Γράφει ο ΗΛΙΑΣ ΒΟΛΙΟΤΗΣ – ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ
info@mousapolytropos.gr
Ο φίλος μου, ο μαέστρος Γιώργος Διαμαντόπουλος ανήκει στην χορεία αυτών, που ησυχία δεν έχουν, «τρώγονται με τα ρούχα τους» και πάντα κάτι ωραίο σκαρώνουν και συνήθως χρηστικό. Γνωστή η δράση του, χορωδίες, ραδιοφωνικές εκπομπές, εναρμόνιση ρεμπέτικων, παραδοσιακών τραγουδιών. Κάναμε εκδηλώσεις στον Βόλο τα τελευταία 15 χρόνια και άλλα ωραία. Αλλά πρόλαβε η καραντίνα. Με την φετινή σχολική χρονιά μάς τρατάρει τραγούδια. «Συλλογή τραγουδιών για παιδιά Δημοτικού». Μετά την επιτυχία του πρώτου τεύχους, κυκλοφόρησε δεύτερο πάλι με πανέμορφα άσματα, που έχουν στόχο την αισθητική καλλιέργεια στα σχολεία.
Τον δεύτερο τεύχος προλογίζει ο αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας κι επίτιμος Διδάκτωρ της Διεθνούς Ακαδημίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Στάθης Αρβανίτης, ο οποίος σημειώνει:
«Μέσα από το έργο διακρίνεται η ευαισθησία της ψυχής του Γιώργου, παραστατικός και εκφραστικός έχει το χάρισμα να μεταφέρει το παρελθόν ζωντανό και αναλλοίωτο στις καρδιές όλων μας. Μα πάνω απ’ όλα λειτουργεί καθοδηγούμενος από το χρέος και την ευθύνη, όπως ο ίδιος ομολογεί, να διαφυλάξει και να μεταδώσει τις παραδόσεις και την ιστορία μας μέσα από το παιδικό τραγούδι».
Πριν δώσω τον λόγο στον Γιώργο να μας μιλήσει για την καινούρια του «πετριά»-που λένε στην Κρήτη-να επισημάνω πόσο παρεξηγημένο, φτηνά καταναλωτικό είναι σήμερα το παιδικό τραγούδι στην χώρα, που 200 χρόνια είναι παρασάγγες στον κόσμο μπροστά στην δημοτική-λαϊκή μούσα. Συνήθως παιδικά τραγούδια θεωρούμε τον χαζοχαρούμενο αμερικανόπληκτο χαβαλέ, ν’ απασχολείται και να μας αφήνει ήσυχους ή να τρώει όλο το φαΐ του το παιδί.
Το παιδικό τραγούδι είναι πολύ δύσκολη υπόθεση γιατί αν μπορείς να τέρψεις, να κερδίσεις τα παιδιά, οι ενήλικες περιττεύουν, έχεις κάνει μεγάλο έργο, Να και η σύντομη συνομιλία με τον Γιώργο Δίαμαντοπουλο:
«Είχα την εντύπωση ότι ο ευαίσθητος χώρος των παιδιών δεν μου ταιριάζει λόγω της πίεσης και του όγκου υποχρεώσεων κατά την επαγγελματική μου θητείας. Δύο χρόνια, που μας ταλαιπωρεί η πανδημία, οι χορωδίες έχουν αναστείλει την λειτουργία. Μόνη ελπίδα να συνεχιστεί η χορωδιακή πολυφωνική μουσική είναι οι σχολικές, ωδειακές, παιδικές, νεανικές χορωδίες. Γεννήθηκε η ιδέα να συμβάλλω στον εμπλουτισμό του ρεπερτορίου τους. Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί μουσικοί γράφουν τραγούδια και βγάζουν CD ή με συναδέλφους, που γράφουν παραμύθια, εκδίδουν από κοινού έργα, με αβέβαιο αποτέλεσμα. Η θεματολογία ακουμπά τα σύγχρονα θέματα της παιδείας, αλλά πόσο μπορεί να κεντρίζει το ενδιαφέρον των παιδιών η μουσική; Έκανα έρευνα στο αρχείο μου και επέλεξα μελωδίες, που θα μπορούσαν να ελκύουν παιδιά από τον στίχο, τον ρυθμό, την μελωδία. Ελληνικά τραγούδια κι άλλων χωρών (Γαλλία, Ρωσία, Αμερική, Ισπανία Σερβία) με προσαρμοσμένους στίχους από φίλους ή από μένα. Νομίζω θα συμβάλλουν στην ανανέωση κι εμπλουτισμό του παιδικού τραγουδιού, θα ελκύουν το ρυθμικό, μελωδικό αισθητήριο των μαθητών. Στο βιβλίο υπάρχει κι ένα CD-ROM με τα τραγούδια σε μορφή pdf, αρχείο ήχου mp3 και το mscx για τυχόν αλλαγές από τους ενδιαφερόμενους (τόνους κ.ά.). Η μεγάλη ανταπόκριση και αποδοχή του Α΄ τεύχους, έφερε την έκδοση του Β΄. Έχει ετοιμασθεί και Γ΄ τεύχος, θα βγει μετά το Πάσχα. Οι συλλογές διατίθενται δωρεάν σε δασκάλους και δασκάλες πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης αλλά και των άλλων βαθμίδων».
Ο Βόλος και οι χορωδίες
– Θα μας πεις με την ευκαιρία δυο λόγια για το χορωδιακό τραγούδι στον Βόλο;
«Ο Βόλος έχει μεγάλη παράδοση. Στις αρχές του 20ού αιώνα τα πρώτα βήματα δημιουργίας χορωδιών. Φωτισμένοι πολίτες δραστήριων συλλόγων με πρώτη την “Ένωση Φιλομούσων” και μαέστρο τον Ρώσο Μιχαήλ Ποτούμπνι, η οποία αργότερα μετονομάστηκε «Εστία». Η χορωδία του Εργατικού Κέντρου με μαέστρο τον Βασίλη Κόντη, χορωδία και μαντολινάτα του Ορφανοτροφείου με τον Νίκο Καραγιαννόπουλο, η χορωδία Ελληνικού Ωδείου με τον Βασίλη Κόντη, η χορωδία του “Ματσάγγου” με τον Μ. Ποτούμπνι. Το 1937 ιδρύεται η “Βολιώτικη Χορωδία”, δραστηριοποιείται μέχρι σήμερα από τον Σωκράτη Διανέλλο (αδελφό του ηθοποιού Λαυρέντη). Υπήρχαν εκκλησιαστικά πολυφωνικά σχήματα με εμπειρικούς μαέστρους (Λουάρης, Ζούρης, Νικολάου). Μέλη διαφόρων χορωδιών έφτιαξαν ανδρική χορωδία στην Αγία Τριάδα Νοσοκομείου Βόλου με εμπειρικούς μαέστρους τον Ζώτο και τον Τσακανίκα. Στην Κατοχή στο Πήλιο έχουμε χορωδία, που τραγουδούσε αντάρτικα τραγούδια, με μαέστρο τον Ντίνο Πάντα. Ανασυστάθηκε μετά το 1981 για λίγο καιρό».
– Εχει τελικά μεγάλο ενδιαφέρον η υπόθεση,… φοβάμαι πρέπει να ετοιμάζεσαι για ένα από τα προσεχή αφιερώματα του «Ταχυδρόμου» στις ιστορικές χορωδίες της πόλης μας. Να κλείσουμε εν συντομία με τις σημερινές χορωδίες;
«Δημοτική χορωδία, η Απολλώνειος ανδρική χορωδία πρώην Δήμου Ν. Ιωνίας, των εκπαιδευτικών, της λέσχης τραπεζικών, η γυναικεία του πρώην Δήμου Ιωλκού, οι περιφερειακές, Αγριάς, Αγχιάλου, Αλμυρού, Σκιάθου. Μαέστροι: Γιώργος Λίβας, Κική Μόρφη, Θανάσης Χατζηδημητρίου, Βλάσσης Μαστρογιάννης, Γιάννης Βασιλείου, Στάσα Τζάλλα. Θανάσης Βαλακώστας και Γιάννης Καρκάλας από την Λάρισα. Μια και μιλάμε για παιδιά, η παιδική χορωδία της Έλλης Αδάμ, με πρώτη μαέστρο την Κική Μόρφη και σήμερα τον Ανδρέα Καρμπόνε».
