Ισχυρό πλαίσιο προστασίας για το αρχαίο ναυάγιο της Αλοννήσου, που προσελκύει βλέμματα θαυμασμού
Τον γύρο του κόσμου κάνει το πρώτο υποβρύχιο Μουσείο της Ελλάδας, το περίφημο ναυάγιο της Περιστέρας, που αφήνει άφωνους όσους το επισκέπτονται. Το μοναδικό, σε όγκο και έκταση, αρχαίο ναυάγιο, που προσελκύει βλέμματα θαυμασμού και άνοιξε για το κοινό την 1η Ιουνίου, βρίσκεται στο επίκεντρο πληθώρας δημοσιευμάτων.
Το πρώτο υποβρύχιο μουσείο στην Ελλάδα, «ο Παρθενώνας των αρχαίων ναυαγίων», σύμφωνα με τον περιφερειάρχη Θεσσαλίας Κώστα Αγοραστό, άνοιξε και πάλι για το κοινό την 1η Ιουνίου.
Πέντε υποβρύχιες κάμερες είναι τοποθετημένες σε αμφιθεατρική θέση στο ναυάγιο έτσι ώστε να αποφεύγονται κλοπές ή καταστροφές, προστατεύοντας το μνημειώδες εύρημα.
Οσοι επιθυμούν να το επισκεφτούν, μπορούν να απευθυνθούν σε καταδυτικό κέντρο και με τη συνοδεία πιστοποιημένου δύτη και σχετική άδεια από τους αρχαιολόγους να καταδυθεί στο ναυάγιο σε βάθος από 22 έως 30 μέτρα. Ο δεύτερος τρόπος για να το επισκεφτούν, είναι να μεταβούν στο παλιό σχολείο της Χώρας Αλοννήσου και φορώντας ειδικά ψηφιακά τρισδιάστατα γυαλιά, να καταδυθούν στο ναυάγιο σε πραγματικό χρόνο.
Το αρχαίο ναυάγιο εντοπίστηκετο 1980 από τον Αλοννησιώτη αλιέα Δημήτρη Μαυρίκη και απαιτήθηκαν προσπάθειες σαράντα, περίπου, ετών, μέχρις ότου αναδειχθεί και λάβει την θέση που του αρμόζει.
Πληθώρα δημοσιευμάτων σε ελληνικά διεθνή ΜΜΕ για το πρώτο υποβρύχιο Μουσείο της χώρας, με τον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ να ανατρέχει στο ιστορικό του εντοπισμού του ναυαγίου, μέσα από την μαρτυρία του Κώστα Μαυρίκη, γιου του Δημήτρη Μαυρίκη. Ο δραστήριος Αλοννησιώτης, με αφορμή το συγκεκριμένο ναυάγιο, δημιούργησε το Μουσείο Μαυρίκη και έγραψε το βιβλίο «Ανω Μαγνήτων νήσοι», που μεταφράστηκε και στα Αγγλικά με τίτλο «Those scattered isles».
«Οταν βούτηξα για πρώτη φορά, αυτό που αντίκρισα ήταν κάτι φανταστικό. Επειδή είχα δει αρκετά ναυάγια, τα οποία υποδείξαμε με τον πατέρα μου στην Εφορεία Ενάλιων Αρχαιοτήτων, αυτό ήταν κάτι που ξεχώριζε. Εμεινα άφωνος όταν το πρωτοαντίκρισα, γιατί ήταν τριπλάσιο ή τετραπλάσιο σε μέγεθος από τα άλλα. Μαγεύτηκα τόσο πολύ, ώστε σώθηκε το οξυγόνο και ανέβηκα πάνω χωρίς οξυγόνο, από τον θαυμασμό μου και την χαρά που ένιωσα, βλέποντας το μεγαλειώδες θέαμα. Ηταν κάτι το πρωτόγνωρο και μόλις το είδα, στιγμάτισε όλη την υπόλοιπη ζωή μου», αναφέρει, ανατρέχοντας στο παρελθόν.
Περιγράφοντας την εικόνα που αντίκρισε, υπογραμμίζει ότι «ήταν τρομερά εντυπωσιακή η συγκέντρωση αμφορέων, τόσο σε όγκο, όσο και σε έκταση. Αντιληφθήκαμε αμέσως ότι είναι κάτι που ξεχωρίζει, γιατί είχαμε δει ναυάγια δέκα φορές μικρότερα. Πραγματικά όταν το πρωτοείδα εντυπωσιάστηκα και αυτό με βοήθησε σε όλη τη ζωή μου, για να φτιάξω το μουσείο, τα βιβλία μου. Ηθελα να αναδείξω αυτό που δεν μπορούσε να αναδείξει για πολλά χρόνια, το ελληνικό κράτος».
Κι ενώ όλοι πίστευαν πως το ναυάγιο θα περάσει στη λήθη, παρά τις επίπονες και επίμονες προσπάθειες της οικογένειας Μαυρίκη, η γνωριμία του Κώστα Μαυρίκη με τον Αγγελο Μαγκλή, ιδρυτή και αντιπρόεδρο της Ατλαντίς Συμβουλευτική Α.Ε., εταίρο του BLUMED, ανέτρεψε τα δεδομένα. «Μετά από 10 χρόνια ο Μαγκλής έκανε μεγάλη και επίπονη προσπάθεια. Κατάφερε να εντάξει το ναυάγιο σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα χρηματοδότησης και από εκεί και πέρα όλα πήραν τον δρόμο τους», επισημαίνει, αναφερόμενος στην συνδρομή της Περιφέρειας Θεσσαλίας, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Δήμου Αλοννήσου και όλων των εμπλεκόμενων φορέων.
Περιγράφοντας τα συναισθήματά του για το πρώτο υποβρύχιο Μουσείο, ο Κώστας Μαυρίκης επισημαίνει: «Φυσικά αισθάνομαι ευτυχής, γιατί εμείς δουλέψαμε συνολικά 40 χρόνια γι’ αυτό το ναυάγιο και είναι εκπλήρωση σκοπού ζωής».
