Μουσείο θα
αποτελέσει το πατρικό σπίτι του Ζήση Οικονόμου, του Σκιαθίτη ποιητή, στοχαστή
και φιλοσόφου που κατέχει εξέχουσα θέση μεταξύ των κορυφαίων πνευματικών μορφών
της εποχής μας. Ο κορυφαίος του πνεύματος και βραβευμένος από την Ακαδημία
Αθηνών, συγκαταλέγεται στους μεγάλους δωρητές και ευεργέτες του Δήμου Σκιάθου,
καθώς με την αρ. 696/26-12-2002 δημόσια διαθήκη του, δώρησε στο Δήμο Σκιάθου το
σπίτι που γεννήθηκε, στην οδό Ουρανίτσας 5, για πολιτιστικούς σκοπούς, καθώς
επίσης το αγροτεμάχιο μετά της οικίας και των βοηθητικών χώρων στη θέση «Λειβάδι»,
επίσης για πολιτιστικούς σκοπούς.
Βούληση του Δήμου Σκιάθου είναι να
διαμορφώσει την οικία όπου γεννήθηκε ο κορυφαίος ποιητής σε Μουσείο Ζήση
Οικονόμου, προκειμένου να αναδειχθεί το έργο και η πλούσια πνευματική
παρακαταθήκη του. Σύμφωνα με τον υπάρχοντα σχεδιασμό, το Μουσείο θα περιέχει
προσωπικά αντικείμενα, ενθυμήματα και βιβλία του επιφανούς λόγιου, ο οποίος
αναπαύεται στην γενέτειρά του.
Ο
πολυταξιδεμένος, πολυβραβευμένος και ιδιαίτερα σεμνός Ζήσης Οικονόμου γεννήθηκε
στη Σκιάθο. Έμαθε γερμανικά και ιταλικά και κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού
πολέμου του ’40 υπηρέτησε ως διερμηνέας. Έζησε στην Αθήνα και συνεργάστηκε με
λογοτεχνικά περιοδικά. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1930 με δημοσιεύσεις
στίχων στο περιοδικό Νέα Γενιά και το 1934 κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική συλλογή
του, που είχε τίτλο «Η εποποιία των αγενών μετάλλων». Από τα μέσα της δεκετίας
του 1950 και ως το 1976 διέκοψε τις δημοσιεύσεις και ασχολήθηκε με έρευνες στο
χώρο της γλωσσολογίας, της κοινωνιολογίας και της πολιτικής.
Ο Ζήσης
Οικονόμου τοποθετείται στη μεσοπολεμική γενιά των ελλήνων ποιητών. Η ποιητική
του πορεία κάλυψε μια ευρεία θεματική και υφολογική περιοχή, με βασικό στόχο
του ποιητή την αναζήτηση μιας ενιαίας κοσμοθεωρίας που να αντλεί στοιχεία από
όλες τις εκφάνσεις του επιστητού. Με σημείο έναρξης την αισιόδοξη κοσμοθεωρία
του φουτουρισμού και του υπερρεαλισμού και τον εκθειασμό της μηχανικής
τεχνολογίας πέρασε γρήγορα στη φάση της αναδίπλωσης και της επιφύλαξης μπροστά
στο δυτικό ορθολογισμό και προσανατολίστηκε προς μια ατομοκεντρική κοσμοθεωρία,
η οποία επηρεάστηκε και από την ενασχόλησή του με τις ανατολικές θρησκείες,
κυρίως το βουδισμό και από φιλοσόφους όπως οι Σοπενάουερ, Μπερντιάγιεφ και
Καίζερλιγκ.
Οι
αναζητήσεις του είχαν αντίκτυπο και στο ποιητικό έργο του, που οδηγήθηκε
σταδιακά σε έναν λόγο όλο και πιο λιτό και δραστικότερο. Το 1977 έλαβε το
βραβείο ποιήσεως της Ακαδημίας Αθηνών, για όλο το ποιητικό του έργο και ιδιαίτερα
για το βιβλίο του «Αιθρία σιγή», και το 1995 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο ποίησης
για το βιβλίο του «Χρονικό της νέας ευταξίας για τη νέα εποχή». Το χώμα της
Σκιαθίτικης γης τον σκέπασε στις 4 Αυγούστου του 2005. Αφιέρωμα τιμής είχε
πραγματοποιήσει παλαιότερα ο Δήμος Σκιάθου, που τον τίμησε εν ζωή, ενώ
παράλληλα, έχουν διοργανώσει αντίστοιχες εκδηλώσεις διάφοροι φορείς, μεταξύ των
οποίων και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σκιάθου «Δύο Αλέξανδροι».
