ΩΣ ΠΡΩΤΗ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ ΟΜΑΔΑ (1953-54) – ΜΕΡΟΣ Β’
Η αναδρομή στην ενενηντάχρονη ιστορία της Νίκης Βόλου, αποκαλύπτει τις ενδιαφέρουσες πτυχές της με σπουδαίες επιτυχίες που διαμορφώνουν μια αξιομνημόνευτη πορεία στο χώρο του ποδοσφαίρου. Στο πρώτο μέρος της αναφοράς μας για τη συμμετοχή του συλλόγου στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα της περιόδου 1953-54, ως πρώτη επαρχιακή ομάδα που το κατόρθωνε, παρακολουθήσαμε τη νικηφόρα διαδρομή μέχρι την πρόκριση στην τελική εξάδα της «Εθνικού» χαρακτήρα διοργάνωσης, στη νέα της διευρυμένη μορφή.
Προηγήθηκε η κατάκτηση του τίτλου σε Βόλο και Θεσσαλία για να ακολουθήσουν οι λεγόμενοι «προκριματικοί Πανελληνίου Πρωταθλήματος» στους οποίους αναδείχθηκε νικήτρια η βολιώτικη ομάδα, για το βόρειο όμιλο, επικρατώντας της ισχυρής τότε Δόξας Δράμας, έπειτα από τρεις αναμετρήσεις. Η Νίκη Βόλου βρίσκονταν πλέον με πανηγυρικό τρόπο, στα «μεγάλα σαλόνια» της εποχής και το γεγονός, πέρα από το δικαιολογημένο ενθουσιασμό που σκόρπισε, αποτελούσε συγχρόνως μια καλή ευκαιρία για συλλογή εμπειριών αλλά και πρόκληση για υπέρβαση, απέναντι στις κορυφαίες ομάδες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οπως είδαμε συμμετείχαν Παναθηναϊκός και ΑΕΚ από την Αθήνα, Ολυμπιακός από τον Πειραιά, ΠΑΟΚ από την Θεσσαλονίκη και η Παναχαϊκή από το νότιο όμιλο της περιφέρειας. Στόχος του βολιώτικου συλλόγου ήταν να αποδείξει πως επάξια αγωνίζονταν σε τέτοιο επίπεδο, εκπροσωπώντας ολόκληρο το τοπικό μας ποδόσφαιρο.
Με τους μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου
Το Πανελλήνιο πρωτάθλημα στην λεγόμενη τελική του φάση ξεκίνησε στις 4 Απριλίου 1954 με τη Νίκη να αγωνίζεται στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ, σε μια ομολογουμένως δύσκολη αποστολή με το «καλημέρα». Ομως εκεί τα προγνωστικά ήρθαν… τούμπα καθώς σημειώθηκε μεγαλειώδης νίκη με 1-2 (Μαύρος, Ζαντέρογλου) που συνοδεύτηκε από ανάλογη εμφάνιση, καταγράφοντας την πρώτη μεγάλη έκπληξη εκείνης της χρονιάς.
Οι Παοκτζήδες ενοχλημένοι βέβαια από το αποτέλεσμα επιχείρησαν να πάρουν το ματς «στα χαρτιά» επικαλούμενοι την αντικανονική συμμετοχή του τερματοφύλακα Κατσαλή, ο οποίος είχε τιμωρηθεί νωρίτερα από την ΕΠΣΘ με αποκλεισμό ενός μήνα για την εμπλοκή του σε επεισόδια σε αγώνα για το Τζάνειο Κύπελλο που πραγματοποιούνταν τότε στο Βόλο. Η ένσταση όμως απορρίφθηκε επειδή η ποινή είχε επιβληθεί με αναστολή κάτι που ήταν γνωστό στη Βολιώτικη ομάδα και δεν συνέτρεχε λόγος ανησυχίας.
Στη δεύτερη αγωνιστική η Νίκη υποδέχθηκε την Παναχαϊκή κι επικράτησε πάλι με 2-1 (Σπανάκης, Κοντογιάννης) στις 14/4. Ακολουθεί, λίγες μέρες αργότερα (19/4) νέα επιτυχία με την εντός έδρας ισοπαλία απέναντι στον ΠΑΟΚ με 2-2 (Μαύρος, Πανταζόπουλος), έπειτα από σπουδαία εμφάνιση και ενδιαφέρουσα διακύμανση του σκορ. Η Νίκη εδραιώνεται στην κορυφή της βαθμολογίας, γεγονός που προκαλεί έκπληξη αλλά κι ευμενέστατα σχόλια στους ποδοσφαιρικούς κύκλους. Μεσολαβούν οι μέρες του Πάσχα και το πρωτάθλημα διακόπτεται για να επαναληφθεί στις αρχές Μαΐου. Ιδιαίτερη αναφορά στο σημείο αυτό, πρέπει να γίνει και για το δυνατό σεισμό που έπληξε και το Βόλο στις 30/4/1954 και προκάλεσε σημαντικές καταστροφές. Οπωσδήποτε επέδρασε αρνητικά στην καθημερινή ζωή της πόλης, αλλά και στα ποδοσφαιρικά – αγωνιστικά ζητήματα, λόγω της αναστάτωσης που προκλήθηκε.
Στις 9 Μαΐου διεξάγεται η συνάντηση με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο όπου και πάλι το βολιώτικο σωματείο πραγματοποιεί εξαιρετική εμφάνιση και κερδίζει το χειροκρότημα όλων των φιλάθλων. Το ισχνό 1-0 της επικράτησης του τριφυλλιού, δείχνει ξεκάθαρα την ψυχωμένη αντίσταση των φιλοξενούμενων που κοντράριζαν στα ίσια τους θεωρητικά ανώτερους αντιπάλους τους. Βέβαια πλέον οι «μεγάλες ομάδες» είχαν αντιληφθεί τη δυναμικότητα του επαρχιακού εκπροσώπου και γνώριζαν το τι θα αντιμετωπίσουν, οργανώνοντας κατάλληλα το παιχνίδι τους.
Ζήτημα ηθικής τάξεως – Η συνέχεια των αγώνων
Σειρά είχε τώρα άλλη μια ξεχωριστή αναμέτρηση στο Βόλο με αντίπαλο τον Ολυμπιακό Πειραιώς, την ισχυρότερη ίσως ομάδα εκείνης της περιόδου, που άλλωστε κατέκτησε και τον τίτλο αήττητος. Το ματς θα γίνονταν Τετάρτη και ο πειραιώτικος σύλλογος θα κατέφθανε από την Θεσσαλονίκη, πιθανόν καταπονημένος, όπου την προηγούμενη Κυριακή είχε αντιμετωπίσει και νικήσει δύσκολα με 2-1 τον ΠΑΟΚ.Αυτό δημιουργούσε κάποιες κρυφές ελπίδες επιτυχίας, αλλά το κύριο θέμα που απασχολούσε τους φιλάθλους ήταν άλλο καθώς είχε δημιουργηθεί σοβαρό ζήτημα «ηθικής τάξεως», προκαλώντας έντονες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις.
Στον Ολυμπιακό τότε αγωνίζονταν και δύο Βολιώτες: ο νικιώτης Μίμης Κοκκινάκης και ο Θέμης Μουστακλής από τον Παγασητικό. Ετέθη λοιπόν το εύλογο ερώτημα για τα ποδοσφαιρικά ήθη της εποχής εκείνης, αν ο Κοκκινάκης έπρεπε να αγωνιστεί εναντίον της προηγούμενης ομάδας που τον ανέδειξε. Οι απόψεις διίσταντο, άλλοι έλεγαν ότι ήταν θεμιτό να αγωνιστεί αφού ανήκε πλέον στον Ολυμπιακό και άλλοι, ίσως οι περισσότεροι, διαφωνούσαν και τα πνεύματα είχαν οξυνθεί επικίνδυνα.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του ενδιαφέροντος αγώνα οι αντιπαραθέσεις αυτές εκδηλώθηκαν και στο γήπεδο, όπου μερίδα φιλάθλων αποδοκίμασε το διεθνή ποδοσφαιριστή(1).
Ο συντάκτης του ρεπορτάζ, στην ατομική κριτική του κάθε παίχτη στον αγώνα, σημειώνει ότι ο Βολιώτης άσσος «από την επίθεση που υπέστη δεν μπόρεσε να μας δείξει τον παλαιόν του εαυτό, όμως με τα λίγα πράγματα που έκαμε μας έδειξε τη μεγάλη του κλάση». Και πιο κάτω, κρίνοντας προφανώς με τις απόψεις που επικρατούσαν τότε, μάλλον επικρίνεται η διοίκηση του Ολυμπιακού, που όφειλε να υπολογίσει την προέλευση του ποδοσφαιριστή, αλλά και να προφυλάξει τον ίδιο αφήνοντας τον εκτός εντεκάδας. Στο αγωνιστικό μέρος ο Ολυμπιακός Π. επικράτησε καθαρά με 0-3 (ένα τέρμα σημείωσε ο έτερος Βολιώτης Μουστακλής) παρά την καλή εμφάνιση της Νίκης που είχε να αντιμετωπίσει και την άδικη διαιτησία κατά τη συνήθη τακτική της υποστήριξης των «μεγάλων»
Ακολουθούσε το ματς με την Παναχαϊκή στην Πάτρα (23/5) το οποίο αποτελούσε μια καλή ευκαιρία για επάνοδο στις επιτυχίες και παραμονή της Νίκης στην κορυφή της βαθμολογίας, όπου ακόμη παρέμενε έχοντας όμως περισσότερους αγώνες. Ατυχώς πάλι δεν τα κατάφερε αν κι προηγήθηκε 0-1 (Πανταζόπουλος) γιατί αντιμετώπισε ξανά εχθρική διαιτησία, γνωρίζοντας την ήττα με γκολ-οφσάιντ στα τελευταία λεπτά. Μεσοβδόμαδα (26/5) πραγματοποιούνταν η ρεβάνς με τον Ολυμπιακό κι όπως ήταν αναμενόμενο η βολιώτικη ομάδα παρουσιάστηκε μάλλον κουρασμένη, μεταβαίνοντας στον Πειραιά κατευθείαν από την Πάτρα δίχως να επιστρέψει στο Βόλο, απέναντι σε έναν σαφώς υπέρτερο αντίπαλο για να επέλθει η συντριβή με 5-0, η βαρύτερη ήττα σε όλη τη διοργάνωση.
Η επόμενη αγωνιστική υποχρέωση για τη Νίκη έρχονταν δέκα μέρες αργότερα, την Κυριακή 6/6 (αυτή η ανωμαλία στη διεξαγωγή των αγώνων σίγουρα επιδρούσε αρνητικά)(2) με την υποδοχή του Παναθηναϊκού στο Βόλο. Ηδη είχε μπει ο Ιούνιος και οι συνθήκες οπωσδήποτε δεν θεωρούνταν κατάλληλες για ποδόσφαιρο. Κι εδώ παρά την επίσης καλή εμφάνιση δεν προήλθε επιτυχές αποτέλεσμα και η αθηναϊκή ομάδα ζευγάρωσε τις νίκες της με το ίδιο σκορ, 1-0. Αν και είχε προχωρήσει ο καιρός απέμεναν δύο αγωνιστικές με την ΑΕΚ, σωματείο που παρουσιάζονταν ως «αδερφό» λόγω της προσφυγικής προέλευσης.
Προηγήθηκε το ματς στη Νέα Φιλαδέλφεια (27/6) όπου πάλι είχαμε μια από τα ίδια: καλή εμφάνιση και ήττα αυτή τη φορά με 3-1 (Ζαντέρογλου). Μολαταύτα η καλή μαρτυρία για την παρουσία του συλλόγου της Νέας Ιωνίας στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα επικυρώνονταν για άλλη μια φορά. Ομοίως και στη ρεβάνς του Βόλου η Νίκη αγωνίστηκε με αξιοπρέπεια και απέσπασε λευκή ισοπαλία, σε έναν αγώνα χωρίς βαθμολογικό ενδιαφέρον, ως επιστέγασμα της καλής προσπάθειας που κατέβαλε συνολικά με την συνακόλουθη ευπρεπή παρουσία απέναντι στην αφρόκρεμα του ελληνικού ποδοσφαίρου, εκπροσωπώντας επάξια το βολιώτικο και το θεσσαλικό ποδόσφαιρο γενικότερα.
Η πέμπτη θέση που τερμάτισε είναι οπωσδήποτε τιμητική, αφού είχε να συναγωνιστεί με τους τέσσερις ισχυρότερους συλλόγους της εποχής και βέβαια υπερτέρησε της άλλης εκπροσώπου της επαρχίας: 16 βαθμοί, 8-19 τέρματα, 2 νίκες, 2 ισοπαλίες, 6 ήττες. Να υπενθυμίσουμε ότι και την επόμενη περίοδο (1954-55) το βολιώτικο ποδόσφαιρο εκπροσωπήθηκε και πάλι στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, αυτή τη φορά από τον Ολυμπιακό Βόλου και μάλιστα σε μια εποχή που η πόλη δοκιμάστηκε σκληρά από τους σεισμούς και υπέστη φοβερές καταστροφές. Η επιτυχία της Νίκης με τη συμμετοχή της στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα του 1953-54 ασφαλώς εκλαμβάνεται ως προοίμιο της κατοπινής πενταετούς παρουσίας της στην Α’ εθνική κατηγορία (1961-66).
Το δοξασμένο παρελθόν του ιστορικού συλλόγου της Νίκης αποτελεί εχέγγυο και εφαλτήριο για την επαναφορά στο πεδίο των επιτυχιών, οριοθετώντας ως ατυχή παρένθεση την τωρινή τραυματική συγκυρία. Οταν υπάρχουν ρίζες το δέντρο ξαναβλασταίνει.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1.Ο Μίμης ο Κοκκινάκης είχε κληθεί και συμμετάσχει στην Εθνική ομάδα λίγους μήνες νωρίτερα και είναι ο πρώτος Βολιώτης ποδοσφαιριστής που φόρεσε τη φανέλα με το εθνόσημο. Στην πρώτη του συμμετοχή, στον αγώνα εκτός έδρας με το Ισραήλ (8/3/1954) για τα προκριματικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1954, σημείωσε το πρώτο τέρμα για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα που νίκησε 0-2. Αγωνίστηκε και στο επόμενο ματς της Εθνικής με την Γιουγκοσλαβία (0-1) στην Αθήνα για την ίδια διοργάνωση στις 28/3/1954.
Η τρίτη και τελευταία του συμμετοχή ήταν στον αγώνα με την Αίγυπτο (1-1) στις 7/11/1954 για το Μεσογειακό κύπελλο. Επίσης την ίδια εποχή είχε κληθεί στην Εθνική Ομάδα και ο έτερος Βολιώτης του Ολυμπιακού Π., Θέμης Μουστακλής, αλλά δεν αγωνίστηκε τότε. Η μοναδική του συμμετοχή πραγματοποιήθηκε τρία χρόνια αργότερα στις 5/10/1957 σε παιχνίδι με την Β’ Γαλλίας, επίσης για το Μεσογειακό Κύπελλο.
2.Παρατηρούμε ότι οι συναντήσεις διεξάγονταν τότε ανακατεμένα δίχως σειρά και γύρους όπως εφαρμόστηκε αργότερα. Επίσης η αρχική ανακοίνωση του προγράμματος των αγώνων διαφοροποιούνταν καθώς προχωρούσε το πρωτάθλημα.
- Σχετικά άρθρα : Γρηγόρης Καρταπάνης: Η Νίκη Βόλου στο Εθνικό Πρωτάθλημα (μέρος A)
