Συνέντευξη στη ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΚΟΥΝΤΕΛΙΑ
Εμπνευσμένη από την ενασχόληση της αδερφής της Παρασκευής Κοφίδη με το υγρό στοιχείο και τη συγχρονισμένη κολύμβηση πριν από μία περίπου 10ετία, η 6χρονη τότε Βασιλική θα ξεκινούσε το ταξίδι της στο χώρο, εντυπωσιασμένη από τις χορευτικές πιρουέτες στο νερό και την ομορφιά ενός τεχνικού και δύσκολου αθλήματος.
Μερικά χρόνια αργότερα, η 16χρονη αθλήτρια του ΝΟΒΑ βρίσκεται σταθερά στην ελίτ των Ελληνίδων αθλητριών συγχρονισμένης κολύμβησης, με παραστάσεις και συμμετοχές σε Ευρωπαϊκά και από φέτος σε Παγκόσμια πρωταθλήματα, με πρωτιές και μετάλλια, έχοντας καταφέρει σε μικρή ηλικία όχι μόνο να καθιερωθεί πλέον στην Εθνική ομάδα, αλλά και να εισάγει το νέο, το διαφορετικό, να σπάσει… την παράδοση.
Και αυτό γιατί, στο πρόσφατο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Υγρού Στίβου της Βουδαπέστης, η Βασιλική Κοφίδη στην παρθενική συμμετοχή, μαζί με τον πρώτο Ελληνα αθλητή συγχρονισμένης Βασίλη Γκορτσιλά αγωνίστηκαν στον τελικό του Μικτού Ντουέτο, καταλαμβάνοντας την τιμητική 10η θέση παγκοσμίως.
Η Βολιώτισσα πρωταθλήτρια βρέθηκε στα γραφεία του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ και μίλησε για τα πρώτα της βήματα στο χώρο, τις δυσκολίες του αθλήματος, την εμπειρία της από τη Βουδαπέστη και τους επόμενους της στόχους.
Η αρχή για την 16χρονη Βολιώτισσα στο άθλημα, έγινε μέσω της μεγαλύτερής της αδερφής Παρασκευής, την οποία και παρακολουθούσε να χορεύει στο νερό. Η ίδια σημειώνει: «Η συγχρονισμένη κολύμβηση με τράβηξε από την αρχή, όταν έβλεπα την μεγάλη μου αδερφή, που είχε ήδη ξεκινήσει. Μου άρεσε πολύ ο χορός, το νερό, η μουσική, όλος αυτός ο συνδυασμός και ήθελα να μυηθώ και εγώ σε αυτό το άθλημα. Οσο μάθαινα το χορό και γενικά το συγχρονισμό μέσα στο νερό, μου άρεσε και περισσότερο. Εξάλλου με βοήθησε το γεγονός ότι έβλεπα και μάθαινα από την αδερφή μου».
Μετά και τη διάλυση του ΟΥΚ Βόλου, που είχε τμήμα συγχρονισμένης κολύμβησης, μονόδρομος για τις Βολιώτισσες αθλήτριες που ήθελαν να ασχοληθούν με αυτήν ήταν ο ΝΟΒΑ, ένα από τα μεγαλύτερα σωματεία στην Ελλάδα σήμερα, με πλήθος διακρίσεων στα ηλικιακά κυρίως πρωταθλήματα και αξιοζήλευτη ιστορία. Η Κοφίδη, έχει ήδη διαγράψει πορεία 10 ετών, με προπονητή της τον Κυριάκο Τάσιο, που δεν έχει φύγει στιγμή από το πλευρό της.
Βέβαια, τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς ρόδινα για την ίδια, που μέχρι σήμερα, λόγω έλλειψης αθλητριών στην ηλικία της, αναγκάζεται να αγωνίζεται μόνη στο Σόλο, στις εγχώριες διοργανώσεις, χωρίς συμμετοχή σε ομαδικά αγωνίσματα: «Δεν έχουμε πολλά άτομα στην ηλικία μου στο ΝΟΒΑ, για την ακρίβεια είμαι η μοναδική, οπότε αγωνίζομαι μόνο στο Σόλο. Ηταν δύσκολο για εμένα, γιατί χρειάζεται αρκετή υπομονή να είσαι μόνος σου και να δουλεύεις. Ωστόσο, μου άρεσε ιδιαίτερα ο τρόπος που έκανα την προπόνηση, όλα αυτά που μου μάθαινε ο προπονητής μου. Δεν εννοώ μόνο τις κινήσεις και το συγχρονισμό, αλλά τη συνολική διαπαιδαγώγηση. Διαμόρφωσα χαρακτήρα, πήρα την κατάλληλη παιδεία και τον ευχαριστώ πολύ».
Με σκληρή δουλειά και με εντατικές προπονήσεις, σε ηλικία μόλις 12 ετών, η Κοφίδη κατάφερε να μπει στην Εθνική ομάδα, με την ίδια να εξιστορεί: «Οντας ακόμη στο Δημοτικό, στην τελευταία τάξη, συμμετείχα στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα, στο οποίο ήταν παρούσες οι Εθνικές προπονήτριες και με είδαν, μαζί με όλες τις αθλήτριες. Μετά από ένα τεστ, λίγους μήνες αργότερα, το οποίο πέρασα, με διάλεξαν και από εκείνη τη μέρα βρίσκομαι στην Εθνική ομάδα».
Για την Κοφίδη, τα χρόνια που πέρασαν, με την ελληνική Εθνική, το πρόγραμμα ήταν ιδιαίτερα βεβαρυμμένο σε συνδυασμό με το σχολείο, με την ίδια φέτος να βρίσκεται σε δύο κατηγορίες, σε Νεάνιδες και Γυναίκες: «Είναι αρκετά δύσκολος για μένα ο συνδυασμός σχολείου και προπονήσεων, όντας από φέτος σε δύο κατηγορίες. Ολο το χειμώνα κάναμε αρκετά καμπ προετοιμασίας, ήμουν σχεδόν δύο εβδομάδες το μήνα στην Αθήνα. Προσπαθώ να καλύπτω τα κενά που έχω, ιδιαίτερα στα μαθήματα που με αφορούν. Πάντως, με βοηθούν πολύ και οι καθηγητές μου. Εχω και το άνευ, λόγω της 6ης θέσης παγκοσμίως στο Παγκόσμιο Νεανίδων στο Καζάν, αλλά ποτέ δε σταματώ να προσπαθώ να ανταποκρίνομαι στις απαιτήσεις που έχει το σχολείο μου, βαδίζοντας φέτος στη Γ’ Λυκείου».
Στο Παγκόσμιο της Βουδαπέστης, τον περασμένο μήνα, η Κοφίδη αγωνίστηκε με μεγάλη επιτυχία στον τελικό του Μικτού Ντουέτου, μαζί με τον συνομήλικο της Βασίλη Γκορτσιλά, παίρνοντας πολύ σημαντικές εμπειρίες, από την κορυφαία διοργάνωση. Περιγράφοντας τις στιγμές που έζησε, τονίζει: «Τον Βασίλη τον γνώρισα τον Απρίλιο, τότε δεν ήξερε πως είναι το ντουέτο και πώς να κινείται πάνω στην μουσική, οπότε ήταν δύσκολο να βρει το ρυθμό που χρειαζόταν. Στην αρχή οι προπονήσεις μας, περιείχαν κάποια αμηχανία, ήταν λίγο περίεργα τα πράγματα. Με τον καιρό όμως, αυτό άλλαξε, ήταν όλο και καλύτερος και πιστεύω τον βοηθήσαμε τόσο εγώ, όσο και το άλλο ντουέτο, η Ολγα Κουργιαντάκη (με την οποία αγωνίστηκε στον προκριματικό). Ηταν από τις ωραιότερες εμπειρίες στη ζωή μου και είμαι πολύ χαρούμενη που είχα την ευκαιρία να κάνω ντουέτο με το Βασίλη. Χαίρομαι πολύ που με επέλεξαν να εκπροσωπήσω την Ελλάδα σε αυτό το αγώνισμα και θεωρώ ότι τα πήγαμε πολύ καλά. Θα συνεχίσουμε πολύ σκληρά για περισσότερες διακρίσεις. Ηταν και για τον συναθλητή μου πολύ καλό το γεγονός ότι βρέθηκε ανάμεσα σε άλλα μικτά ντουέτα, απέκτησε περισσότερη αυτοπεποίθηση».
Το ντουέτο ήταν το μοναδικό αγώνισμα για την Βασιλική Κοφίδη, που ήταν αναπληρωματική στα υπόλοιπα, κάτι το οποίο όμως δε στεναχώρησε τη Βολιώτισσα αθλήτρια, αντίθετα της δίνει το κίνητρο να δουλέψει πιο σκληρά, όπως η ίδια υπογραμμίζει: «Κοιτάζω το καλύτερο για την ομάδα, σαφώς θα ήθελα να βρίσκομαι ως βασική και σε άλλα αγωνίσματα, αλλά το καλύτερο ήταν να μπουν μεγαλύτερες και πιο έμπειρες αθλήτριες. Δε με ενόχλησε και προσπάθησα να τα δώσω όλα στο ντουέτο, σκεπτόμενη και τους επόμενους στόχους μου», για να συνεχίσει:
«Του χρόνου έχουμε το Παγκόσμιο Νεανίδων, το οποίο είναι και το τελευταίο μου στην κατηγορία, μετά θα βρίσκομαι αποκλειστικά στις γυναίκες. Εκεί θέλουμε να διατηρήσουμε την 6η θέση, κάτι που είναι ιδιαίτερα δύσκολο, αλλά θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο δυνατό. Πέρα από τα εγχώρια πρωταθλήματα, μία καλή θέση και στο Ευρωπαϊκό γυναικών είναι μέσα στις δυνατότητες και τις φιλοδοξίες μου, αλλά και ολόκληρης της ομάδας. Μακροπρόθεσμα, στόχος μου είναι η συμμετοχή με την Εθνική γυναικών, το 2020, στους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο».
Η Βασιλική Κοφίδη εξηγεί μάλιστα τι λείπει από την Εθνική μας για να παίρνει συνεχώς θέσεις μέσα στα μετάλλια, έναντι των μεγαλύτερων υπερδυνάμεων του χώρου: «Αυτό που είναι διαφορετικό, είναι οι άθλιες συνθήκες, μέσα στις οποίες εμείς προετοιμαζόμαστε (κρύο νερό, έλλειψη γυμναστηρίου). Είναι πολύ σημαντικό για να βελτιωθείς. Εχουμε δυνατότητες για μετάλλια, έχουμε τους κατάλληλους προπονητές, αλλά κάποιες χώρες μπορεί να έχουμε ακόμη και 5 προπονητές ανά κατηγορία. Διαφέρουν ιδιαίτερα κάποιες λεπτομέρειες, ωστόσο μπορούμε να ανατρέψουμε τα πάντα».
Μιλώντας για το σωματείο της, το ΝΟΒΑ, αλλά και κλίμα στην Εθνική ομάδα, η Κοφίδη σχολιάζει: «Είμαι πολύ ευχαριστημένη από το σωματείο μου το ΝΟΒΑ, με τον προπονητή μου, τον Κυριάκο Τάσιο έχουμε μια σχέση πατέρα-κόρης, με βοηθάει πολύ και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Οσον αφορά την Εθνική, οι προπονήτριές μου είναι πολύ καλές, όπως και οι πιο έμπειρες αθλήτριες, οι Πλατανιώτη-Παπάζογλου, που είναι μεγαλύτερες και μας βοηθούν πολύ, για να συνδεθούμε, γιατί είμαστε καινούρια ομάδα, σε επίπεδο γυναικών».
