Συγκλονισμένη είναι η τοπική κοινωνία της Αλοννήσου από τον φρικτό θάνατο που βρήκε η 20χρονη Καρολίνα στα Γλυκά Νερά, όταν στο σπίτι της εισέβαλαν αδίστακτοι ληστές. Σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ, η άτυχη κοπέλα, η οποία ήταν μεγαλωμένη στο νησί, έπεσε θύμα «ειδεχθούς εγκλήματος, που διαπράχτηκε με ιδιαίτερη αγριότητα».
Η μητέρα της, η οποία ταξιδεύει για Μαντούδι, με σκοπό να πάει στην Αττική, είναι σοκαρισμένη και συνοδεύεται από φίλη της από την Αλόννησο, που προσπαθεί να στηρίξει την οικογένεια. Ο πατέρας της 20χρονης παραμένει σπίτι, καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας.
Η Αλόννησος πάγωσε αμέσως μόλις ενημερώθηκε για το έγκλημα. Η Καρολίνα είναι μεγαλωμένη στο νησί. Η οικογένειά της αγόρασε σπίτι στην παλιά χώρα και διαμένει εκεί. Ο πατέρας της είναι από τη Βρετανία και η μητέρα της από τις Φιλιππίνες.
Η 20χρονη είχε μόλις δύο χρόνια που είχε φύγει από το νησί. Πέρασε στις πανελλήνιες στη Σχολή Στατιστικής και Ασφαλιστικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, παντρεύτηκε και έφυγε.
Τα τελευταία χρόνια κατοικούσε με τον σύζυγό της στην Αττική, με τον οποίο είχε ένα μωράκι μόλις 11 μηνών.
Οι εκπαιδευτικοί της στο σχολείο συντετριμμένοι δεν έχουν λόγια για να εκφράσουν την απέραντη λύπη τους. Το ίδιο και οι φίλοι της, ο δάσκαλός της στο kich boxing. Όσοι τη γνώρισαν είναι μουδιασμένοι.
Επρόκειτο πραγματικά για έναν άγγελο, ένα ιδιαίτερο πλάσμα, χαρούμενο, αισιόδοξο, που με τη θετική του στάση για τη ζωή και την ενέργειά του έδινε πάντοτε κουράγιο σε όσους ήταν δίπλα του.
Με τον σύζυγό της Χαράλαμπο ήταν ένα πολύ ταιριαστό ζευγάρι. Τον είχε γνωρίσει στην Αλόννησο από τα 16 της χρόνια, καθώς οι γονείς του συζύγου της ήταν παλαιότρα στο νησί καθηγητές.
Πριν 2 χρόνια παντρεύτηκε στην Πορτογαλία, ενώ διέμενε στα Γλυκά Νερά με την όμορφη οικογένειά της.
Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια της Διευθύντριας του Λυκείου Αλοννήσου Μερόπης Μαχαιρίδου:
«Είμαστε πραγματικά συγκλονισμένοι. Ηταν ένας άγγελος, ένα παιδί χαρούμενο, ευδιάθετο, κοινωνικό, αισιόδοξο, πάντοτε με ένα χαμόγελο στα χείλη. Μόνο καλά λόγια έχω να πω. Ηταν ένα δυναμικό κορίτσι με όνειρα. Επαιζε στη θεατρική σχολή του σχολείου, καθώς είχε καλλιτεχνικές ανησυχίες, πήγαινε kich boxing όπου ήταν επίσης πολύ καλή, γενικά με ό, τι ασχολούταν αυτό το κορίτσι το έφερνε σε πέρας. Δεν την είδαμε ποτέ στεναχωρημένη ή αγχωμένη. Στους ανθρώπους δίπλα της έδινε πάντοτε κουράγιο».
