Μια
ενδιαφέρουσα ταινία με τίτλο «Όσλο, 31 Αυγούστου» θα προβληθεί από σήμερα Τρίτη
11 έως και την Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου στις 9.30 μμ στον θερινό σινεμά
Εξωραϊστική. Η ταινία, Νορβηγικής παραγωγής 2011, παρουσιάζεται σε
σκηνοθεσία Γιόακιμ Τρίερ. Πρωταγωνιστούν: Άντερς Ντάνιελσεν Λι, Χανς
Όλαβ Μπρένερ, Ίνγκριντ Όλαβα, Γιοχάνε Κιέλεβικ Λέντανγκ, Εμίλ Λουντ, Μαλίν
Κρεπίν, Αντρέας Μπράατεν. Η ταινία ήταν Επίσημη Συμμετοχή στο Φεστιβάλ των
Καννών (Τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα). Απέσπασε Βραβεία Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερης
Φωτογραφίας του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Στοκχόλμης, Ειδική Διάκριση
στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρέικιαβικ, Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής και το Βραβείο
Καλύτερου Ηθοποιού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Angers, Συμμετοχές
στα Διεθνή Φεστιβάλ Τορόντο (τμήμα Vanguard) και Ρότερνταμ (Τμήμα Bright Future).
Το φιλμ
είναι νορβηγικό ριμέικ της κλασικής ταινίας «Η φλόγα που τρεμοσβήνει» (1964)
του Γάλλου δημιουργού του Νέου Κύματος (Nouvelle Vague) Λουί Μαλ από το
μυθιστόρημα “Le feu follet” (1931) του Γάλλου συγγραφέα Pierre Drieu
Το Όσλο είναι
μια πρωτεύουσα που αλλάζει με γρήγορους ρυθμούς, προσπερνώντας ενίοτε κάποιους
από τους κατοίκους, που δεν μπορούν να ακολουθήσουν. Ένας απ’ αυτούς είναι ο
34χρονος Άντερς. Δέκα μήνες καθαρός από κάθε λογής εξαρτήσεις και στην πρώτη
μέρα του μακριά από το κέντρο αποτοξίνωσης, προσπαθεί να βρει πατήματα, να
ξαναχτίσει τη ζωή του. Θα συναντήσει παλιούς φίλους, θα πάει για συνέντευξη σε
κάποια δουλειά, θα επιχειρήσει να έρθει σ’ επαφή με την οικογένειά του και να
επανασυνδεθεί με την πρώην σύντροφό του. Το κενό μέσα του, αυτό που πριν λίγο
καιρό «κάλυπταν» η ηρωίνη, η κοκαΐνη, το αλκοόλ, θέλει να το γεμίσει με νέα
πράγματα, σχέσεις κι αισθήματα. Ευάλωτος καθώς είναι, γρήγορα θα πιστέψει ότι ο
κόσμος προχώρησε και συνεχίζει να προχωρά χωρίς να τον περιμένει να διορθώσει
τα λάθη του παρελθόντος. Σκέφτεται ότι ο επίδοξος εργοδότης του δεν θα θέλει
κάποιον εργαζόμενο με το δικό του παρελθόν. Οι παλιοί του φίλοι έκαναν
οικογένεια, έχουν τις δικές τους δουλειές και τα δικά τους κενά να καλύψουν. Η
οικογένειά του εξαφανισμένη. Το ίδιο κι η κοπέλα του…
Λιτά
σκηνοθετημένο, το φιλμ του Νορβηγού Γιοακίμ Τρίερ (σκηνοθέτη του
"Reprise") έρχεται να συναντηθεί με μια χαμένη γενιά, που αισθάνεται
να μην ανήκει σ’ αυτό τον κόσμο. Βασίζεται στη μεγάλη εκφραστικότητα του Άντερς
Ντάνιελσεν Λάι, που στο πρόσωπό του καθρεφτίζονται όσα δεν λέει και δεν κάνει
για να καταλάβουμε τα πραγματικά του αισθήματα, τον εύθραυστο ψυχισμό του, την
παραίτηση και τη μοναξιά που αισθάνεται. Όλα αυτά που περνάνε στο θεατή μέσα
από 2-3 ανύποπτες, αλλά πλήρεις νοήματος σκηνές (η μακροσκελής και ειλικρινής
συζήτηση με τον «κολλητό» του, οι συζητήσεις των θαμώνων σε ένα καφέ, η γνωριμία
του με μια φοιτήτρια με λαμπρό μέλλον, η καθημερινότητα που φαντάζει τελείως
μάταιη). Μήπως όμως όλα αυτά είναι στο μυαλό του Άντερς; Κάποιοι έστω απ’ τους
γύρω του δεν του άνοιξαν την αγκαλιά τους; Τελικά μήπως είναι ο ίδιος που δεν
συγχωρεί τα λάθη του και δεν δίνει μια δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό του;
Πιθανόν. Άλλωστε, δεν αντιδρούν όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο απέναντι
στις διαψεύσεις τις ζωής. Άλλοι συμβιβάζονται κι άλλοι ονειροπόλοι ελπίζουν και
μάχονται ή – οι πιο ευαίσθητοι – απελπίζονται, πέφτουν σε κατάθλιψη και σε
ψυχοτρόπες ουσίες για να ζήσουν. Έστω κι αν η ζωή τους αυτή είναι μια
«παραίσθηση» κι ας ξέρουν ότι αυτό θα τους σκοτώσει. Κι ο Άντερς είναι ήδη
νεκρός.
