ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας

μόνοι-μας-βγάλαμε-τα-μάτια-μας-237806

Η δημοφιλής πρωταγωνίστρια

μιλάει για την οικονομική κρίση με αφορμή τις παραστάσεις της στο Θερινό Θέατρο

Βόλου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στη

ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ

Αισιόδοξα

μηνύματα μεταφέρει στο θεατρόφιλο κοινό η παράσταση με τίτλο «Να ζει κανείς ή

να μην ζει» που παρουσιάζεται αύριο και την Τρίτη στο Θερινό Δημοτικό Θέατρο

Βόλου. Η επιτυχημένη θεατρική πρόταση της Κάτιας Δανδουλάκη, η οποία

πρωταγωνιστεί, έχει σαφείς αναφορές και αντιστοιχίες με τις καταστάσεις που

βιώνουμε σήμερα, υπενθυμίζοντας σε όλους την σημασία της συλλογικότητας και της

συνεργασίας. Μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ η δημοφιλής πρωταγωνίστρια, υπογραμμίζει

ότι «έχουμε πλαστεί από τον Θεό με τέτοιες ευλογίες που είναι ζηλευτές

πραγματικά και έπρεπε να χρωστάμε ευγνωμοσύνη στην φύση που κληρονομήσαμε

τέτοια χώρα, αλλά μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας και καταστρέφουμε τον τόπο

μας».

Έντονα

φιλοσοφημένη, συγκροτημένη και με πολιτική σκέψη, η σημαντική ηθοποιός, καθιστά

σαφές ότι «αν δεν σκεφτούμε τι έχουμε δημιουργήσει από μόνοι μας, πως έχουμε

αναποδογυρίσει τα πράγματα που είχαν μια σωστή θέση, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να

ορθοποδήσουμε». Αναφερόμενη στην εξαιρετικά επίκαιρη κωμωδία που τόσο

δεξιοτεχνικά διασκεύασαν και σκηνοθέτησαν ο Θανάσης Παπαθανασίου και ο Μιχάλης

Ρέππας, υπογραμμίζει ότι «με την αλληλεγγύη μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα».

Τα δυνατά μηνύματα της παράστασης, είναι ταυτόχρονα θέσεις ζωής για την

κορυφαία ηθοποιό, η οποία μας προτρέπει να αντικρύσουμε τον φωτεινό ήλιο της

πατρίδας μας, παρακάμπτοντας τα γκρίζα σύννεφα που σκιάζουν τον ορίζοντα.

-Ερώτημα αγωνίας ή

προβληματισμού το «να ζει κανείς ή να μην ζει» που διατυπώνεται όλο και πιο

έντονα το τελευταίο διάστημα;

Ασυζητητί να ζει κανείς. Η ζωή είναι ένα υπέροχο παραμύθι,

έχουμε έρθει για να μάθουμε τόσο ωραία πράγματα, είμαστε υπεύθυνοι που την

διαστρεβλώνουμε, που τα βλέπουμε όλα μέσα από μια ματιά που δεν μας αφήνει να

δούμε την χαρά και τον ήλιο. Μας έχει δοθεί μια ευλογημένη χώρα, ευλογημένες

ικανότητες στον ελληνικό λαό, αλλά δυστυχώς ο αλληλοσπαραγμός τα

αλληλομαχαιρώματα, από την γέννα μας ως λαός μέχρι τώρα, δεν έχουν πάψει ούτε στιγμή. Έχουμε πλαστεί

από τον Θεό με τέτοιες ευλογίες που είναι ζηλευτές πραγματικά και έπρεπε να

χρωστάμε ευγνωμοσύνη στην φύση που κληρονομήσαμε τέτοια χώρα, αλλά μόνοι μας

βγάζουμε τα μάτια μας και καταστρέφουμε τον τόπο μας.

Το μόνο που

μπορεί να μας σώσει είναι να συγκεντρωθούμε στην ουσία της ζωής, που είναι η επιβίωση μέσα από την

καθημερινότητα, την ηρεμία, την δημιουργία και την αγάπη, που τα έχουμε ξεχάσει

και να αφήσουμε τους νόμους της ζούγκλας και το κέρδος και την οικονομία και

τους πολέμους. Όσο πιο απλές και καθημερινές χαρές και ισορροπίες απολαμβάνει ο

άνθρωπος κι όσο πιο ευθυγραμμισμένος είναι με την ψυχή του, τόσο πιο πολύ απολαμβάνει το νόημα του γιατί

έχουμε έρθει σε αυτή την ζωή. Βεβαίως αξίζει να ζούμε για να αγαπάμε, να μας

αγαπάνε, και για να δημιουργούμε. Όχι για να τρωγόμαστε. Επειδή μας έχουν

φτάσει σε ένα σημείο που να μην σεβόμαστε τον εαυτό μας, οι ιθύνοντες, το κράτος, οι πολιτικοί, πρέπει

να ανακαλύψουμε μέσα μας τα διαμάντια μας και μόνοι μας να βγούμε στην

επιφάνεια.

-Αυτό σημαίνει ότι

είμαστε εν μέρει υπεύθυνοι για την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα;

Έχουμε ευθύνη κατά το ήμισυ διότι σιγοντάραμε σε όλες τις

παρασπονδίες που γινόντουσαν δεξιά κι αριστερά, κάναμε ένα κράτος το οποίο

είναι ληστρικό, το οποίο μας ληστεύει, δεν το εμπιστευόμαστε αλλά κι εκείνο δεν

μας εμπιστεύεται και ζούμε σε μια κατάσταση αλλοφροσύνης αυτή την στιγμή. Αν

δεν συγκεντρωθούμε, αν δεν σκεφτούμε τι έχουμε δημιουργήσει από μόνοι μας, πως

έχουμε αναποδογυρίσει τα πράγματα που είχαν μια σωστή θέση, δεν θα μπορέσουμε

ποτέ να ορθοποδήσουμε.

-Η προσωπική σας

διαδρομή στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το θέατρο χαρακτηρίζεται από κλασικούς

και ανατρεπτικούς ρόλους. Οι εκάστοτε συνθήκες, οι εποχές ή οι εκφραστικές σας

ανάγκες, επιλέγουν τους χαρακτήρες που ενσαρκώνετε;

Επιλέγουμε αυτό που είμαστε. Δεν νομίζω ότι κανένας

ζορίζεται να επιλέξει κάτι και με το ζόρι, κατ’ αρχήν την ζωή του, προς την μια ή την άλλα κατεύθυνση. Νομίζω

ότι αυτό που είμαστε μέσα μας, αυτό αντανακλούν και οι επιλογές μας κι αυτό

αντανακλά η όλη μας πορεία στο θέατρο ή την τηλεόραση ή στον κινηματογράφο.

Αισθάνεται ο κόσμος την αγάπη που είχα στην μητέρα μου, στον

πατέρα μου, στην οικογένεια, στον άνθρωπο που έζησα όλη την ζωή μαζί του. Είμαι

της απόλυτης αγάπης άνθρωπος και ζητάω πολλά από την αγάπη. Η διαδρομή που κάνω

μέσα μου για την απόλυτη αγάπη, μου έχει ομορφύνει την ζωή μου. Με αφορά σε

πολύ μεγάλο βαθμό και σε πολύ μεγάλη ένταση όταν κινείται όλος ο

συναισθηματικός μου κόσμος, γιατί κινείται όλο το σύμπαν μέσα μου.

-Σε εποχές κρίσης τι

χρειαζόμαστε περισσότερο, πολιτικές

λύσεις ή γέλιο;

Χρειάζεται ο,τιδήποτε μπορεί να αγγίξει την ψυχή μας. Δεν χρειαζόμαστε

αδιαφορία. Είτε είναι ένα δράμα είτε μια κωμωδία, είναι εξίσου ανακουφιστικό. Ένα δεν είναι

ανακουφιστικό, το να μείνουμε αδιάφοροι. Ο,τιδήποτε ακουμπά στον συναισθηματικό

κόσμο, στην ψυχή, δίνει ξαλάφρωμα. Ο,τιδήποτε μας αφήνει ακραία παγερούς και

αδιάφορους, μας κουράζει.

-Το έργο «Να ζει

κανείς ή να μη ζει» που παρουσιάζεται αύριο και την Τρίτη στον Βόλο, είναι μια

κωμωδία…

Εμείς παρουσιάζουμε ένα θίασο που κάνει αντίσταση στους

Γερμανούς με έναν πάρα πολύ παιδικό τρόπο, αλλά που είναι συμβολικός. Τα πάντα σε μια κωμωδία είναι συμβολικά, όπως

τα παραμύθια. Έτσι λοιπόν μια κωμωδία μέσα από μια αφέλεια συμβολίζει πάρα πολύ

ουσιαστικά πράγματα. Ότι μπορούμε ενωμένοι να κάνουμε τα πάντα.

-Αυτό σημαίνει ότι η

συγκεκριμένη κωμωδία ακουμπάει πάνω στη σύγχρονη Ελλάδα…

Πάρα πολύ, αλλά αυτό έγινε πρωθύστερα. Πρώτα την διαλέξαμε,

δηλαδή, και κατόπιν συνέβησαν, όσα συνέβησαν. Ξαλάφρωμα νιώθεις φεύγοντας

γιατί είναι ανεβασμένο με τέτοιο κέφι, είναι γραμμένο τόσο έξοχα το

συγκεκριμένο έργο. Είναι μια λαμπερή παράσταση, με λαμπερό αποτέλεσμα. Ο κόσμος

φεύγοντας μας λέει «σας ευχαριστούμε για το δώρο μας κάνατε στην ψυχή μας».

Βρισκόμαστε στην εποχή που οι Γερμανοί εισβάλλουν στην Πολωνία. Υπάρχουν δυνατά

μηνύματα στην παράσταση και φαίνεται καθαρά ότι όλοι μαζί, μέσα από έναν θίασο με την παιδικότητα και

την ειλικρίνεια και την αφέλεια και το δόσιμο της αλληλεγγύης, μπορούμε να νικήσουμε τα πάντα. Αυτό που

πρέπει να κάνουμε, κατ’ επέκταση, είναι

να ξεκινήσουμε από την αρχή, να θυμηθούμε ποιοι είμαστε, να θυμηθούμε ότι

είμαστε Έλληνες, να θυμηθούμε ότι είμαστε περήφανοι, να θυμηθούμε τον

αυτοσεβασμό μας, που μας τον έχουν

εξευτελίσει.

-Εκτιμάτε ότι

βιώνουμε και σήμερα μια μορφή πολέμου;

Βέβαια, βιώνουμε την μορφή του ανελέητου οικονομικού, σιχαμένου

πολέμου, γιατί ο πόλεμος ο άλλος ήταν πιο ανθρώπινος, αν μπορούμε να

προσδώσουμε στον πόλεμο αυτή την έννοια. Ήταν πόλεμος ανθρώπου με άνθρωπο για

την κατάκτηση μιας χώρας. Η σημερινή κατάσταση που βιώνουμε, είναι θέμα ενός οικονομικού, βρώμικου πολέμου.

-Η κρίση συνθλίβει

την τέχνη ή αντίθετα της δίνει βήμα για να αναπτυχθεί;

Η κρίση δίνει αναμφίβολα στην τέχνη βήμα για ν’ αναπτυχθεί.

Ο κόσμος πηγαίνει στο θέατρο κι εκεί που ανθίζουν οι τέχνες, είναι στις εποχές

της μεγάλης οικονομικής στενότητας. Τότε το θέατρο και οι τέχνες παίρνουν

μεγάλη άνθηση γιατί είναι το μόνο ξέδομα της ψυχής. Σαν τρελός κάνει ο κόσμος

για να έρθει στο θέατρο και να δει την παράσταση, το αποζητάει.

-Ο θεατρικός

λόγος είναι, τελικά, μια μορφή αντίστασης απέναντι στα κακώς

κείμενα;

Πάντα πήγαινε την ψυχή και τον κόσμο ένα βήμα μπροστά.

Λατρεύω τους καλλιτέχνες. Είναι σαν μωρά παιδιά με τις κακίες τους και τα

βάσανα των μικρών παιδιών αλλά δεν μπορούν να βλάψουν άνθρωπο, ενώ άλλα παιδία όπως το πολιτικό πεδίο, η

θρησκεία, όταν τα ύψιστα αυτά λειτουργήματα τα αντιμετωπίζεις με λάθος τρόπο,

μπορεί να κάνεις πάρα πολύ κακό στην ψυχή του άλλου. Το δεύτερο κακό που μπορεί

να κάνει η τέχνη, είναι να σου δώσει ένα

αισθητικά κακό αποτέλεσμα, οπότε σου

βλάπτει την αισθητική σου.

Η καλοκαιρινή σας

περιοδεία σας οδηγεί στο Βόλο, μια πόλη με θεατρική παιδεία και βαθιές

πολιτιστικές καταβολές. Ποια εικόνα έχετε για την πολιτιστική και την θεατρική

παρουσία της πόλης;

Πάντα, όταν έρχομαι

στο Βόλο, νιώθω αυτόματα τι επίπεδο έχει

το κοινό. Είναι τεράστια η διαφορά των πόλεων που διαθέτουν Δημοτικά Θέατρα. Ο

Βόλος είναι μια υπέροχη πόλη και τον έχω συνδέσει και με το Πήλιο πάρα πολύ.

Ζείτε σε ευλογημένο μέρος. Είναι μια από τις πιο όμορφες πόλεις της Ελλάδας, οι

άνθρωποι έχουν πολύ υψηλό επίπεδο καλλιέργειας και μόρφωσης. Έχει απαιτήσεις ο

Βόλος από τα πάντα και καλά κάνει κι εμείς του προσφέρουμε ότι καλύτερο έχουμε.

Πιστεύω ότι ο καθένας μας, ανάλογα με τις επιλογές που έχει κάνει, έχει και το

ανάλογο αποτέλεσμα, ενώ ο Βόλος έχει αναδειχτεί σε μια από τις μεγάλες πόλεις

της Ελλάδας.

-Ποια μηνύματα

μεταφέρει στο κοινό το «Να ζει κανείς ή να μην ζει»;

Το μήνυμα που βγαίνει μέσα από το ίδιο το έργο, είναι να

σβήσουμε το παρελθόν και να ξεκινήσουμε τα πάντα από την αρχή. Ο σπόρος της

αισιοδοξίας υπάρχει πάντα στον Έλληνα, αλλά πρέπει να προσβλέπει στρ φως και τον ήλιο που του δίνει ο Θεός και

να τον βλέπει πιο λαμπερά απ’ οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου