ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Μνήμες από δύο αξέχαστες προσωπικότητες του πολιτισμού

μνήμες-από-δύο-αξέχαστες-προσωπικότη-321431

Γράφει ο Τάσσος Μητρογώγος

Οσο πλησιάζουν οι Άγιες μέρες του Πάσχα, θυμάμαι τον φίλο, τον καλλιτέχνη, που απεικόνισε το Θείο Δράμα και την Σταύρωση, αφήνοντας το μικρόφωνο και παίρνοντας το πινέλο και την παλέτα για να τις απαθανατίσει. Και ήταν τέτοιες μέρες του Απρίλη του 2001 όταν ο Θανάσης Γεωργαντζόπουλος πέρασε στην άλλη όχθη. Το 1975 τιμήθηκε με το Β Βραβείο ζωγραφικής στην Μπιενάλε. Περισσότερο τον γοήτευε τόσο στον ΝΟΒ όσο και στο στέκι του, στην μπουάτ Αττίκ, να ερμηνεύει το «My way» ή το «Strangers in the night» του Σινάτρα. Έτσι μας υποδέχτηκε ένα βράδυ στο πιάνο-μπαρ της οδού Γαλλίας (Αττίκ) όταν πήγαμε να τον ακούσουμε με τον εκλεκτό παραγωγό εκπομπών και εξαίρετο μουσικό-κιθαρίστα Ζακ Μεναχέμ.

Ήταν η εποχή που είχα συνταξιοδοτηθεί από την ΕΡΤ και είχα αναλάβει την διεύθυνση του FM 9.84 του Βόλου. Τον Ζακ τον θεωρούσα δάσκαλό μου στα πρώτα μου χρόνια στην ΕΡΤ με το ψευδώνυμο Μαρίνος. Εκτός από εκφωνητής, παρουσίαζα Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή τρεις εκπομπές με ξένο τραγούδι για την νεολαία και ελληνικό για μεγαλύτερες ηλικίες. Ο Ζακ που λάτρευε το Βόλο και το Πήλιο έγινε γνώστης της δουλειάς μου, που του άρεσε, με βοήθησε σε σημαντικά πράγματα, γνωριστήκαμε και με τον άλλο σπουδαίο παραγωγό Γιώργο Παπαστεφάνου, τις δουλειές των οποίων αφιλοκερδώς μου προσέφεραν στον FM 9.84. Έτσι μαζί και με τον Γ. Πετρίδη (που και οι τέσσερις είχαμε το ίδιο στυλ εκπομπών) κατά καιρούς συνεργαζόμασταν.

Ο Ζακ λοιπόν, δέχτηκε την πρόσκλησή μου και για δύο-τρεις μέρες βρέθηκε στο Βόλο και ζωντανά από το στούντιο παρουσιάσαμε μαζί με την συμμετοχή ακροατών τις δουλειές μας. Την περασμένη Κυριακή 1η Απριλίου είχα μεταδώσει αποσπάσματα από το Δημοτικό ραδιόφωνο, όπου μεταδίδω κάθε Κυριακή στις 12 το μεσημέρι, στους 104.6 ένα ποικίλο πρόγραμμα. Ο Ζακ έμεινε ενθουσιασμένος από την υποδοχή των Βολιωτών. Το άλλο βράδυ πήγαμε στον Άνω Βόλο, στον φίλο και καλλιτέχνη επιχειρηματία Στέφανο Μαργαρίτη, ο οποίος αφιέρωσε επίσης το πρόγραμμά του σ’ αυτόν τον μεγάλο παραγωγό. Εκεί διακρίναμε η οικογένεια μου και εγώ τον αριθμό Α. 15429 που ήταν χαραγμένος στο χέρι του. Όταν τον συνέλαβαν –ήταν 16 χρονών-τον οδήγησαν από τα υπόγεια της οδού Μέρλιν, στο Άουσβιτς, στο Μπέλσεν και από κει στη γραμμή των μελλοθανάτων, με πορεία τον θάλαμο των αερίων. Ο Ζακ στη διαδρομή είδε μια τάφρο με ακαθαρσίες πήδηξε μέσα, χωρίς να τον αντιληφθούν και επιβίωσε, νηστικός για μέρες και πίνοντας νερό από τις λάσπες. Μετά την απελευθέρωση, τελείωσε τη Λεόντειο σχολή, πήγε στην Αμερική, παίζοντας ωραία κιθάρα, κέρδισε λίγα χρήματα και ταξίδευσε σε χώρες της λατινικής Αμερικής. επέστρεψε στην Ελλάδα, δίδαξε μουσική, έκανε καριέρα στην ΕΡΤ και στην εταιρεία POLYGRAM και βρέθηκε στο Βόλο….στην εκπομπή μου.

Ήταν δύο βραδιές, όπως μου έλεγε ο Ζακ, από τις ωραιότερες, γιατί το πρόγραμμά τους ήταν ποιοτικό και ταίριαζε γάντι στις εκπομπές του Ζακ Μεναχέμ.

Τώρα ποιος ξέρει εκεί που βρίσκονται αν ανταλλάσσουν τις μουσικές τους, κιθάρα ο ένας, πιάνο και τραγούδι ο άλλος και μαζί ωραίες αναμνήσεις από ανησυχίες της ζωγραφικής ή της ιατρικής του Θανάση, στα πρώτα του χρόνια και τις θλιβερές εικόνες στο Νταχάου του Ζακ. Αυτά για τους δύο καλλιτέχνες μας που έφυγαν τέτοιες μέρες, αλλά καταξιωμένοι και με καλές αναμνήσεις σε όσους τους γνώρισαν από κοντά. Σας εύχομαι καλό Πάσχα.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου