Μια τούρτα γεμάτη από κεράκια, συγκεκριμένα 91, έσβησε την περασμένη Τετάρτη η Νίκη Βόλου η οποία ξεκίνησε τη διαδρομή της στο ποδοσφαιρικό στερέωμα και επίσημα από τις 19 Αυγούστου του 1924.
Ρεπορτάζ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΑΤΤΑΣ
Με το όνομα «Προσφυγική» όπως είχε αρχικά αναγνωριστεί από το Πρωτοδικείο Βόλου και στη συνέχεια και μετά από δύο χρόνια ως «Γ.Σ. ΒΟΛΟΥ Η ΝΙΚΗ», η σπίθα του συλλόγου παραμένει ζωντανή και έτοιμη να «λαμπαδιάσει» και πάλι, παρά τα κατά καιρούς προβλήματα και τις τρικλοποδιές, δηλώνοντας παρούσα και έτοιμη για νέες σελίδες δόξας.
Η Νίκη Βόλου εξάλλου ήταν η πρώτη ποδοσφαιρική αναγνωρισμένη δύναμη στο Νομό Μαγνησίας, όπως αναφέρεται και στο βιβλίο των Ιώνων: «Με την υπ’ αρ. 239 απόφαση της 19-8-1924, ο «Γυμναστικός Σύλλογος Προσφύγων Βόλου», εν συντομία «Προσφυγική» καταχωρίστηκε ως η πρώτη επίσημη ποδοσφαιρική ομάδα στο βιβλίο Αναγνωρισμένων Σωματείων του Πρωτοδικείου Βόλου. Σκοπός της: «Η διάδοσις και επέκτασις της γυμναστικής εις πάσας τας κοινωνικός τάξεις των προσφύγων». Επιτυγχάνεται δε «…διά της συστηματικής ασκήσεως εις πάντα τα είδη της αθλήσεως …υπό την εποπτείαν ειδικών προπονητών και καθηγητών Γυμναστικής… διά της συμμετοχής εις αγώνας, δια διαλέξεων, εκδρομών, ιδρύσεως βιβλιοθήκης, εκδόσεως αθλητικού περιοδικού».
Μετέπειτα και στις 5 Οκτωβρίου του 1926 δόθηκε και επίσημα το όνομα «Γ.Σ. ΒΟΛΟΥ Η ΝΙΚΗ», με το οποίο και πορεύεται μέχρι και σήμερα, έχοντας περάσει άλλοτε στιγμές δόξας και άλλοτε στιγμές πίκρας, με το πλέον πρόσφατο παράδειγμα να αποτελεί την περσινή περίοδο, όταν και οι κυανόλευκοι κατάφεραν από τη μία να κερδίσουν την άνοδο στην Α’ Εθνική (Super League) μετά από 50 χρόνια και πάλι, όμως στη συνέχεια αποχώρησαν από αυτή μεσούσης της περιόδου.
Πλέον, η Νίκη Βόλου προσπαθεί για ακόμη μία φορά να αναγεννηθεί από τις στάχτες της και να καταφέρει να κάνει το όνομά της να ακουστεί στο πανελλήνιο, επιχειρώντας τη νέα της προσπάθεια από τις ερασιτεχνικές κατηγορίες και το πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής, έστω κι αν έχει να αντιμετωπίσει και πάλι σκοπέλους στο διάβα της, όπως είναι η «μετακόμιση» στην ΕΠΣ Λάρισας και η δήλωση του «Αλκαζάρ» ως έδρας που θα φιλοξενεί τους εντός έδρας αγώνες (εφόσον δεν υπάρξει άρση της τιμωρίας της ΕΠΣΘ από την ΕΠΟ)!
«Πανέτοιμη για τα δύσκολα… »
Με αφορμή τα 91α γενέθλια του συλλόγου, οι κυανόλευκοι εξέδωσαν και ανακοίνωση δηλώνοντας πως η ομάδα είναι πανέτοιμη για τα δύσκολα… «γιατί απλά είναι θέμα γονιδίων». Η ανακοίνωση αναφέρει τα εξής:
«Ενενήντα ένα (91) χρόνια συμπληρώνονται από την ίδρυση του ιστορικού Προσφυγικού Συλλόγου μας. Ενας Σύλλογος – μία Ομάδα – μία Ιδέα, που γεννήθηκε μέσα από τα σπλάχνα της προσφυγιάς και έχει αδιάλειπτη παρουσία όλα αυτά τα χρόνια στην αθλητική πραγματικότητα της πατρίδας μας.
Μεγάλωσε μέσα σε πολλές αντιξοότητες, αλλά μεγαλούργησε πρωταγωνιστώντας σε πολλά αθλήματα, τα οποία κατάφερε να αναπτύξει αποτελώντας πόλο έλξης της νεολαίας του Βόλου, αλλά και ολόκληρης της Μαγνησίας.
Η Νίκη και η Παναγία Ευαγγελίστρια έδιναν κουράγιο στους πρόσφυγες να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Μέσα από το Σύλλογο έγινε γνωστή η Νέα Ιωνία, ο Βόλος, η Μαγνησία, η Θεσσαλία σε όλη την Ελλάδα όταν η ποδοσφαιρική ομάδα αγωνίστηκε το διάστημα 1961-1966 στην Α’ Εθνική.
Σήμερα, εμείς οι απόγονοι των Μικρασιατών προσφύγων καλούμαστε να φέρουμε την ομάδα και πάλι σε δρόμο επιτυχιών, παρόλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Οσα δύσκολα και αν μας βάζουν, εμείς πάντα με υπερηφάνεια θα τα προσπερνάμε, γιατί απλά είναι θέμα γονιδίων.
Ολοι μαζί, ενωμένοι σαν μία γροθιά, με σημαίες μας την αξιοπρέπεια, την τιμή και την αφοσίωση στα ιδανικά του αθλητισμού συνεχίζουμε την λαμπρή ιστορία της ιδέας Νίκη Βόλου, έχοντας πλήρη επίγνωση του ιστορικού μας καθήκοντος.
Νίκη Βόλου 1924 – 2015 και συνεχίζουμε…».
Ο «Θρύλος» Κοκκινάκης
Ενας από τους ποδοσφαιρικούς θρύλους που ανέδειξε η Νίκη Βόλου, είναι και ο Μίμης Κοκκινάκης, ο οποίος έφυγε πέρυσι από τη ζωή σε ηλικία 85 χρόνων, έχοντας ζήσει όμως το όνειρο της επιστροφής της ομάδας στην Α’ Εθνική.
Ο Μίμης αγαπήθηκε όσο λίγοι από τον κόσμο της Νέας Ιωνίας με τον ίδιο να θυμάται σε συνέντευξή του στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, λίγες ώρες πριν η αγαπημένη του ομάδα ζήσει και πάλι στιγμές καταξίωσης, για την ομάδα της Α’ Εθνικής της οποίας ηγήθηκε εντός και εκτός γηπέδων. «Υπήρχαν παίκτες αξίας, ο Μανιατάκης, ο Καλλιοτζής, ο Τζίνης και τα αδέρφια Ζαντέρογλου. Είχαμε κάνει μια θαυμάσια ομάδα. Ηταν πολύ μεγάλο κακό όμως ότι μεγάλοι ποδοσφαιριστές φύγανε και έμειναν ένας – δυο, για να πάρει η ομάδα την κατιούσα».
Ενα από τα παράπονα του ίδιου, ήταν ότι τους Νικιώτες τους ανέφεραν σαν Τουρκόσπορους, αλλά…«Εδώ στη Νέα Ιωνία λέγανε και από παλιά, ότι η Νίκη και η Ευαγγελίστρια είναι τα σύμβολά μας. Αυτά που έχουμε και αυτά που πρέπει να μείνουν. Δεν είχε τίποτα άλλο η Νέα Ιωνία. Ο κόσμος ήταν προσφυγικός. «Τουρκόσπορους» μας λέγανε, αλλά εμείς φτιάξαμε ένα σύλλογο και μια ομάδα δυνατή, χάρης σε αυτούς που είχαν έρθει από εκεί με επικεφαλής τον Παντελή Μαγουλά. Η ομάδα ανέβηκε στην Α’ Εθνική μετά το παιχνίδι στην Κοζάνη το 1959».
Οσο για το τι σήμαινε Νίκη Βόλου για εκείνον: «Αγαπάω πολύ αυτή την ομάδα, γιατί είναι η ζωή μου».
Ο φόβος των Εγγλέζων και ο πατέρας του: «Οταν είχα πρωτοπαίξει ήταν απέναντι σε μια αρκετά καλή ομάδα Αγγλων. Στο ημίχρονο ήρθε ο πατέρας μου, εγώ ήμουν 16 ετών και μόλις τον είδα είπα από μέσα μου ότι θα τις αρπάξω, αλλά μου λέει «Δεν ντρέπεσαι; Φοβάσαι τους Εγγλέζους;» Η αλήθεια είναι ότι φοβόμουν λίγο. Ο πατέρας μου ήταν πάντοτε μαζί μου. Αυτός με έπαιρνε στο γήπεδο. Θυμάμαι από πολύ μικρός όταν καθόμαστε στο πάνω μέρος του γηπέδου και η Νίκη έχανε, έφευγα και κρυβόμουν. Θα έπρεπε η να χάνει με διαφορά ή να κερδίζει με διαφορά. Ετρεμα».
Τρεβιζάν ο αναμορφωτής…
Ο Ιταλός, Ετόρε Τρεβιζάν, ήταν ο πρώτος προπονητής της Νίκης Βόλου στην Α’ Εθνική τη δεκαετία του 60’. Ο ίδιος μάλιστα βρέθηκε πέρυσι στο Βόλο, παρακολουθώντας από κοντά την πρώτη αναμέτρηση στην Α’ Εθνική μετά από 50 χρόνια κόντρα στον Ατρόμητο. Ο ίδιος στην επίσκεψη του στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, ξέθαψε τις μνήμες του από το χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Γεννημένος το 1929 πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του επί ελληνικού εδάφους για χάρη του Εθνικού Πειραιώς το 1959. Οντας προπονητής των Πειραιωτών στην Α’ Εθνική, βρέθηκε στο γήπεδο του Απόλλωνα Σμύρνης, ο οποίος έδινε αγώνα Κυπέλλου Κυπέλου απέναντι στη Νίκη Βόλου.
«Η Νίκη είχε παίκτες νεαρούς με μεγάλο ποδοσφαιρικό ταλέντο». Ετσι, με τη βοήθεια ενός υπαλλήλου και φίλου από το προξενείο της Ιταλίας, ήρθε σε επαφή με τους ανθρώπους των Βολιωτών για να αναλάβει τα ηνία των κυανόλευκων λίγους μήνες αργότερα. Τι θυμάται από εκεί; Οχι κάποια νίκη ή κάποιο γκολ που έκρινε πολλά αλλά το παιχνίδι στο Καραϊσκάκη.
«Ο διαιτητής μας καταδίκασε σε ήττα με 2-1 με ένα πέναλτι που κατά την άποψή μου δεν ήταν. Θεωρούσα πως μπορούσαμε να κάνουμε την έκπληξη και να πάρουμε έστω τον ένα βαθμό της ισοπαλίας. Για το πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής την περίοδο 1961-62, παίξαμε τέλεια άμυνα και είχαμε κλείσει όλα τα ατού του Ολυμπιακού, αλλά ο διαιτητής δεν μας άφησε να γελάσουμε». Απαραίτητη προϋπόθεση στο να παραμείνει ο ίδιος στη Νίκη για δύο χρόνια και να μεγαλουργήσει ήταν ο Παντελής Μαγουλάς.
«Πάντοτε δούλευα σε ομάδες που μπορούσα να κάνω αυτό που θέλω. Οταν ερχόμουν σε διαμάχη με τον πρόεδρο Αμοιρόγλου του έλεγα: «Δεν καταλαβαίνω Ελληνικά» για να αποφύγω τις παρατηρήσεις, έστω και αν ήξερα πολύ καλά τι μου έλεγε. Με τον Μαγουλά είχα άριστες σχέσεις. Μιλούσε λίγο και πάντα μου είχε εμπιστοσύνη. «Κάνε ότι θέλεις» μου χε πει, «Θα σε έχω εγώ στις πλάτες μου».
Από τον Λαλέ στον Κρεββατά…
Δημήτρης Λαλές και Λευτέρης Καλλιοτζής ήταν οι πρώτοι σκόρερ με 42 τέρματα ο καθένας τους στη μεγάλη εκείνη ομάδα της Νίκης Βόλου, που είχε διαπρέψει στην Α’ Εθνική με τους: Τζίνη, Λαλέ, Μανιατάκη, Κοκκινάκη, Καραηλιού, Τσιμπερίδη, Ζαντέρογλου, Κασαπλέρη, Καλλιοτζή, Κουκλάκη και Κολοβό. Αναμφίβολα μεγάλες μορφές στο σκοράρισμα και οι οποίοι έτυχαν λατρείας από το κυανόλευκο κοινό στην πρόσφατη ιστορία των κυανόλευκων είναι οι Αντόνιο Ανιέτε και Χρήστος Τζιώρας. Πλέον τη θέση τους καλείται να πάρει ένα άλλο παιδί βγαλμένο από τα σπλάχνα της Νέας Ιωνίας, ο Κώστας Κρεββατάς, ο οποίος επέστρεψε σε γνώριμα λημέρια, αλλά αυτή τη φορά για να μείνει και να διαπρέψει.
