Μάιος του 1988, Μάιος του 2010. Δεν είναι δα και λίγα τα 22 αυτά χρόνια, δεν είναι ένα απλό «χθες», είναι πολλά χιλιόμετρα πίσω στο κοντέρ της ζωής. Στο μυαλό και την καρδιά όμως τα χρόνια γίνονται μεμιάς στιγμές. Το ρολόι γυρίζει με δαιμονιώδη ταχύτητα, προσπερνά σε κλάσματα δευτερολέπτου ολόκληρες εποχές και καρφώνεται εκεί όπου αναπολείς όμορφες, εμφατικές στιγμές.
Ο Αντώνης Μάνδαλος ήταν από τους αρχηγούς της ομάδας του 1988, της ακριβώς προηγούμενης από τη σύγχρονη εποχή δηλαδή, η οποία πέτυχε την άνοδο στα μεγάλα σαλόνια. Είναι εκείνος ο οποίος μπορεί να περηφανεύεται ως ρέκορντμαν όλων των εποχών του Ολυμπιακού σε συμμετοχές, 458 παρακαλώ.
Είναι εκείνος ο οποίος σε ηλικία 18 ετών βρέθηκε στον Βόλο από τον Αλίαρτο Βοιωτίας, φόρεσε τη φανέλα με το δαφνoστεφανωμένο έφηβο και δεν την έβγαλε παρά μόνο όταν έγινε 36 και κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Είναι όμως και εκείνος, ο οποίος ως προπονητής πλέον της ομάδας Νέων έχει ζήσει κάθε λεπτομέρεια και της φετινής πορείας. Ο Αντώνης Μάνδαλος άνοιξε το βιβλίο των αναμνήσεών του και έκανε τους παραλληλισμούς με τη φετινή εξίσου λυτρωτική σεζόν…
«Τότε υπήρχε η διοίκηση Παπαγιάννη. Είχαμε μόνο μισθό, ενώ για να πάρουμε έξτρα λεφτά έπρεπε να παίρνουμε νίκες! Το ρόστερ απαρτιζόταν σχεδόν αμιγώς από Βολιώτες και ήμασταν ένα και κάθε μέρα μαζί. Τις εποχές εκείνες έπαιζες για τη φανέλα και τον τόπο, την πονάγαμε πολύ την ομάδα» δήλωσε και στάθηκε στη δίψα που υπήρχε.
«Σχεδόν όλη η φουρνιά ήμασταν συνομήλικοι. Ξεκινήσαμε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και φτάνοντας στα τέλη διψούσαμε για καταξίωση. Και τότε όπως έχει κάνει τώρα ο κ. Μπέος η διοίκηση είχε βάλει σε μια σειρά τα πράγματα. Και τότε, όπως και φέτος στον α’ γύρο, φέραμε κάποια άτυχα αποτελέσματα, μα δεν το βάλαμε κάτω! Η ομοψυχία πήγαζε και από τον κόσμο, είναι το ίδιο με τώρα. Και τότε στη Β’ Εθνική το γήπεδο γέμιζε, γιατί επίσης ήταν πολλά τα χρόνια μακριά από την Α’ Εθνική».
Το πριμ των 20 εκατ. δραχμών
Τα χρήματα ήταν ελάχιστα και έξτρα κίνητρο αποτέλεσε το πριμ ανόδου. «Η διοίκηση είχε ορίσει συνολικά περίπου 20 εκατομμύρια δραχμές, που πήγαινε περίπου 1 εκατομμύριο για τον καθένα. Δεν έγιναν όμως έτσι τα πράγματα, γιατί αποφασίσαμε μεταξύ μας ότι δεν θέλαμε να πάρουν πριμ μόνο οι βασικοί.
Ολοι μαζί τρέχαμε, όλοι μαζί χαιρόμασταν και όλοι μαζί πονούσαμε. Σαν αρχηγός πρότεινα και ορίσαμε τρεις κατηγορίες. Η πρώτη για όσους αγωνίστηκαν σε πάνω από 20 ματς που πήραν από 900 χιλιάδες δραχμές, η δεύτερη για εκείνους που έπαιξαν 10-12 και αντιστοίχισαν από 750 χιλιάδες και η τρίτη για τους αναπληρωματικούς, δηλαδή από 350 χιλιάδες!
«Μου σηκώνεται η τρίχα…»
Από όλη εκείνη την όμορφη περιπέτεια του 1988 ποια παιχνίδια έμειναν άραγε χαραγμένα στη μνήμη του; «Κατ’ αρχάς, πέντε αγωνιστικές πριν από το τέλος παίξαμε στον Βόλο με τον Πιερικό και φέραμε 0-0. Ολοι μετά πίστευαν ότι δεν θέλαμε να βγούμε κατηγορία και έξω από το γήπεδο μας περίμενε 3.000 κόσμος φωνάζοντας!
Μέσα στα αποδυτήρια είπα στους υπόλοιπους: «Παιδιά, ο κόσμος έχει δίκιο να φωνάζει. Ο,τι χάσαμε σήμερα θα το πάρουμε στη συνέχεια». Και πραγματικά, καλύψαμε το έδαφος και αυτή ήταν μία κομβική στιγμή για την άνοδο. Φυσικά δεν μπορώ να ξεχάσω με τίποτα την προτελευταία αγωνιστική. Παίζαμε εντός έδρας με τη Δόξα Δράμας και επειδή ήδη είχε πάρει την άνοδο νομίζαμε ότι θα ερχόταν χαλαρά!
Το ίδιο νόμιζε και ο κόσμος και στο πρώτο ημίχρονο έβλεπες ένα γήπεδο… εκκλησία. Προηγηθήκαμε, αλλά μας ισοφάρισε στο 45’ και στο ημίχρονο κατέβηκε στα αποδυτήρια ο πρόεδρος και άρχιζε να φωνάζει «ξυπνήστε, με νίκη ανεβαίνουμε!». Ξεσηκωθήκαμε, βγήκαμε πολύ δυνατοί, ο κόσμος… ανέβηκε στα κάγκελα, πετύχαμε ένα δεύτερο γκολ και εξασφαλίσαμε την άνοδο.
Όσο για την πρεμιέρα στην Α’ Εθνική, το λέω και μου σηκώνεται η τρίχα! Ήταν με τον Παναθηναϊκό και όταν βγήκαμε για την πρώτη βόλτα στο χορτάρι, 14.000 οπαδοί, που έκαναν ρεκόρ προσέλευσης και κρέμονταν σαν τα τσαμπιά, μας αποθέωσαν. Μαγική στιγμή…».
Vamos, Argentina!
Προπονητής τότε του Ολυμπιακού ήταν ο Ντε Φαρία και όπως είπε ο Μάνδαλος «μας ταιριάζουν οι Αργεντινοί! Φέτος έχουμε τους Ούμπιντες, Μόνχε κι Αλβάρεζ που μαζί με τον Βραζιλιάνο Ροτζέριο ήταν τα βαρόμετρα.
Οι Αργεντινοί εκτός από ταλέντο ξεχειλίζουν από ταμπεραμέντο. Βάζουν το πόδι στη φωτιά και δεν… μασάνε πουθενά. Ο Ντε Φαρία είχε φέρει από τον Παναθηναϊκό τον Αργυρόπουλο, ο οποίος ήταν από την Αργεντινή. Και αν και 35 χρόνων, τον έβλεπες και καταλάβαινες ότι δεν μπορεί να σταματήσει πουθενά».
Τώρα… όλα αλλιώς
Τώρα ο Αντώνης Μάνδαλος είναι προπονητής; στην ομάδα Νέων του Ολυμπιακού και αισιοδοξεί για το τι έρχονται νέες εποχές: “Η εποχή δημιουργίας του Αχιλλέα Μπέου άλλαξε πολλά και σίγουρα έρχονται νέες εποχές… Εκτός από την ομάδα της Σούπερ Λίγκα περιμένουμε νέα ταλέντα από το βολιώτικο ποδόσφαιρο για τις ομάδες Νέων που θέλουν και μια μόνιμη έδρα ”
Ο Αντώνης Μάνδαλος έχει ήδη κάνει προεργασία, αφού «όργωσε» τα γήπεδα της Μαγνησίας, είδε ταλέντα και περιμένει ανταπόκριση από τις τοπικές ομάδες να δώσουν τους παίκτες για την στελέχωση των ομάδων των νέων ενόψει της Σούπερ Λίγκας.
“Είναι σημαντικό να υπάρχει στην ομάδα ο Σάκης Τσιώλης που βλέπει τους νεαρούς, κάνουμε κάθε βδομάδα φιλικά, κάποιοι προπονούνται με τη μεγάλη ομάδα και συζητάμε για την εξέλιξή τους”…
