Συνέντευξη στον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΜΑΤΗ
Η πισίνα είναι η ζωή της… Ξεκίνησε την ενασχόλησή της με την κολύμβηση από τα τέσσερά της χρόνια, όταν ο πατέρας της την πήρε από το χέρι και την πήγε στο κολυμβητήριο του Βόλου και δεν εγκατέλειψε τον αθλητισμό ακόμη κι όταν τραυματίστηκε σοβαρά στα χρόνια της εφηβείας.
Πλέον, στα 28 της, η Σοφία Κτενά πηγαίνει από ρεκόρ σε ρεκόρ στην τεχνική κολύμβηση, πανηγυρίζει πανευρωπαϊκά και παγκόσμια μετάλλια, σπουδάζει ιατρική, προπονεί ενώ οι δραστηριότητές της δεν σταματούν εκεί.
Η Βολιώτισσα κολυμβήτρια μιλάει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για τις φετινές τις επιτυχίες, το άθλημα της τεχνικής κολύμβησης, το παρόν και το μέλλον…
Στο πρόσφατο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο Λινιάνο της Ιταλίας κατέκτησε τρία μετάλλια, ένα χρυσό στα 100 μ. υποβρύχιο και δύο χάλκινα στα 50μ. άπνοια και 50μ. επιφάνεια, ενώ λίγες ημέρες αργότερα στο Παγκόσμιο της Πανεπιστημιάδας στην ίδια πόλη πανηγύρισε ακόμη δύο και συγκεκριμένα ένα χρυσό στα 50μ. άπνοια με χρόνο 16.45 που αποτελεί νέο Πανελλήνιο ρεκόρ, σπάζοντας το προηγούμενο το οποίο ήταν επίσης δικό της (16.54) και το είχε πετύχει λίγες ημέρες νωρίτερα στο πανευρωπαϊκό, αλλά και ένα χάλκινο στα 100μ. επιφάνεια. Μάλιστα, στην Πανεπιστημιάδα άφησε δεύτερη την πρωταθλήτρια Ευρώπης και μεγάλη της αντίπαλο, τη ρωσίδα Αννα Μπερ.
Γεννημένη στο Βόλο και παιδί του ΝΟΒ-Α η Σοφία Κτενά ξεκίνησε την ενασχόλησή της με την κλασική κολύμβηση στα τέσσερά της χρόνια, ακολουθώντας στη συνέχεια όλο το φάσμα της πισίνας. Ο τότε έφορος του τμήματος τεχνικής κολύμβησης στο ΝΟΒ-Α, Κωνσταντίνος Τοπούζης, βλέποντας τις επιδόσεις, την προσέγγισε, ανοίγοντάς της το δρόμο προς το άθλημα, ενώ πρώτος της προπονητής στο βολιώτικο σύλλογο ήταν ο Γιώργος Τοπούζης και αργότερα την ανέλαβε η Νικολέτα Βελεντζά.
Ο τραυματισμός και οι γερές βάσεις
Με το που ξεκίνησαν οι πρώτες επιτυχίες σε πανελλήνιο επίπεδο, προέκυψε ένας σοβαρός τραυματισμός στον αυχένα, όταν η Σοφία ήταν μαθήτρια της Β’ Λυκείου, που λίγο έλειψε να την οδηγήσει πρόωρα εκτός αθλητισμού. Ομως δεν το έβαλε κάτω. Δύο χρόνια αργότερα επέστρεψε στις πισίνες.
Στο Βόλο, λοιπόν, μπήκαν οι πρώτες βάσεις που έφεραν και τα πρώτα μετάλλια. Οι πανελλαδικές εξετάσεις την οδήγησαν σε αυτό που ήθελε να σπουδάσει, δηλαδή στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (ΤΕΦΑΑ) της Αθήνας. Δεν μετακόμισε από την πρώτη χρονιά στην Αθήνα αλλά έμεινε στο Βόλο για οικογενειακούς λόγους, όπου επανήλθε στις προπονήσεις, ώστε να φτάσει στο επίπεδο που ήθελε κατεβαίνοντας στην πρωτεύουσα το 2005.
«Μέσα στην χρονιά και ενώ εγώ τότε είχα προπονήτρια την κ. Βελεντζά ο ομοσπονδιακός Αλέξανδρος Ξιάρχος ήρθε στο Βόλο στο πλαίσιο περιοδείας που έκανε για αναζήτηση ταλέντων αλλά και για να βοηθήσει στην ανάπτυξη του αθλήματος. Τον είδα να μιλάει με την προπονήτριά μου και αυτή μου είπε “βάλε το πέδιλό σου να κολυμπήσεις ένα 50άρι”, ενώ είχα να κολυμπήσω δύο χρόνια. Με είδε ο τεχνικός, συνέχισα την χρονιά, κατέβηκα τότε και στο Πανελλήνιο, όπου κατέλαβα την 3η θέση. Εμένα αυτό που με ενδιέφερε ήταν να επανέλθω πλήρως, βάζοντας βάσεις πριν κατέβω στην Αθήνα για τις σπουδές και την Εθνική», αναφέρει χαρακτηριστικά η Σοφία.
Στην Αθήνα ξεκίνησε από το κλιμάκιο Νοτίου Ελλάδος με προπονητές τους ομοσπονδιακούς Λάζαρο Σαμλίδη και Αλέξανδρο Ξιάρχο. Παρά το γεγονός ότι έμενε μόνιμα στην Αθήνα, διατήρησε το δελτίο της στο ΝΟΒ-Α, με τα χρώματα του οποίου κατέβαινε στους αγώνες. Πλέον, μπαίνει στη 9η χρονιά παρουσίας στην Εθνική.
Η σκληρή δουλειά, η ιατρική και το σήμερα
Παίρνοντας δύο ειδικότητες στο ΤΕΦΑΑ (κολύμβηση και ειδική αγωγή) και παρά τα πρώτα δύσκολα χρόνια στην Αθήνα ήρθαν τα πρώτα μετάλλια. Το πρώτο ήταν ασημένιο στα 50 μ. επιφάνεια το 2008, ενώ το 2010 πήρε το χάλκινο στο ίδιο αγώνισμα. Τα πρώτα χρόνια εκτός συνόρων συνοδεύτηκαν με εξαιρετικές εμφανίσεις που την έφερναν στην οκτάδα των Πανευρωπαϊκών και των Παγκόσμιων. «Τα Πανελλήνια ρεκόρ όλα αυτά τα χρόνια είναι πολλά. Κάθε προσωπική μου βελτίωση είναι και ένα πανελλήνιο ρεκόρ», τονίζει.
Με το που τελείωσε τη σχολή και ορκίστηκε, έκανε χρήση του πλεονεκτήματος «άνευ» των αθλητών με επιτυχίες και μπήκε στη σχολή που αποτελούσε πάντα το μεγάλο της απωθημένο, την ιατρική. Το 2011 πήρε μεταγραφή για τα Δελφίνια Περιστερίου, όπου πλέον είναι και προπονήτρια του Γιάννη Νταργαρά, ο οποίος είναι 13 ετών και παιδί με αναπηρία. «Κατεβαίνουμε και σε αγώνες. Προχωράμε βήμα – βήμα. Πάει πολύ καλά, έχει δυνατότητες αλλά ακόμη είναι μικρός. Εχω ως στόχο τη βελτίωσή του. Να ευχαριστιέται αυτό που κάνει και να βοηθηθεί κινητικά. Πέρυσι στα 50 μέτρα ελεύθερο έκανε πανελλήνιο ρεκόρ. Φέτος στα 50 μ. ελεύθερο, 50 μ. ύπτιο και 100 μ. ελεύθερο κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια και έκανε και ισάριθμα πανελλήνια ρεκόρ».
Κούρσα και… μετάλλιο
Τη φετινή αγωνιστική περίοδο ξεχώρισε στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα και την παγκόσμια Πανεπιστημιάδα στο Λιλιάνο της Ιταλίας κατακτώντας πέντε μετάλλια, στους πέντε αγώνες που συμμετείχε. Συγκεκριμένα, στο πανευρωπαϊκό πανηγύρισε το χρυσό στο 100 μ. υποβρύχιο, και το χάλκινο στα 50 μ. άπνοια και 50 μ. επιφάνεια, κάνοντας και τρία πανελλήνια ρεκόρ. Λίγες ημέρες αργότερα, στη παγκόσμια Πανεπιστημιάδα κατέκτησε το χρυσό στα 50μ. άπνοια, κάνοντας ρεκόρ στο προηγούμενο πανελλήνιο ρεκόρ της και νικώντας την μεγάλη της αντίπαλο, τη Ρωσίδα Αννα Μπερ, η οποία είχε κατακτήσει το χρυσό στο πανευρωπαϊκό, λίγες ημέρες νωρίτερα. Τέλος, πανηγύρισε και το χάλκινο στα 100 μ. επιφάνεια.
«Οταν ανεβαίνεις στο βάθρο αυτός είναι ο στόχος. Εγώ έχω τη νοοτροπία που λέει δουλεύουμε σκληρά, να βελτιώσουμε τον εαυτό μας και αν έρθει και η διάκριση είναι καλοδεχούμενη. Από τις φετινές επιτυχίες μου μένει η θέληση και η σκληρή δουλειά, ώστε να ανέβω επίπεδο και να μπορώ να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις. Τα καλά δείγματα μέσα στην χρονιά με έκαναν να αποφασίσω να ανεβάσω ρυθμούς και με περισσότερη δουλειά και προπονήσεις κατάφερα να πετύχω ό,τι πέτυχα. Κολυμπάω βάσει ρομαντισμού. Ο,τι ήταν να κερδίσω, το έχω κερδίσει. Απλώς αγαπώ πάρα πολύ αυτό που κάνω. Κολυμπώ από μικρό παιδί».
Επόμενος μεγάλος στόχος για τη Σοφία (πέραν του Πανελληνίου πρωταθλήματος και την επόμενη Πανεπιστημιάδα) είναι το Παγκόσμιο, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στο Γιαντάι της Κίνας τον Σεπτέμβρη του 2015. «Και μόνο το ταξίδι αξίζει. Είναι μεγάλη εμπειρία», καταλήγει.
Η ΚΟΕ και η τεχνική κολύμβηση
Η είσοδος του αθλήματος στην Ελληνική Κολυμβητική Ομοσπονδία το 2010, μετά από πρωτοβουλία του προέδρου της, κ. Δημήτρη Διαθεσόπουλου και του τωρινού ταμία και Προέδρου της Επιτροπής Αθλημάτων της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας (CMAS) Ηλία Ξιάρχου, ανέβασε το επίπεδο της τεχνικής κολύμβησης στην Ελλάδα. «Τα ελληνικά μετάλλια στην τεχνική είναι αναρίθμητα. Είναι ένα από τα αθλήματα με τις περισσότερες διακρίσεις στην Ευρώπη και τον κόσμο. Πλέον με την ΚΟΕ το συν ήταν η προβολή. Και στην Παγκόσμια Ομοσπονδία (CMAS) γίνεται προσπάθεια για να προβληθεί περισσότερο», επισημαίνει αρχικά η Σοφία και συμπληρώνει:
«Η Ομοσπονδία με όποια μέσα διαθέτει είναι δίπλα μας. Μισθό δεν παίρνει κανένας, ακόμη η Πολιτεία μας χρωστάει χρήματα από προηγούμενες επιτυχίες, γι’ αυτό κι αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε. Παρόλα αυτά όλοι είναι δίπλα μας. Οικογένεια, φίλοι…».
Στο Πανευρωπαϊκό με το χρυσό στο στήθος
Δευτερόλεπτα πριν τη «μάχη»
Από το Πανελλήνιο πρωτάθλημα
