Νέα σελίδα ετοιμάζεται να γράψει στην επαγγελματική του καριέρα ο έμπειρος προπονητής υδατοσφαίρισης Νίκος Κωνσταντέλιας, που πριν από μερικές βδομάδες ανέλαβε τα ηνία της «ακέφαλης» στο άθλημα Νίκης Βόλου, μετά απ’ όσα συνέβησαν το καλοκαίρι με τη μαζική φυγή όλων των υδατοσφαιριστών, σε ανδρική ομάδα και ηλικιακές κατηγορίες.
Συνέντευξη στη ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΚΟΥΝΤΕΛΙΑ
Γέννημα – θρέμμα Βολιώτης, ο ίδιος συνέδεσε τη ζωή του με τις πισίνες ήδη από την ηλικία των 4 χρόνων όταν και ξεκινούσε την κολύμβηση στον τότε ΝΟΒ, πριν την ένωσή του την επόμενη χρονιά με τους Αργοναύτες.
Σε ηλικία 5 ετών μεταπήδησε στον ΟΕΑ/ΝΑΒ, σωματείο στο οποίο αναδείχθηκε αρχικά στην κλασική κολύμβηση και μετέπειτα στο πόλο, άθλημα με το οποίο ασχολήθηκε αποκλειστικά στην ηλικία των 18 ετών, αφού ασχολούταν παράλληλα με τα δύο σπορ, για περίπου 7 χρόνια.
Συμμετοχές στις εθνικές ομάδες, σε κολύμβηση και πόλο, θητεία σε Ηρακλή, Εθνικό (χωρίς να αγωνιστεί) και Παναθηναϊκό συνέθεσαν την καριέρα του ως παίκτη στην υδατοσφαίριση, ενώ όσον αφορά στην προπονητική του καριέρα, βρέθηκε για χρόνια στο «τιμόνι» του ΟΕΑ/ΝΑΒ καταγράφοντας πολλές επιτυχίες.
Πλέον, μετά από τρία χρόνια στον ΟΕΑ/ΝΑΒ, ο Νίκος Κωνσταντέλιας αποτελεί τον νέο προπονητή της Νίκης Βόλου. Ο 44χρονος τεχνικός βρέθηκε στα γραφεία του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ και μίλησε για την προσπάθεια που γίνεται στο ιστορικό σωματείο της Νίκης, μετά το περσινό καλοκαίρι που η ομάδα λίγο έλειψε να σταματήσει… να υπάρχει, έπειτα μάλιστα από την εκπληκτική πορεία της σεζόν 2017-2018 στην Α2 ανδρών, που λίγο έλειψε να τη φέρει στα σαλόνια της Α1.
Αναφερόμενος στη λύση της συνεργασίας με τον ΟΕΑ/ΝΑΒ ο Νίκος Κωνσταντέλιας επεσήμανε τη διαφορετική φιλοσοφία των δύο πλευρών, τονίζοντας: «Ήθελα κάποια παραπάνω πράγματα στον ΟΕΑ/ΝΑΒ, τα συναντούσα και στις προηγούμενες θητείες στον ΟΕΑ/ΝΑΒ και όταν φτάναμε σε αυτό το σημείο χωρίζαμε. Δεν ήταν τόσο αναμενόμενος ο χωρισμός αυτός, τις μεταγραφές που είχαμε κλείσει εγώ και ο Γιάννης Μάκος πέρσι, τις είχαμε κλείσει πριν τελειώσει το πρωτάθλημα και για την καινούρια χρονιά. Ήταν διαφορετική η φιλοσοφία, δεν μπορώ να την κατηγορήσω όμως. Κάθε διοίκηση έχει τη δική της φιλοσοφία, απλά κατάλαβα ότι δεν ταίριαζα», με τον ίδιο να συνεχίζει:
«Στην προηγούμενη θητεία, που ήταν και πάλι 3 χρόνια, είχαμε κάνει ένα σχεδιασμό 5 χρόνων και τους είχα πει ότι το καλύτερο θα ήταν κάθε χρόνο να αφαιρούμε τις μεταγραφές που έχουμε κάνει και να δουλεύουμε με δικά μας παιδιά. Στην πορεία όμως, δεν γίνονταν αυτά τα πράγματα, γιατί πολλοί από τους αθλητές που αναδεικνύαμε ως σύλλογος έφευγαν. Στα ηλικιακά πρωταθλήματα δεν είχαμε πολλά παιδιά και έτσι υπήρχε διαρκώς αυτό το πρόβλημα. Το ίδιο έγινε και στο τέλος της φετινής χρονιάς. Είχα καταθέσει τις προτάσεις μου, οι οποίες δεν έγιναν δεκτές από τη διοίκηση και έτσι διαφωνήσαμε. Είχα πει ότι πρέπει να βρούμε μια φόρμουλα ώστε να μην είμαστε μια ομάδα Β’ Εθνικής μονίμως. Η ερώτηση ήταν αν το θέλαμε το βήμα, αν θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε οικονομικά και γενικά σε όλα τα επίπεδα ενδεχόμενη άνοδο στην Α2. Το καταλαβαίνω και γι’ αυτό τον λόγο δεν έχω κάποιο πρόβλημα με τον ΟΕΑ/ΝΑΒ, έφυγα πολύ φιλικά».
Μιλώντας για τις πρώτες επαφές του με την Ερασιτεχνική Νίκη Βόλου και για τους λόγους που αποδέχτηκε την πρότασή της, ο κ. Κωνσταντέλιας σημείωσε: «Υπήρχε μια κατηγορία, η Α2 η οποία ήθελε λεφτά και η Νίκη έμεινε χωρίς παίκτη. Όταν με πλησίασε ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη και μου έγινε η πρόταση, μου είπε ξεκάθαρα ότι θα αρχίσω από το μηδέν, κάτι που δέχτηκα γιατί το θεώρησα μια τεράστια πρόκληση για εμένα. Ήθελα να χτίσω κάτι μαζί με καινούριους ανθρώπους, έτσι ώστε κάποια στιγμή στο μέλλον να μπορούσαμε να λειτουργήσουμε καλά. Προτίμησα να πάρω το ρίσκο, με την ελπίδα ότι μπορεί να μου δώσει κάτι, παρά να βαδίζω σε ευθεία γραμμή. Μετά τις πρώτες συνεντεύξεις όταν επισημοποιήθηκε η συνεργασία με τη Νίκη, μας πήραν (εμένα και τον έφορο Ηρακλή Κοσκινά) κάποιοι άνθρωποι και μας υποσχέθηκαν ότι θα μας βοηθήσουν, από πλευράς οικονομικής, ώστε να στηριχθεί το καινούριο εγχείρημα».
Σε ό,τι αφορά στο οργανωτικό κομμάτι και το πώς θα στηριχθεί η φετινή ανδρική ομάδα της Νίκης, ο προπονητής της σημείωσε: «Για φέτος, μαζί με κάποιες προσθήκες από τον Γ.Σ. Ηλιούπολης βρήκαμε κάποια προσωρινή λύση, ώστε η ομάδα να αγωνιστεί στη Β’ Εθνική. Δεν θέλαμε να παίξουμε στη Γ’ κατηγορία, γιατί είναι λίγο πιο κάτω. Έτσι πήραμε την απόφαση να πάρουμε τους παίκτες και από κει και πέρα κάνουμε προσπάθειες να φέρουμε ανθρώπους από τον Βόλο. Φυσικά, έχοντας καλές σχέσεις με την κολύμβηση, περιμένουμε κάποια παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με το πόλο να μας βοηθήσουν. Ουσιαστικά είναι μια καινούρια προσπάθεια, προσπαθούμε από την αρχή να κάνουμε αυτό που αρμόζει στο όνομα της Νίκης. Εφόσον πήρα την απόφαση και το ρίσκο να ξεκινήσουμε, πρέπει να αρχίσουμε από το μηδέν».
Λυπηρά ήταν όσα έγιναν το καλοκαίρι, με εκατέρωθεν ανακοινώσεις, που οδήγησαν άλλωστε και στη φυγή τόσο του πρώην προπονητή Δημήτρη Μπλάνα, όσο και σχεδόν όλων των υδατοσφαιριστών της ομάδας, σε ανδρικό τμήμα και ηλικιακά. Ο Νίκος Κωνσταντέλιας σχολιάζει: «Ήξερα την κατάσταση πολύ πριν γίνουν όσα έγιναν το καλοκαίρι. Εβγαιναν οι ανακοινώσεις η μία μετά την άλλη και γνώριζα τι θα γινόταν. Απλώς περίμενα να μη φύγουν όλα αυτά τα παιδιά που συνέθεταν τις ηλικιακές κατηγορίες, γιατί σε εκείνη την περίπτωση δεν θα χρειάζονταν και μεταγραφές, καθώς αυτά τα παιδιά θα στελέχωναν και την ανδρική ομάδα. Όταν μίλησα με τον πρόεδρο της Ερασιτεχνικής κ. Φάτση, μου είπε από την αρχή ποια θα ήταν η κατάσταση, ότι θα είμαστε στο μηδέν. Οπότε δεν το σκέφτηκα ούτε στιγμή, ήθελα να βάλω την υπογραφή από τις βάσεις».
Εξάλλου, όπως σημειώνει κανείς δεν παίζει με την ιστορία της Νίκης Βόλου, όποια και να είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται το τμήμα: «Με την προπονητική ασχολούμαι από το 2001. Είχα φτάσει στον ΟΕΑ/ΝΑΒ να έχω αθλητές μεγαλύτερους από την ηλικία μου. Ήθελα να δουλέψω με παιδάκια ξανά, να δημιουργήσω κάτι νέο. Με χαροποιεί πολύ αυτό, είχα χρόνια να διδάξω. Το τελευταίο που συζητήσαμε ήταν το οικονομικό με τον πρόεδρο, καθώς όλες μας οι συζητήσεις περιστρέφονταν γύρω από το πώς θα πλαισιωθεί η ομάδα. Γενικότερα, το πήρα πιο προσωπικά, απ’ ό,τι μπορεί να το έπαιρνε κάποιος Νικιώτης. Το εγχείρημα θέλει χρόνο. Όπως ξεκίνησε πριν από 9 χρόνια και έφτασε να έχει τόσες επιτυχίες, όπως συνέβη με τον Δημήτρη Μπλάνα, που ήταν πρωτεργάτης. Έτσι μπορεί να γίνει και τώρα, μόνο που είναι πιο δύσκολη η κατάσταση. Μπορεί να είμαστε υπό το μηδέν, αλλά δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να σβήσουμε μια ιστορία ενός συλλόγου, με το όνομα της Νίκης Βόλου. Δεν θα μπορούσαμε να κλείσουμε το τμήμα».
Καθορίζοντας τους στόχους της ομάδας, τόσο στο ανδρικό, όσο και στα ηλικιακά, ο προπονητής της Νίκης Βόλου τονίζει: «Ο πρώτος στόχος μας αυτή τη στιγμή να αυξανόμαστε όσο ο καιρός περνά. Στο τέλος της σεζόν, αν έχω 20 παιδιά θα είμαι πολύ ευχαριστημένος. Κάθε μήνα θέλουμε να έχουμε παιδιά που να θέλουν να ασχοληθούν με το πόλο και θέλουν να βρίσκονται στο κολυμβητήριο. Ο δεύτερος στόχος είναι η αντρική ομάδα να μπορέσει να σταθεί στην κατηγορία, κάτι που είναι πολύ δύσκολο. Αν ίσως ξεκινούσαμε ένα μήνα νωρίτερα, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα, ωστόσο έτσι πως έχουν έρθουν τα πράγματα πρέπει να θέσουμε αυτό τον στόχο. Φέτος τόσο οι ομάδες που έπεσαν, όσο και αυτές που ανέβηκαν είναι πολύ καλές και ποιοτικές. Γενικότερα ως στόχο έχουμε να φτιάξουμε ένα υγιές τμήμα, να χτίσουμε μία ομάδα που κάθε χρόνο θα γίνεται καλύτερη, που θα πλαισιωθεί από παιδιά που θα θέλουν να ξαναγίνει η Νίκη ανταγωνιστική».
Σχολιάζοντας άλλωστε τη φυγή όλων των παιδιών το προηγούμενο καλοκαίρι, επισημαίνει: «Η φυγή όλων των παιδιών το καλοκαίρι είναι πολυδιάστατη. Κάθε πλευρά μπορεί να είχε το δίκιο για όσα συνέβησαν στη Νίκη. Δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να μπω στο μυαλό της διοίκησης και του Δημήτρη Μπλάνα. Το ότι έφυγε η αντρική ομάδα ήταν ένα θέμα και καλά έκαναν, αν βρήκαν μια καλύτερη κατάσταση αλλού. Ο προβληματισμός μου για τη φυγή των παιδιών έγκειται σε ό,τι αφορά στα ηλικιακά πρωταθλήματα, τις ομάδες των νέων, εφήβων. Δίνω, ωστόσο δίκιο στους γονείς, γιατί αντιμετώπισαν μια κατάσταση αβεβαιότητας. Υπήρχαν γονείς που δεν ήξεραν σε ποιο σωματείο βρίσκονταν εν τέλει ή μπορεί να μην τους ενημέρωσαν. Πολλοί ήξεραν ότι βρίσκονταν στη Νίκη, ενώ βρέθηκαν σε άλλο σωματείο, αρκετοί έρχονταν στη δική μας γραμματεία να πληρώσουν. Βέβαια, λειτουργούσε και μια κατάσταση ότι θα γίνει απορρόφηση ή νέα ομάδα. Για τη Νίκη ωστόσο ήταν φυσιολογικό να μη γίνει συγχώνευση, οι άνθρωποι της διοίκησης και του Ερασιτέχνη ήταν ξεκάθαροι εξαρχής. Το εύλογο ερώτημα είναι ότι αν ένας γονέας έβλεπε παντού ρούχα της Νίκης, μπουρνούζια, εξοπλισμό και τους παλιούς προπονητές της Νίκης στο κολυμβητήριο της Νέας Ιωνίας, σε ποιο σωματείο θα νόμιζε ότι θα ήταν;», ενώ συνεχίζοντας, τοποθετείται όσον αφορά στις πιθανές ευθύνες της μαζικής φυγής των υδατοσφαιριστών: «Η προσωπική μου τακτική ήταν ότι όποιος δεν θέλει να βρίσκεται σε ένα σωματείο, μπορεί να φύγει. Επειδή το έχω περάσει, προτιμώ όποιος θέλει να μην υπηρετεί ένα σωματείο, να φεύγει. Όσον αφορά στον Ερασιτέχνη, ίσως να άργησε να δώσει ξεκάθαρες κατευθύνσεις, ώστε να μη φύγουν όλα τα παιδιά. Ωστόσο, ο Ερασιτέχνης είχε τις δικές του σκέψεις πάνω σε αυτό και έπραξε ανάλογα. Δεν μπορώ να κρίνω αν έγινε κάτι σωστό ή λάθος, δεδομένης και της κατάστασης. Βγήκαν ανακοινώσεις εκατέρωθεν, δεν θα μπορούσε να ξέρει κάνεις τι έχει προηγηθεί και έφτασαν τα πράγματα σε αυτό το σημείο».
Ο Νίκος Κωνσταντέλιας, τέλος, τονίζει ότι σημασία δεν έχει τι έγινε στο παρελθόν, ενώ το μεγαλύτερο στοίχημα για εκείνον είναι ότι όλα πλέον, σε αγωνιστικό και οργανωτικό κομμάτι, θα έχουν την υπογραφή του: «Το όνομα της Νίκης είναι πολύ μεγάλο. Κρατώ το γεγονός ότι με όσους μίλησα μου είπαν μπράβο και να το ξεκινήσω. Κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού είχα μια αμφιβολία όταν ξεκινούσα, αλλά με τη στήριξη που πήρα από τους ανθρώπους με τους οποίους μίλησα, αποφάσισα να το τολμήσω. Εξάλλου, το μεγαλύτερο ρίσκο δεν ήταν ότι ανέλαβα, αλλά ότι από δω και πέρα κάθε τι αγωνιστικό θα έχει την υπογραφή μου. Είναι το μεγαλύτερο στοίχημα και θέλω να πιστεύω ότι θα τα καταφέρω».
