Ο κορυφαίος Έλληνας διαιτητής που έχει αναδείξει ποτέ η ελληνική διαιτησία, ο Κύρος Βασάρας, από τη θέση πλέον του Διευθυντή Ανάπτυξης Διαιτησίας της ΕΠΟ σε μια αποκλειστική συνέντευξη στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ μιλά για όλους και για όλα. Σχολιάζει την τωρινή κατάσταση στο χώρο της διαιτησίας, μιλά για τα νέα πρότυπα της UEFA, το Γιώργο Δαλούκα, αλλά δεν ξεχνά και τις δικές του στιγμές ως διαιτητής.
Για όσους γνωρίζουν και ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, ο Κύρος Βασάρας δε χρειάζεται συστάσεις. Είναι μακράν ο κορυφαίος Έλληνας διαιτητής που έχει περάσει από τα ελληνικά γήπεδα, χωρίς ποτέ μάλιστα να έχει προκαλέσει σημαντικές αντιδράσεις με τις διαιτητικές του αποφάσεις. Είναι ο πρώτος, και τελευταίος μέχρι στιγμής, Έλληνας διαιτητής που έχει σφυρίξει σε τελική φάση παγκοσμίου κυπέλλου, το 2002 στα γήπεδα της Κορέας και της Ιαπωνίας διεύθυνε τον αγώνα Κίνα-Κόστα Ρίκα, αλλά και σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου το 2008 σε Αυστρία-Ελβετία, όταν και διαιτήτευσε τον αγώνα Πορτογαλία-Τσεχία, με βοηθούς τους Δημ. Σαραϊδάρη και Δημ. Μποζατζίδη. Το 2004 είχε την ανώτερη ως τώρα διαιτητική παρουσία της καριέρας του στον τελικό αγώνα της Ολυμπιάδας της Αθήνας μεταξύ Αργεντινής – Παραγουάης, ενώ είχε και πολλές παρουσίες στο Τσάμπιονς Λιγκ. Βέβαια πριν φτάσει σε αυτό το τοπ επίπεδο, ο Κύρος Βασσάρας σφύριξε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων (κάτω των 16) στη Σκωτία το 1998, ενώ το πρώτο του διεθνές ματς εθνικών ομάδων ανδρών που σφύριξε ήταν Αυστρία – Σαν Μαρίνο το 1999. Το ίδιος έτος γνώρισε την πρώτη διαιτητική του αναγνώριση, όταν διαιτήτευσε τον τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Νέων (κάτω των 17) στη Νέα Ζηλανδία. Την προπονητική καριέρα ο Θεσσαλονικιός ρέφερι την ξεκίνησε το 1984 σε ηλικία μόλις 18 ετών σε ερασιτεχνικά πρωταθλήματα και σιγά-σιγά ανέβηκε κατηγορίες. Έντεκα χρόνια αργότερα, το 1995, έγινε διαιτητής Α΄ Εθνικής. Το 1998 πήρε το σήμα της ΦΙΦΑ.
Έχοντας πλέον αναλάβει έναν διαφορετικό ρόλο στο χώρο της διαιτησίας, ο πρώην διεθνής ρέφερι, έχει επωμιστεί το δύσκολο έργο της επιμόρφωσης και εποπτείας των επιδόσεων των διαιτητών όλων των Ενώσεων. «Η Διεύθυνση Ανάπτυξης Διαιτησίας είναι ένα project της UEFA που μέσα του περικλείει όλο το φάσμα που έχει να κάνει με την ανάπτυξη και την εξέλιξη της διαιτησίας. Γίνεται για όλες τις χώρες-μέλη της UEFA», δηλώνει ο κ. Βασσάρας για αυτή την πρωτοποριακή μέθοδο. Σε ερώτηση που του θέσαμε για το κατά πόσο πιστεύει, πως αυτό το καινοτόμο πρόγραμμα θα βοηθήσει πραγματικά στη βελτίωση των διαιτητών μας, απάντησε: «Είναι ένα πενταετές πρόγραμμα. Δεν υπάρχει περίπτωση να έχουμε αποτελέσματα τώρα. Βλέπουμε τη δεύτερη χρονιά και τη συγκρίνουμε με την πρώτη, βλέπουμε τι χρειάζεται να κάνουμε την τρίτη για να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα» τονίζει ο πρόεδρος της Διεύθυνσης Ανάπτυξης, ενώ συμπλήρωσε πως την τρίτη χρονιά αναμένονται τα πρώτα ουσιαστικά αποτελέσματα. Με την ενιαία φιλοσοφία στην εκπαίδευση που εφαρμόζεται πλέον, ο κ. Βασάρας υποστήριξε πως υπάρχουν θετικά σημάδια, ενώ έθεσε ως στόχο μέχρι το καλοκαίρι να έχουν βγει περίπου 800 διαιτητές σε συνδυασμό πάντοτε και με τον κλάδο των παρατηρητών, γιατί όπως τόνισε και ο ίδιος: «η καλύτερη αξιολόγηση των διαιτητών από τους παρατηρητές φέρνει και καλύτερα αποτελέσματα». Κλείνοντας το ζήτημα της επιμόρφωσης, ο πρώην διεθνής ρέφερι θέλησε να καταδείξει ακριβώς, το πολύ υψηλό επίπεδο μαθημάτων που παρέχονται στους διαιτητές λέγοντας χαρακτηριστικά: «Για να αντιληφθούν όλοι το πόσο σημαντική και σοβαρή δουλειά γίνεται, σας λέω πως τα ίδια σεμινάρια που παρέχουμε σε διαιτητές τοπ επιπέδου, τα πλασάρουμε και στους διαιτητές όλων των ενώσεων».
Ξεφεύγοντας τώρα από τα μονότονα, είναι η αλήθεια, αλλά ταυτόχρονα σημαντικά ζητήματα που αφορούν στο σχεδιασμό και τις λεπτομέρειες της διαιτησίας, ρωτήσαμε τον κορυφαίο Έλληνα διαιτητή αν βλέπει ότι κάποιος από τους υπάρχοντες ή έστω τους ανερχόμενους Έλληνες διαιτητές μπορεί να ξεπεράσει τις επιδόσεις του ιδίου και η απάντηση που πήραμε ήταν σίγουρα ενδιαφέρουσα: «Αυτός είναι ο στόχος. Ο καθένας πρέπει να ξεπερνά τα όρια του προηγούμενου» υπογράμμισε ο κ. Βασάρας. Για τον αν ο Βολιώτης, και κορυφαίος στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, Γιώργος Δαλούκας, είναι αυτός που μπορεί να γίνει ο «νέος Βασάρας», η απάντηση ήταν θετική, με τον πρόεδρο ανάπτυξης ωστόσο να δηλώνει πως κανείς δε γίνεται ο «νέος τάδε» αλλά ο νέος του «εαυτού του», όπως και στην περίπτωση του Βολιώτη ρέφερι.
Σε ερώτηση για το κατά πόσο θεωρεί ότι στην τωρινή του θέση μπορεί κάποιοι να του επιρρίψουν ευθύνες, τη στιγμή που ως διαιτητής απολάμβανε σχεδόν την πλήρη αποδοχή και εκτίμηση του φίλαθλου κόσμου, ο κ. Βασάρας ήταν απόλυτος: «Πάντα στη δουλειά σου δεν δικαιώνεσαι νωρίς. Δε με ενδιαφέρει να κερδίσω οπαδούς για κάτι που κάνω. Με ενδιαφέρουν αυτοί που κατανοούν και καταλαβαίνουν ότι κάθε ενέργεια γίνεται με στόχο την ανάπτυξη. Δε με νοιάζει η κρίση του καθενός».
Όσον αφορά στην αξιοπιστία της ελληνικής διαιτησίας και το αν ποτέ τον πλησίασαν με δόλιο τρόπο από κάποια ομάδα, όταν ήταν ακόμα εν ενεργεία διαιτητής, ο Θεσσαλονικιός πρώην ρέφερι ήταν ξεκάθαρος μόνο ως προς το πρώτο σκέλος, καθώς δε θέλησε να πάει την κουβέντα επί του προσωπικού: «Αν κάποιος μου αποδείξει ότι κάτι δε γίνεται σωστά ή ο,τιδήποτε άλλο παρόμοιο θα είμαι μαζί του για να μην ποτέ επιτρέψω να υπάρχουν άνθρωποι στους διαιτητικούς κύκλους που να κάνουν τη διαιτησία αναξιόπιστη».
Κλείνοντας αυτή την άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη ρωτήσαμε τον Κύρο Βασάρα
για δύο στιγμές οι οποίες κατά τη γνώμη του σημάδεψαν τη διαιτητική του καριέρα είτε θετικά είτε αρνητικά. Η απάντηση που μας έδωσε ήταν ομολογουμένως ειλικρινής. «Σε έναν διαιτητή μένουν πάντα οι καλές στιγμές. Στον κόσμο μένουν πάντα οι κακές στιγμές του διαιτητή. Δεν ξεχωρίζω κάποια, καθώς όλες ήταν ένα σκαλί παραπάνω για μένα. Η μόνη λύπη μου ήταν όταν πρωτοξεκίνησα το 1998 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων στη Σκωτία, που έσπασα το πέμπτο μετατάρσιο κατά τη διάρκεια του αγώνα επειδή πάτησα σε μια λακκούβα. Αλλά όπως λένε και οι Σκωτσέζοι «break a leg» -θα σου φέρει τύχη- και τελικά μάλλον μου έφερε. Κάθε εμπόδιο σε καλό».
