Συνέντευξη στους: ΓΙΑΝΝΗ ΖΑΤΤΑ – ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΚΟΥΝΤΕΛΙΑ
Μόλις σε ηλικία 16 ετών, ο Βολιώτης κολυμβητής Κωνσταντίνος Λιβογιάννης μετρά επιτυχίες, που κάποιοι ούτε θα φαντάζονταν. Πριν από μερικές ημέρες, ο χαρισματικός αθλητής του ΝΟΒΑ πρωταγωνίστησε στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα τεχνικής κολύμβησης, κατακτώντας δύο φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή Νέων, καταρρίπτοντας μάλιστα 5 διαφορετικά ρεκόρ, σε πανελλήνιο και διεθνές επίπεδο, στα 400μ. διπλά πέδιλα.
Ο Λιβογιάννης, στο Τομσκ της Ρωσίας, στην παρθενική του συμμετοχή με τα χρώματα της Εθνικής ομάδας είδε την ελληνική σημαία να υψώνεται δύο φορές στον ιστό και ανέβηκε στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου, ακούγοντας τον εθνικό ύμνο, έχοντας πάντα το χέρι του στην καρδιά, εμφανώς συγκινημένος. Ο Βολιώτης πρωταθλητής κατάφερε ένα διπλό θαύμα, κατέκτησε δύο χρυσά μετάλλια, στα 200μ. και 400μ. διπλά πέδιλα και έδειξε ότι το μέλλον ανοίγεται λαμπρό μπροστά του.
Μάλιστα, ο αθλητής του ΝΟΒΑ στην πρώτη συμμετοχή του στα 100μ. διπλά πέδιλα είχε χάσει το χάλκινο μετάλλιο για 10 εκατοστά του δευτερολέπτου, ενώ το πείσμα του επέφερε στις επόμενες συμμετοχές ένα μεγαλειώδες αποτέλεσμα για τον ίδιο, τους προπονητές του, αλλά και την ελληνική αποστολή.
Ο Κωνσταντίνος Λιβογιάννης βρέθηκε στα γραφεία του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ, όπου τον περίμενε μια έκπληξη, συναντώντας την παγκόσμια πρωταθλήτρια Σοφία Κτενά. Μίλησε για την έως τώρα πορεία του, τις επιτυχίες του και τους επόμενοός του στόχους.
Μόλις σε ηλικία 4 ετών, με την ώθηση των γονέων του, ο Κωνσταντίνος ξεκινούσε τότε από την κλασσική κολύμβηση, με πολλές θυσίες και στερήσεις όπως ο ίδιος υπογραμμίζει: «Πίσω από την πρώτη μου βουτιά στην πισίνα κρύβονται οι γονείς μου σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών. Ήμουν από μικρός ένας καλός κολυμβητής-αθλητής. Τον πρωταθλητισμό δεν τον διάλεξα, με διάλεξε. Από τεσσάρων ετών μέχρι σήμερα μετράω πολλά χρόνια πειθαρχίας και στερήσεων. Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι το πρωινό ξύπνημα στις 6 το πρωί πριν από το σχολείο. Έχω ζήσει να χιονίζει με θερμοκρασία -2 βαθμούς κελσίου και εγώ να κάνω προπόνηση. Κανένα όμως όνειρο δεν γίνεται πραγματικότητα με μαγικό τρόπο, χρειάζεται ιδρώτας, θέληση και σκληρή δουλειά».
Μιλώντας για την ενασχόληση με την τεχνική, μετά από χρόνια στην κλασική κολύμβηση αναφέρει: «Διάλεξα την τεχνική, επειδή θα μπορούσα να έχω καλύτερη εξέλιξη. Μπόρεσα να μπω στην Εθνική και αυτό με βοήθησε να δείξω τη δουλειά μου, τόσο με τον προπονητή μου στο Βόλο, όσο και με αυτόν στη Θεσσαλονίκη».
Η κλήση του στην Εθνική ομάδα ήταν ένα όνειρο. Μάλιστα ο ίδιος είχε πιάσει το όριο και για το προηγούμενο παγκόσμιο στο Ανεμάρ της Γαλλίας το καλοκαίρι του 2016, ωστόσο επελέγησαν αθλητές βάσει των καλύτερων επιδόσεων, κάτι το οποίο τον πείσμωσε για να φτάσει στη φετινή εμφάνισή του, που ήταν αδιαμφισβήτητο δείγμα της θέλησης για διάκριση. Ο 16χρονος κολυμβητής σημειώνει: «Θεωρώ μεγάλη τιμή για μένα να κολυμπάω με τα ελληνικά χρώματα. Τα συναισθήματα μοναδικά και δεν περιγράφονται εύκολα. Προσπάθησα να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό και τελικά τα κατάφερα. Από την πρώτη κούρσα που έκανα, κατάλαβα ότι έχω δυνατότητες να κάνω κάτι καλό. Τα κατάφερα και στους προκριματικούς και στον τελικό. Ίσως να έκανα μια λάθος κούρσα την πρώτη μέρα στους προκριματικούς. Δεν είχα άγχος, κάθε αγώνας ήταν μια γιορτή. Μπορεί στην πισίνα να κολυμπάω μόνος, αλλά εκτός αυτής, έχω μια ομάδα, η οποία πιστεύει σε μένα», για να συμπληρώσει: «Αισθάνομαι μεγάλη συγκίνηση για τη χώρα μου και για το γεγονός ότι κατάφερα να την εκπροσωπήσω επάξια, σε τόσο δύσκολους καιρούς, έχοντας τη στήριξη των συναθλητών και των προπονητών μου. Στα 100μ. διπλά πέδιλα έγιναν κάποια λάθη, αλλά πείσμωσα στα επόμενα δύο αγωνίσματα και κατάφερα να ξεπεράσω τα όποια λάθη. Οσον αφορά το γεγονός ότι ξεκίνησα πριν από δύο χρόνια, με χαροποιεί ιδιαίτερα ότι κατάφερα να φτάσω στην κορυφή του κόσμου. Οι δύο πρώτες θέσεις που κατέκτησα ευελπιστώ ότι είναι μόνο η αρχή, η κολυμβητική μου πορεία θα συνεχιστεί».
Μάλιστα, όπως ομολογεί, όνειρό του ήταν να αγωνιστεί στο εξωτερικό, αλλά ποτέ δε θα μπορούσε να φανταστεί τον τίτλο του πρωταθλητή κόσμου: «Δε μπορούσα να φανταστώ το αποτέλεσμα. Από μικρός ήθελα να πάω σε αγώνες του εξωτερικού, να μιλήσω με κολυμβητές από όλο τον κόσμο, αλλά ποτέ δεν θα περνούσε από το μυαλό μου ότι θα έφτανα τόσο ψηλά. Το ήθελα όμως πάρα πολύ, ήταν το όνειρό μου, αυτό που ήθελα περισσότερο να κάνω στη ζωή μου. Τώρα πια, θεωρώ ότι όταν πιστεύουμε πολύ σε κάτι, εν τέλει το δημιουργούμε, οπότε αυτό με ώθησε».
Ο Λιβογιάννης δε ξεχνά να ευχαριστήσει όλους τους ανθρώπους που τον στήριξαν να φτάσει σε αυτό το επίπεδο: «Θέλω να ευχαριστήσω τον όμιλό μου ΝΟΒΑ, τον πρόεδρό του και την διοίκηση και ιδιαίτερα θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα άτομο που πίστεψε από την αρχή σε μένα και πάντα αθόρυβα μου εξασφάλιζε ότι χρειαζόμουν, μια δυνατή προσωπικότητα την Μαρία Παρασκευοπούλου. Επιπλέον, χρωστάω ένα τεράστιο ευχαριστώ στον προπονητή μου κ. Κώστα Σελήνη που ήταν πάντα εκεί, και οι συμβουλές του και οι γνώσεις του έφεραν αυτό το αποτέλεσμα. Επίσης, στον προπονητή μου στην Θεσσαλονίκη Γιάννη Καλαϊτζογλίδη, είναι ο άνθρωπος μου με ενέπνευσε, είναι ο λόγος που ασχολήθηκα αποκλειστικά με την τεχνική κολύμβηση, ένας μεγάλος προπονητής, ένας τεράστιος άνθρωπος και τον ευχαριστώ για όλα».
Ο 16χρονος αθλητής απευθύνει ευχαριστίες και προς τους ανθρώπους της Ομοσπονδίας που τον επέλεξαν να συμμετάσχει στο παγκόσμιο πρωτάθλημα και την Εθνική ομάδα, αλλά και προς το σχολείο και την οικογένεια του: «Οφείλω να ευχαριστήσω τον ομοσπονδιακό προπονητή κ. Αλέκο Ξιάρχο, καθώς και τον πρόεδρο της επιτροπής αθλημάτων της παγκόσμιας ομοσπονδίας CMAS κ. Ηλία Ξιάρχο για την ευκαιρία που μου έδωσαν. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Διευθυντή και στον Σύλλογο διδασκόντων του 4ου Λυκείου Βόλου για την στήριξη και την αρωγή τους σε όλη την διάρκεια της μαθητικής και αθλητικής μου πορείας. Χωρίς την κατανόηση και την ενθάρρυνσή τους, δεν θα μπορούσα να πραγματοποιήσω το εγχείρημα μου και να αφοσιωθώ με ζήλο στο κολύμπι, χωρίς να παραγκωνίζω τα μαθητικά μου καθήκοντα. Τέλος, την οικογένεια μου που είναι πάντα δίπλα μου, είναι οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές μου».
Ο Λιβογιάννης θέλει να κάνει ένα βήμα παραπάνω την επόμενη χρονιά, τονίζοντας: «Κάθε χρονιά έχει και διαφορετικούς στόχους, ζυγίζουμε με τον προπονητή μου την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε κάθε φορά και που μπορούμε να φτάσουμε. Αυτό που θα προσπαθήσω να κάνω την επόμενη χρονιά, είναι να φτάσω ένα σκαλοπάτι παραπάνω».
Αγωνίστρια στα δύσκολα
Η Σοφία Κτενά δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Αποτελεί από τις καλύτερες σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο αθλήτριες τεχνικής κολύμβησης, με πλήθος πανελλήνιων, ευρωπαϊκών – παγκόσμιων ρεκόρ και αντίστοιχων μεταλλίων, σε μια αξιοζήλευτη καριέρα γεμάτη διακρίσεις, που μετρά μία δεκαετία και πλέον.
Η Βολιώτισσα κολυμβήτρια είχε συγκινήσει το κοινό της πόλης μας, όταν το καλοκαίρι του 2016 κατέκτησε το χάλκινο παγκόσμιο μετάλλιο στη μεγαλύτερη διοργάνωση του αθλήματος, το Παγκόσμιο πρωτάθλημα ανδρών-γυναικών που είχε φιλοξενήσει ο Βόλος, κολυμπώντας μάλιστα… με τρύπιο μαγιό. Η ίδια ήταν περιχαρής, γιατί ήθελε πάση θυσία ένα μετάλλιο στο σπίτι της, στην πόλη από την οποία κατάγεται, κάτι το οποίο κατάφερε πανηγυρικά.
Η φετινή χρονιά, ωστόσο, σημαδεύτηκε από μια αλληλουχία άσχημων γεγονότων για την 29χρονη Κτενά, καθώς ένας τραυματισμός από οστικό οίδημα και ένα κατεπείγον χειρουργείο στη γνάθο, δεν της επέτρεψαν να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στις απαιτητικές προπονήσεις.
Βέβαια, όπως έχει πολλάκις αποδείξει, η Βολιώτισσα αθλήτρια παλεύει σε κάθε αγώνα, κατακτώντας μάλιστα την 4η θέση στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ανδρών-γυναικών στο Βρότσλαβ της Πολωνίας, στο βασικό της αγώνισμα τα 50μ. άπνοη και την 5η θέση στα World Games, που διεξήχθησαν στο ίδιο κολυμβητήριο.
Η Βολιώτισσα χάλκινη παγκόσμια πρωταθλήτρια, που βρέθηκε στα γραφεία του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ μίλησε για τους δύσκολους μήνες που πέρασε πριν τη συμμετοχή της σε αυτές τις διοργανώσεις, το διάστημα που μπαινόβγαινε στο νοσοκομείο, την προετοιμασία της και τους στόχους που θέτει για το επόμενο διάστημα.
Το πρόβλημα με το πόδι της εμφανίστηκε στη μέση περίπου της χρόνιας και ενώ η προετοιμασία ενόψει των εγχώριων και διεθνών διοργανώσεων ήταν σε φουλ ρυθμούς. Η διάγνωση, οστικό οίδημα στην ποδοκνημική, ο γιατρός απόλυτος στο να μπει τέρμα σε μια λαμπρή καριέρα. Ακολούθησε ένα άσχημο χειρουργείο στο δόντι, που την κράτησε όλο το Πάσχα στο νοσοκομείο. Η Κτενά περιγράφει: «Ηταν ένας τρομακτικός συνδυασμός τραυματισμού και ενός χειρουργείου που ακολούθησε. Πήγα στον τοπ γιατρό της Ελλάδας για την ποδοκνημική, ο οποίος ήταν αφοπλιστικός, μου πρότεινε να σταματήσω. Όταν το άκουσα με τον προπονητή μου, είχαμε μείνει έκπληκτοι. Μου είπε ότι ένα οστικό οίδημα χρειάζεται 11 μήνες ξεκούραση. Ημουν στη μέση της χρονιάς και όντως έμεινα εκτός για 3 ολόκληρους μήνες» και συμπληρώνει:
«Είπαμε ότι θα το παλέψουμε όμως, έχουμε περάσει και άλλες δύσκολες χρονιές, με τον προπονητή μου τον Αλέκο (σ.σ. Ξιάρχο). Και εκεί που βρήκαμε κάποιους τρόπους να κάνουμε προπόνηση χωρίς να κουράζομαι ιδιαίτερα και να χειροτερεύει το πρόβλημα, ήρθε και το χειρουργείο, με το δόντι. Εκεί μπορώ να πω ότι κινδύνευσε η ζωή μου. Όλα αυτά δεν ήθελα να τα συζητήσω, γιατί ξεκινούσε η χρονιά, έπρεπε να τα καταφέρω. Αλλά έπρεπε να χειρουργηθώ γιατί ή θα τυφλωνόμουν ή θα πάθαινα σηπτικό σοκ, αν το άφηνα. Μόλις είχα το σύμπτωμα ευτυχώς απευθύνθηκα στο γιατρό μου. Εμεινα όλο το Πάσχα στο νοσοκομείο και εκεί σκέφτηκα ότι η χρονιά τελείωσε για εμένα. Το πάλεψα, αλλά ήταν πολύ άσχημο και ταλαιπωρήθηκα πολύ».
Εξηγώντας παράλληλα για ποιο λόγο είχε όλα αυτά τα προβλήματα, τονίζει: «Δεν το θεωρώ περίεργο που ήρθαν οι τραυματισμοί και τα προβλήματα υγείας. Κολυμπάω με το μονοπέδιλο περίπου 12 χρόνια. Αν λάβει κανείς υπόψη ότι το πέδιλο είναι σκληρό και φυσικά το εξαντλητικό πρόγραμμα, με μαθήματα, δουλειά και προπόνηση από το πρωί μέχρι το βράδυ, ήταν απόλυτα φυσιολογικό κάποια στιγμή να καταρρεύσω. Αυτός είναι και ο λόγος που αποφάσισα αυτή τη χρονιά να ρίξω λίγο τους τόνους. Το σώμα σου κάποια στιγμή σε αφήνει. Δεν θεωρώ ότι δεν έχω να δώσω άλλα, απλώς θα έπρεπε μόνο να κολυμπάω για να βγουν και άλλες χρονιές».
Μάλιστα, όπως υπογραμμίζει: «Η φετινή χρονιά είναι ένα μάθημα για εμένα αλλά και τη μέριμνα που πρέπει να δέχονται οι πρωταθλητές και όσοι αγωνίζονται σε αυτό το επίπεδο. Είμαι σίγουρη ότι πολλοί βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με εμένα. Παλεύεις με πολλά μέτωπα, δεν μπορείς να εστιάζεις στα πάντα, κάποια στιγμή θα καταρρεύσεις».
Πρώτος σταθμός των επίσημων διοργανώσεων, στις οποίες συμμετείχε η Κτενά, το ΟΠΕΝ πρωτάθλημα τεχνικής κολύμβησης, το Μάιο στο Βόλο, εκεί όπου η πίεση ήταν αφόρητη για τη Βολιώτισσα πρωταθλήτρια: «Πήγα σε ένα πολύ κακό ΟΠΕΝ. Σε μία από τις κούρσες μου, λιποθύμησα, δεν άντεξα την πίεση… Ηταν πολύ κακοί αγώνες, πολύ κακή εμφάνιση».
Ακολούθησε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο Βρότσλαβ της Πολωνίας τον Ιούλιο, εκεί όπου η 29χρονη πρωταθλήτρια έσφιξε τα δόντια και πήγε, λέγοντας στον εαυτό της ότι είναι καλά: «Ημουν πλήρως συνειδητοποιημένη. Είσαι αναγκασμένος όμως να “παίξεις” το ρόλο σου. Φεύγοντας για το Ευρωπαϊκό της Πολωνίας έλεγα “είμαι καλά”. Ξέρω όμως τον εαυτό μου, είμαι πολύ έμπειρη, γνώριζα ότι ένα καλό αποτέλεσμα, με την προετοιμασία που έχασα θα ήταν πολύ δύσκολο. Ηξερα και εγώ και ο προπονητής μου πως θα κολυμπήσω, άσχετα αν δε μπορείς να προβλέψεις θέματα άγχους, επιδόσεων και τύχης δικής σου και των αντιπάλων σε μια μεγάλη διοργάνωση. Οφείλεις όταν πηγαίνεις, να προσποιηθείς. Του είπα όμως, ότι «βρίσκομαι εδώ και σκέφτομαι τι θα κάνω την επόμενη χρονιά».
Εξάλλου, οι μαχητές δεν τα παρατάνε και η λέξη «ξεκούραση» σε συνθήκες μεγάλης διοργάνωσης δεν υπήρχε στο λεξιλόγιό της: «Δεν υπήρχε περίπτωση να μην πάω. Αν είσαι σε αυτό το επίπεδο δεν το κάνεις. Με ενόχλησε εν τέλει το γεγονός ότι ήταν ένα πρωτάθλημα στα μέτρα μου. Δεν έγιναν καθόλου καλοί χρόνοι. Το χρυσό στα 100μ. υποβρύχιο έγινε με χρόνο ενός δευτερολέπτου κάτω από το δικό μου ρεκόρ. Εγώ πήρα την 4η θέση… Η αποτυχία δε με ενοχλεί. Ηταν και διδακτική χρονιά για εμένα».
Η άσχημη χρονιά για τη Σοφία Κτενά ολοκληρώθηκε με τα World Games, που έγιναν στο ίδιο κολυμβητήριο με το Ευρωπαϊκό, στο Βρότσλαβ. Εκεί, η επίδοση της ήταν καλύτερη, ωστόσο, όχι αυτή που περίμενε: «Τα World Games είναι μια ιδιαίτερη διοργάνωση. Υπήρχαν αθλητές που δεν δούλεψαν για το Ευρωπαϊκό, υπήρχαν αθλητές που ήρθαν μόνο για αυτή τη διοργάνωση. Είναι της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, έχει μεγάλη βαρύτητα. Είναι για κάποιες χώρες η Ολυμπιάδα της τεχνικής κολύμβησης. Ηταν αλλόκοτα τα αποτελέσματα, δεν ήταν εφάμιλλα του Ευρωπαϊκού. Στην ΚΟΕ έκαναν μεγάλο αγώνα για να εξασφαλιστεί το κονδύλι να πάμε. Εκεί ήταν καλύτερη η επίδοσή μου, αλλά όχι αυτή που θα ήθελα. Ηταν μέρος της κακής χρονιάς».
Η ίδια σκέφτεται ήδη την επόμενη χρονιά, όντας αποφασισμένη να δουλέψει πιο συντηρητικά, ώστε να μην περάσει ακόμη μια εφιαλτική χρονιά. Εξάλλου, σύμφωνα με την ίδια, το 2018 μπορεί να αποτελέσει το κύκνειο άσμα μιας ένδοξης καριέρας: «Την επόμενη χρονιά υπάρχει το Παγκόσμιο στη Σερβία, στο οποίο πιστεύω ότι θα επανέλθω στα φυσιολογικά μου. Θα κάνω πάντως ριζοσπαστικές αλλαγές στο χρόνο προπόνησης, δουλειάς και ξεκούρασης γιατί ενδεχομένως θα είναι η τελευταία χρονιά που θα κολυμπήσω. Δεν είναι οριστική απόφαση, όταν το αποφασίσω θα γίνει γνωστό».
Τέλος, η Κτενά, σχολιάζει και την εκπληκτική παρουσία στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Νέων του επίσης Βολιώτη Κωνσταντίνου Λιβογιάννη, τονίζοντας: «Με χαροποιεί η παράδοση που έχουμε σαν πόλη στο να βγάζουμε μεγάλους αθλητές. Ο Κωνσταντίνος δικαιώθηκε, κάνοντας μια δύσκολη προσπάθεια. Μακάρι να συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό και με τον ίδιο ζήλο, γιατί στο επίπεδο των ανδρών-γυναικών θέλει άλλου είδους προσπάθεια και πολλά περισσότερα χρόνια εμπειρίας για να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο. Είναι ελπιδοφόρο πάντως να βλέπεις ένα νέο παιδί να έχει φτάσει στην κορυφή του κόσμου».
