Ο Γιώργος Καρνιαβούρας είναι ένα παιδί 26 χρονών. Το ατύχημα που είχε στην πλαζ των Αλυκών πριν από εννιά χρόνια τον ανάγκασε να συνεχίσει τη ζωή του από το καροτσάκι. Δεν το έβαλε όμως ποτέ κάτω. Δίνει τις δικές του μάχες και ελπίζει ότι κάποια στιγμή θα σταθεί ξανά στα δυο του πόδια. Δεν έχει αφήσει την ζωή του. Πρόσφατα διακρίθηκε στο Πανελλήνιο στίβου ΑμεΑ κατακτώντας δυο ασημένια μετάλλια και κάνει όνειρα και για τους Παραολυμπιακούς. Όμως η διοργάνωση του Πανελληνίου πρωταθλήματος τον απογοήτευσε. Νιώθει, όπως και οι συναθλητές του, ότι η Πολιτεία του «γυρίζει την πλάτη» και «βάζει φρένο στα όνειρά τους». «Θα μας κλείσουν στο σπίτι έτσι που το πάνε», δηλώνει με νόημα στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Στόχος οι Παραολυμπιακοί
Ο Γιώργος Καρνιαβούρας είναι αθλητής του Αθλητικού Συλλόγου «Αργοναύτες». Προπονείται από τις οδηγίες της Ελένης Μανούκα, ενώ σημαντική συμβολή στην προσπάθεια του έχει κι ο φυσιοθεραπευτής του Γρηγόρης Κατίκος. Στο πρόσφατο Πανελλήνιο στίβου ΑμεΑ ο Βολιώτης αθλητής κατάφερε να κατακτήσει δυο ασημένια μετάλλια στην κορύνα και στο δίσκο. Οι στόχοι του όμως δεν σταματούν εδώ: «Στην κορύνα περίμενα ότι θα βγω δεύτερος. Στο δίσκο που πήρα το ασημένιο μετάλλιο ήθελα το χρυσό. Στόχος μου είναι να πιάσω τα όρια για την Παραολυμπιάδα. Αν δεν προλάβω για τους Παραολυμπιακούς του Λονδίνου, τουλάχιστον σε αυτούς του 2016 να δώσω το παρών. Αν κάνουμε προπονήσεις όλη την σεζόν και δεν υπάρχουν προβλήματα, τότε μπορώ να τα καταφέρω και εγώ και οι υπόλοιποι συναθλητές μου, που θέτουν τον ίδιο στόχο. Υπάρχουν όμως αρκετά προβλήματα, που μπαίνουν εμπόδια και μας απογοητεύουν».
Ο Γιώργος είναι παράλληλα φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στο τμήμα «Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, Τηλεπικοινωνίες και Δίκτυα». Στόχος του είναι να τελειώσει φέτος τη σχολή του. Αθλητισμός και σπουδές συνυπάρχουν στην καθημερινότητά του, ενώ δεν ξεχνάει να αναφερθεί στην πολύτιμη βοήθεια των κ.κ. Γιώργου Στάμου και Ελένης Συρίβελη στις σπουδές του. Ομως όσο και ο ίδιος να προσπαθεί να πάρει την ζωή στα χέρια του, όσο και να υπάρχουν άνθρωποι που τον βοηθούν, εμφανίζονται εμπόδια που δεν τον αφήνουν να φτάσει τους στόχους του: «Αντιμετωπίζουμε προβλήματα που μας εμποδίζουν να κάνουμε πραγματικότητα τα όνειρά μας. Μας βάζουν «φρένο». Είναι μερικά αυτονόητα που πρέπει να γίνονται, αλλά στην Ελλάδα δεν θεωρούνται αυτονόητα και σε κάνουν να απογοητεύεσαι».
Απογοητευτική διοργάνωση
Η διοργάνωση του Πανελληνίου πρωταθλήματος πραγματικά απογοήτευσε τον Γιώργο. Η πολιτεία έδειξε να αδιαφορεί για αυτά τα παιδιά, που βλέπουν τον αθλητισμό ως μέσο δραστηριοποίησης και κοινωνικοποίησης. Τα προβλήματα ήταν πάρα πολλά σύμφωνα με τον αθλητή των Αργοναυτών: «Καταρχάς δεν μας έδωσαν καθόλου έξοδα μετακίνησης. Αυτά τα έβαλε ο σύλλογος και ορισμένα οι αθλητές από την τσέπη τους, ώστε να μπορέσουμε να πάρουμε μέρος στους αγώνες. Ηταν να πάρουμε μέρος 14 παιδιά και τελικά η αποστολή λόγω των προβλημάτων μειώθηκε στα οκτώ μέλη. Το ξενοδοχείο μας το έκλεισε η Ομοσπονδία και πραγματικά η κατάσταση ήταν απογοητευτική. Για να μπορέσεις να εξυπηρετηθείς έπρεπε να αλλάξεις όλη τη διαρρύθμιση του δωματίου, ενώ στο μπάνιο δεν μπορούσες να μπεις, όχι για να κάνεις ντους, αλλά ούτε για να πλύνεις τα χέρια σου. Οι χώροι ήταν τόσο στενοί που δεν μπορούσε να χωρέσει το καροτσάκι να περάσει. Κανείς δεν σκέφτηκε πως θα εξυπηρετηθούμε και πως θα κινηθούμε εκεί μέσα. Πέρυσι μάς είχαν πουλμανάκι για τις μετακινήσεις μας από το ξενοδοχείο στο στάδιο και αντίστροφα. Φέτος χρησιμοποιήσαμε τα δικά μας αυτοκίνητα. Δεν μας έδωσαν ούτε νερό στους αγώνες. Μέχρι και αυτό έπρεπε να το πληρώσουμε. Πριν από ενάμιση μήνα μάς έκοψαν το πρωτάθλημα του μπάσκετ στα μέσα του πρωταθλήματος γιατί δεν υπήρχαν χρήματα. Για το Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου, μας έστειλαν χαρτί ότι δεν θα γίνουν οι αγώνες, αλλά τελικά μετά από συνάντηση με τον Υπουργό, αποφασίστηκε να γίνουν και τελευταία στιγμή μας το ανακοίνωσαν. Όμως δεν ήταν διοργάνωση αυτή που έγινε. Όλα αυτά μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν».
«Να μας σεβαστούν»
Ο Γιώργος Καρνιαβούρας και τα υπόλοιπα παιδιά είναι φυσικό να αγανακτούν και να απογοητεύονται. Αυτό που ζητούν είναι να τους σεβαστούν.
«Η κρίση έχει χτυπήσει και εμάς και τον αθλητισμό. Αλλά θα πρέπει να σέβονται κάποια πράγματα. Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα χάνεται ο αθλητισμός για τα άτομα που αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα, που για εμάς είναι πάρα πολύ σημαντικός. Μερικά παιδιά έχουν απογοητευτεί και θέλουν να σταματήσουν Δεν στέκουν αυτά. Παίρνει πάντα η μπάλα τους αδύναμους. Παίρνουμε ένα επίδομα 330 ευρώ κάθε δίμηνο επίδομα βενζίνης και τώρα έρχεται κάθε τρεις και τέσσερις μήνες. Πηγαίνω τρεις φορές την Λάρισα για φυσιοθεραπεία. Αν μου τα κόψουν όλα αυτά τι θα γίνει τελικά; Είναι διέξοδος για εμάς. Στο τέλος θα μας κλείσουν στο σπίτι και δεν θα έχουμε να ασχοληθούμε για σήμερα. Η Ομοσπονδία δεν μπορεί να κάνει αλλιώς γιατί δεν έχει χρήματα. Η Πολιτεία και το Υπουργεία ευθύνονται για όλα αυτά. Πρέπει όμως να βρεθεί κάποια λύση».
Όσο για τους τοπικούς φορείς, η απάντηση του Γιώργου δεν αφήνει περιθώρια: «Μόνο στις βραβεύσεις τους βλέπουμε. Κανείς δεν είναι δίπλα μας».
Αυτό που πρέπει να καταλάβουν άπαντες είναι πόσο σημαντικό κομμάτι είναι ο αθλητισμός για αυτά τα παιδιά. Αυτό προσπαθεί να τους περάσει κι ο Γιώργος: «Για μένα αθλητισμός σημαίνει τα πάντα. Και πριν πάθω το ατύχημα έπαιζα μπάσκετ. Και για μένα και για τα άλλα παιδιά είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μας. Ας το καταλάβουν».
