Εντονο σε κάθε γωνιά της γης διατηρείται το ενδιαφέρον για το έργο του κορυφαίου Σκιαθίτη διηγηματογράφου, με δεκάδες εκπροσώπους του πνεύματος, συμπεριλαμβανομένης και γνωστής Ισραηλινής συγγραφέως, να στρέφουν την προσοχή τους στην ανεκτίμητη πνευματική του παρακαταθήκη.
Μεταξύ των κορυφαίων έργων του συγκαταλέγεται η «Φόνισσα», που μεταφράζεται ήδη στα εβραϊκά από τη γνωστή Ισραηλινή συγγραφέα Ιζραέλα Αζουλάι, η οποία επισκέφτηκε τη Σκιάθο τον προηγούμενο μήνα, προκειμένου να περπατήσει στο μονοπάτι της «Φόνισσας», στα βήματα του χρόνου και της ιστορίας, ιχνηλατώντας τον λόγο του Παπαδιαμάντη.
Η Ιζραέλα Αζουλά έχει μεταφράσει και Καβάφη στα εβραϊκά, είναι γνωστή στο Ισραήλ και το μεταφρασμένο έργο του Παπαδιαμάντη αναμένεται να κυκλοφορήσει τον προσεχή Φεβρουάριο.
Στη διάρκεια της επίσκεψής της στη Σκιάθο η Ισραηλινή συγγραφέας ήρθε σε επαφή με την τοπική διάλεκτο, τους ανθρώπους, το τοπίο, το πνεύμα του Παπαδιαμάντη, που είναι διάχυτο στο νησί, αλλά και στο σπίτι όπου έζησε και άφησε την τελευταία του πνοή ο κορυφαίος λογοτέχνης.
Ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Η Σκιάθος» Θοδωρής Τζούμας ξενάγησε την κ. Αζουλάι στη διαδρομή της «Φόνισσας», το σπίτι του Παπαδιαμάντη, την παλιά Σκιάθο, στην περιοχή της Κεχριάς, ενώ πρόθεση της συγγραφέως είναι να επανέλθει στο νησί στις αρχές Σεπτεμβρίου για να συνεχίσει τη διαδρομή στα χνάρια του Παπαδιαμάντη.
Η «Φόνισσα» είναι η δεύτερη νουβέλα του Παπαδιαμάντη και θεωρείται, από τους περισσότερους, το αριστούργημά του. Ανήκει στα έργα της προχωρημένης ωριμότητάς του, της ρεαλιστικής περιόδου, και κλείνει μέσα του τα πιο γόνιμα στοιχεία της τέχνης του. Σύλληψη, σύνθεση, μορφή, περιεχόμενο και μύθος σχηματίζουν ένα σημαντικό έργο τέχνης. Είναι βγαλμένο από τα βάθη της ψυχής του συγγραφέα, από την τραγωδία του σπιτιού του, από τη μιζέρια του νησιού του, από τη μεγάλη δυστυχία των φτωχών ανθρώπων του λαού. Η σύνθεση του έργου είναι αριστοτεχνική και η ενότητα αδιάσπαστη. Η αφήγηση είναι γοργή, ρωμαλέα, συγκλονιστική και παίρνει συμβολικό χαρακτήρα. Η τεχνική του Παπαδιαμάντη φτάνει στο αποκορύφωμά της, όταν το έγκλημα αναδύεται βουβό μέσα από τις τύψεις της φόνισσας, που η ίδια το καταδικάζει, ενώ, παράλληλα, την εξανθρωπίζει το, στο βάθος του, ανθρωπιστικό ιδανικό της.
ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
