Σήμερα η ομάδα πόλο Γυναικών απέναντι στην Ιταλία
Στον τρίτο τελικό μεγάλης διοργάνωσης μέσα σε 16 μήνες θα
αγωνιστεί σήμερα η Εθνική υδατοσφαίρισης
Γυναικών, διεκδικώντας στο Αϊντχόφεν τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης, με
αντίπαλο την Ιταλία.
Η ομάδα που μόλις πριν από τρία χρόνια έψαχνε να βρει το
βηματισμό της, με νέο προπονητή, αρκετές αποχωρήσεις παικτριών που είχαν
ολοκληρώσει τον κύκλο τους και προερχόμενη από την τελευταία θέση στους
Ολυμπιακούς του Πεκίνου, έχει εγκατασταθεί πλέον για τα καλά στην ελίτ του
παγκόσμιου πόλο και αύριο στις 17:00 διεκδικεί ένα δεύτερο μεγάλο τρόπαιο, μετά
το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που κατέκτησε πέρυσι τον Ιούλιο στη Σανγκάη.
Μοιάζει πράγματι να κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι από το
καλοκαίρι του 2009, όταν το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα έμοιαζε να πηγαίνει
ως… πρόβατο επί σφαγή στο Παγκόσμιο της Ρώμης και επέστρεφε απογοητευμένο
επειδή έχασε στις λεπτομέρειες το μετάλλιο.
Σε δύο Παγκόσμια και δύο Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα έκτοτε, η
εθνική μετράει ένα χρυσό, ένα ασημένιο μετάλλιο και μία τέταρτη θέση, ενώ έχει
ήδη εξασφαλίσει τουλάχιστον το ασημένιο στο Αϊντχόφεν.
Σε αυτές τις διοργανώσεις, η ελληνική ομάδα έχει χάσει μόνο
από τη Ρωσία (δύο φορές στη Ρώμη και στον τελικό του Ζάγκρεμπ) και τις ΗΠΑ (δύο
φορές στη Ρώμη), έχει και μία ισοπαλία, πάλι με τη Ρωσία (στο Ζάγκρεμπ), και
πλέον δέκα συνεχόμενες νίκες, σε Σανγκάη και Αϊντχόφεν.
Πέρα όμως από τα -ομολογουμένως εντυπωσιακά- νούμερα, αυτό
που μένει ως πιο έντονη εικόνα είναι η αίσθηση υπεροχής, η αυτοπεποίθηση, η
ηρεμία και η σιγουριά που αποπνέει η ομάδα την κάθε στιγμή.Αν εξαιρεθεί ίσως το
ματς με τη Ρωσία στην Α΄ φάση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Σανγκάης (όπου η
νίκη ήρθε περισσότερο με την πονηριά παρά με την αγωνιστική απόδοση), η εθνική
νικά επειδή απλώς είναι καλύτερη των αντιπάλων της.Άλλοτε με σαφήνεια, άλλοτε
στις λεπτομέρειες, πάντως καλύτερη… Και στο πόλο, κατά 90% ο καλύτερος
κερδίζει.
Μέσα στα χρόνια αυτά, η Ιταλία έχει εξελιχθεί στον καλύτερο
«πελάτη» της ελληνικής ομάδας.
Έντεκα διαδοχικές νίκες μετρά η εθνική επί της «σετερόσα»
από το 2009 και μετά, με τον Γιώργο Μορφέση να είναι αήττητος απέναντι στην
αυριανή αντίπαλο στον τελικό του Αϊντχόφεν.
Τα κορίτσια μοιάζουν να θέλουν να… ξορκίσουν το «φάντασμα»
του 2004, ακόμη κι αν οι περισσότερες δεν ήταν μέλη της ομάδας στον ιστορικό
τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.
Η «γαλανόλευκη» βρίσκει τις Ιταλίδες κάθε φορά τα τελευταία
χρόνια σε κρίσιμους αγώνες και πάντα βγαίνει νικήτρια: χιαστί για πρόκριση στην
οκτάδα στο Παγκόσμιο του 2009, ημιτελικός στο Ευρωπαϊκό του 2010 (οι δύο ομάδες
είχαν συναντηθεί τότε και στην Α΄ φάση, όπως έγινε και στο Αϊντχόφεν),
ημιτελικός και στο Παγκόσμιο του 2011.
Αλλοτε εύκολα, άλλοτε δύσκολα (ποτέ όμως οριακά), οι
παίκτριες του Γιώργου Μορφέση είναι αυτές που φεύγουν χαμογελαστές ή
πανηγυρίζοντας (ανάλογα με την κρισιμότητα του αγώνα) από την πισίνα.
Απομένει να συνεχιστεί το σερί και σήμερα .
Η εθνική έφτασε ως τον τελικό σημειώνοντας τέσσερις νίκες σε
ισάριθμα ματς: 10-9 την Ιταλία, 12-6 τη Γερμανία, 8-6 την Ισπανία και 14-12 την
Ουγγαρία στον ημιτελικό.
Από την πλευρά της, η ομάδα του Φάμπιο Κόντι, μετά την ήττα
της πρεμιέρας, συνέχισε με νίκες 15-11 επί της Ισπανίας και 18-12 επί της
Γερμανίας, στο χιαστί επικράτησε μετά από συγκλονιστικό ματς της Ολλανδίας με
17-15 στα πέναλτι και στον ημιτελικό νίκησε την κάτοχο του τίτλου Ρωσία 13-12,
σε ένα επίσης συναρπαστικό παιχνίδι που κρίθηκε στο τέλος.
Η μεγάλη διαφορά της «σετερόσα» φέτος είναι η επιστροφή της
εμβληματικής αρχηγού, Τάνια Ντι Μάριο, που είχε σταματήσει από την εθνική μετά
το Παγκόσμιο της Ρώμης, αλλά επανήλθε για τις τελευταίες παραστάσεις και με
στόχο βεβαίως τη συμμετοχή και τη διάκριση στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου.
Αυτός άλλωστε είναι ο εκπεφρασμένος στόχος όλων των καλών
ομάδων, που βλέπουν το Ευρωπαϊκό περισσότερο ως ένα πέρασμα, έναν σταθμό στην
προετοιμασία τους.
Το ίδιο ισχύει και για την εθνική Ελλάδας, που όμως
αποδεικνύει ότι μπορεί να πρωταγωνιστεί, ακόμη κι όταν δεν παίζει στο 100% των
δυνατοτήτων της.
Η Ιταλία είναι, μαζί με την Ολλανδία, η πολυνίκης του
Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος σε επίπεδο γυναικών, έχοντας πανηγυρίσει τέσσερα
τρόπαια: τρία συνεχόμενα το 1995, το 1997 και το 1999 κι άλλο ένα το 2003.
Έπαιξε συνολικά σε έξι διαδοχικούς τελικούς, από το 1995 ως
και το 2006 στο Βελιγράδι, όταν και… παρέδωσε τα σκήπτρα στη Ρωσία, που πήρε
και τους δύο επόμενους τίτλους.
Η «σετερόσα» επιστρέφει φέτος σε τελικό και ελπίζει να
ανέβει ξανά στην κορυφή, με τον ομοσπονδιακό προπονητή, Φάμπιο Κόντι, να
δηλώνει ότι η ομάδα του δεν φοβάται την Ελλάδα.
Συνήθως, όποιος δηλώνει κάτι τέτοιο, φοβάται τον αντίπαλό
του (ή έστω τον αναγνωρίζει ως φαβορί).
