Στη μουσική σκηνή της «Νυχτωδίας» θα εμφανιστεί σήμερα στα 22.30 η γνήσια ρεμπέτισσα Μαριώ, ενώνοντας την φωνή της με την νέα σύγχρονη τραγουδίστρια Ζωή Παπαδοπούλου. Ρεμπέτικα, παλιά και σύγχρονα λαϊκά, σμυρναίικα και παραδοσιακά, αποτελούν τον καμβά του προγράμματος που ετοίμασαν, με την πεποίθηση ότι τα καλά τραγούδια δεν παλαιώνουν ποτέ.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στη ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Παράλληλα θα ακουστούν τα καλύτερα τραγούδια της σύγχρονης μουσικής σκηνής, ενώ τις δύο ερμηνεύτριες πλαισιώνουν οι μουσικοί Τάσος Γιαννούσης – μπουζούκι, Τάσος Αντωνίου – κιθάρα και Αντώνης Τζήκας – κοντραμπάσο.
Η Μαριώ, μια από τις εκφραστικότερες εκπροσώπους του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού, μιλάει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για την αποψινή βραδιά, υπογραμμίζοντας ότι πρέπει να διατηρήσουμε άσβεστη την ιστορική μας μνήμη. Αντλώντας έμπνευση από τα τραγούδια που μεταφέρουν διαχρονικές αλήθειες, η κορυφαία ερμηνεύτρια επισημαίνει ότι «τα τραγούδια που γράφτηκαν και γράφονται ακόμα, έχουν το ήθος και το ύφος που επιτρέπει και αξίζει να έχει η ελληνική κουλτούρα και η ελληνική παράδοση».
Η μακρά μουσική πορεία που έχει ήδη διανύσει, περικλείει πολλούς σημαντικούς σταθμούς και όπως αναφέρει η ίδια «πρέπει να έχουμε ως σημείο αναφοράς το έργο των ανθρώπων που εργάστηκαν σεμνά και αθόρυβα στην μουσική», επισημαίνοντας παράλληλα την σημασία της παράδοσης για το παρόν και το μέλλον.
-Κοινωνική η αποστολή του καλλιτέχνη σε καιρούς χαλεπούς; Το τραγούδι είναι, άραγε, πηγή αισιοδοξίας, σε εποχές γενικής κατήφειας;
Εχουμε όλοι μας κοινωνική αποστολή και πρέπει να προσφέρουμε αισιοδοξία στους γύρω μας, όχι μόνο ως καλλιτέχνες, αλλά και ως συνάνθρωποι, βοηθώντας ο ένας τον άλλο. Το τραγούδι δίνει αισιοδοξία και παράλληλα μεταφέρει διαχρονικές αλήθειες στον κόσμο. Τα τραγούδια που έγραψαν πριν από πολλά χρόνια δημιουργοί όπως ο Τσιτσάνης, ο Βαμβακάρης, ο Παπαϊωάννου και πολλοί ακόμη, είναι πάντα επίκαιρα και περιγράφουν παραστατικά την σύγχρονη πολιτική κατάσταση που βιώνουμε.
-Ποιος ευθύνεται για την κατηφή διάθεση των Ελλήνων και το γκρίζο χρώμα που έχει καλύψει την καθημερινότητά μας;
Η Ευρώπη είναι η αιτία των καταστάσεων που βιώνουμε. Είναι πολύ σκληρές οι λέξεις που πρέπει να χρησιμοποιήσω γι’ αυτή την κατάσταση. Εγώ θα πω ότι φταίμε όλοι. Μείναμε σε δύο κόμματα και δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω, τι θα πει ψηφίζω παραδοσιακά; Εγώ εύχομαι ο Θεός να βάλει το χέρι του, να ξεδιαλύνει το μυαλό των πολιτικών, αφού προηγουμένως αναλογιστούν οι ίδιοι τι πάνε να κάνουν στην χώρα μας. Δεν υπάρχει ένας πατριώτης, δεν υπάρχει ένας άνθρωπος να πονάει αυτό τον τόπο; Φύγαν οι παλιοί, πέθαναν οι Κολοκοτρωναίοι, οι Καραϊσκάκηδες, οι Αθανάσιοι Διάκοι, και ήρθαν ξαφνικά να μας κάνουν την ζωή μας μαύρη οι πιο μορφωμένοι, βάσει των δικών τους δεδομένων, οι επιστήμονες. Και οι άνθρωποι οι απλοί που δεν σπούδασαν, αλλά πήγανε απλά στο Δημοτικό σχολείο, σώσανε μια χώρα. Τα τραγούδια είναι μέσα στην ζωή. Τα τραγούδια που γράφτηκαν και γράφονται ακόμα, έχουν αυτό το ήθος και το ύφος που επιτρέπει και αξίζει να έχει η ελληνική κουλτούρα και η ελληνική παράδοση. Απ’ το δημοτικό μέχρι το ρεμπέτικο και μέχρι το λαϊκό και μέχρι το σημερινό.
-Ολη σας η μουσική διαδρομή περιστρέφεται γύρω από το ρεμπέτικο…
Προσπαθώ, γιατί το αγαπώ πάρα πολύ. Όχι μόνο το ρεμπέτικο, αλλά και το σμυρναίικο, που δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Δεν πρέπει επειδή τυγχάνουν αυτές οι συγκυρίες, να μας πνίγουν και να ξεχνάμε τις μνήμες μας. Δεν πρέπει να σβήνουμε τις μνήμες των γονιών μας, των προπάππων μας. Αυτός που υπέφερε, αυτός που ταλαιπωρήθηκε, είναι ο άνθρωπος που μπορεί να με συμβουλεύσει. Τα τραγούδια κρύβουν διαχρονικές αλήθειες. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάει ο κόσμος, δεν πρέπει να ξεχνάει την παράδοση. Είναι πολύ σημαντικό το έργο των ανθρώπων που διατηρούν την παράδοση, καθώς και το σμυρναίικο τραγούδι. Λυπήθηκα πολύ διότι πέθανε η Δόμνα Σαμίου, την οποία είχα την τύχη να γνωρίσω. Ο κόσμος δεν πρέπει να ξεχνάει το έργο των ανθρώπων που δουλεύουν σεμνά και ταπεινά, χωρίς φανφάρες, χωρίς φώτα που λάμπουν και ψευδεπίγραφες επιγραφές. Εμείς φέγγουμε μέρα και νύχτα ως λαός, γιατί έχουμε μέσα μας τον πολιτισμό, την παράδοση.
-Η αποψινή σας εμφάνιση την «Νυχτωδία» αποτελεί μια ενδιαφέρουσα μουσική συνάντηση με τη Ζωή Παπαδοπούλου…
Η Ζωή Παπαδοπούλου είναι μια καταπληκτική φωνή, είναι μια φωνή που ξεχωρίζει και είναι ένα παιδί πάρα πολύ απλό και σεμνό, είναι ένα κορίτσι που ακούει. Ακούει ότι του λες και χαίρομαι πάρα πολύ που με βλέπει πρώτα σαν μάνα της, όχι σαν συνεργάτρια και τις συμβουλές που της δίνω, τις αποδέχεται και το ευχαριστιέται κιόλας. Θα κάνουμε ένα πάρα πολύ ωραίο πρόγραμμα στο Βόλο με την Ζωΐτσα, ενώ θα τραγουδήσουμε και μαζί. Η Ζωή είναι η τραγουδίστρια που συνεχίζει την πορεία, αν θέλετε, και της Χάρις Αλεξίου, με την οποία είχε την τύχη να συνεργαστεί κι είναι μια μεγάλη δασκάλα.
-Εχετε επισκεφτεί πολλές φορές τον Βόλο, χαρίζοντας κεφάτες στιγμές στους πολυάριθμους φίλους σας. Ποιο τραγούδι πιστεύετε ότι ταιριάζει περισσότερο με την ιδιοσυγκρασία τους;
Εχω έρθει, πράγματι, αρκετές φορές στο Βόλο, όπου έχω πολλούς φίλους. Όλη η Ελλάδα είναι αγαπημένη μου πατρίδα. Δεν κάνω διαχωρισμούς, γιατί παντού έχω φίλους. Οι έλληνες είναι «έξω καρδιά» και οι Βολιώτες ειδικότερα, πολύ φιλόξενοι, πολύ φιλικοί. Η θάλασσα γαληνεύει το μυαλό σου κι όταν ζεις κοντά στην θάλασσα ανασυγκροτείσαι, φέρνεις στο νου τις μνήμες σου και γαληνεύεις. Θα ήθελα, λοιπόν, να τους χαρίσω το τραγούδι «Κάνε λιγάκι υπομονή». Το μήνυμα που θέλω να τους δώσω, είναι ότι θα πάμε όλοι μπροστά. Είμαστε δυνατοί άνθρωποι και θα τα καταφέρουμε.
