Του Στέλιου Γαϊτανίδη
Το σινεμά δεν ξεκινά από στοιχειώδη σωμάτια, αλλά από την πλήρη, εκδηλωμένη στην ανθρώπινη κλίμακα, αντικειμενική πραγματικότητα του κόσμου και προχωρά ακόμη παραπέρα με την έννοια ότι η γνώση είναι απέραντη. Από αυτή την σημερινή πραγματικότητα, το 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης εμπνέεται από το αριστουργηματικό φιλμ του Ζαν Ρενουάρ «Ο κανόνας του παιχνιδιού» και αφουγκράζεται τα συγκλονιστικά ζητήματα που φέρνει στο προσκήνιο. Προφητικό, διορατικό και ριζοσπαστικό, το φιλμ του Ζαν Ρενουάρ γυρίστηκε το 1938. Μια ιστορία χαλαρών ηθών απεικονίζει μια κοινωνία που έχει πάρει τον κατήφορο, μια κοινωνία εκφυλισμένη, που γλεντοκοπά μέχρι τελικής πτώσης την ίδια στιγμή που η πυρκαγιά μαίνεται ακριβώς παραδίπλα και ετοιμάζεται να καταστρέψει τα πάντα.
Κατά την άποψη του Ορέστη Ανδρεαδάκη, διευθυντή του φεστιβάλ, η ταινία αντανακλά ακριβώς το αντίθετό της στο σήμερα.
«Μια εποχή χωρίς κανόνες. Γι’ αυτό και το φετινό μας μότο, είναι παρμένα από την ταινία «Ο κανόνας του παιχνιδιού» του Ζαν Ρενουάρ. Τι να τους κάνεις όμως τους κανόνες σε μια εποχή που επιβάλλει συνεχώς την επαναδιατύπωσή τους. Μια εποχή που σβήνει και γράφει κανόνες κάθε μέρα. Μια εποχή χωρίς εποχές. Στην πραγματικότητα, αυτό που βιώνουμε εδώ και είκοσι μήνες δεν είναι παρά η κατάργηση των, μέχρι τώρα εύθραυστων, γραμμών που ένωναν ή χώριζαν τις ζωές μας από τους κανόνες. Την απουσία κανόνων και ίσως την άρνησή μας να συντάξουμε και να αποδεχτούμε νέους». Νομίζω ότι αυτή η θεώρηση της πραγματικότητας είναι με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω. Οι κανόνες υπάρχουν εδώ και χρόνια, με την επίφαση μιας δημοκρατικότητας αφήνοντας στο σκοτάδι τις πραγματικές αιτίες μιας κοινωνίας εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Συνήθως στο Φεστιβάλ δεν παρακολουθώ ελληνικές ταινίες τις αποφεύγω. Θα αναφερθώ όμως ενδεικτικά σε πέντε στον λιγοστό χώρο του σημειώματος.
Με μεγάλη χαρά σάς παρουσιάζουμε τις 35 μεγάλου μήκους και 15 μικρού μήκους
ελληνικές ταινίες που θα προβληθούν στο 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου
Θεσσαλονίκης
Με μεγάλη χαρά σάς παρουσιάζουμε τις 35 μεγάλου μήκους και 15 μικρού μήκους
ελληνικές ταινίες που θα προβληθούν στο 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου
Θεσσαλονίκης
Με μεγάλη χαρά σάς παρουσιάζουμε τις 35 μεγάλου μήκους και 15 μικρού μήκους
ελληνικές ταινίες που θα προβληθούν στο 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου
Θεσσαλονίκης
ORFEAS 2021 – Σκηνοθεσία: ΦΥΤΑ
Οι αγώνες του Ορφέα, του πρώτου γκέι πρωθυπουργού της Ελλάδας, ενάντια σε μια ιστορία καταπίεσης «Live Your Myth in Greece». Η πρώτη ελληνόφωνη queer όπερα, ένα μεταμοντέρνο πειραματικό έργο με στοιχεία μπαρόκ μελοδράματος, DIY κολάζ, post-ίντερνετ αισθητικής, εικονικής πραγματικότητας. Αφιερωμένη στη μνήμη της Zackie Oh!
Saison Morte – Σκηνοθεσία: Θανάσης Τότσικας
Οταν ξεκινά μια σειρά από βίαιες δολοφονίες, ο Χρήστος είναι ο μόνος που μπορεί να εξηγήσει τι συνέβη. Ξεκινάει να αφηγείται σε δύο αστυνομικούς μια ιστορία στην οποία κανένας δεν είναι αυτό που φαίνεται και όλα ή όλοι αλλάζουν ρόλους και θέσεις μέχρι την τελική ανατροπή. Μια ιστορία για την εξαπάτηση, για την αφήγηση που χειραγωγεί και κατευθύνει τον θεατή μέχρι το τελευταίο της λεπτό.
Το Κοχύλι – Σκηνοθεσία: Κατέ Μπέλλο
Mια ομάδα γυναικών του Κολωνού και της Ακαδημίας Πλάτωνος, μαζί με τον συγγραφέα Θανάση Σκρουμπέλο και τη σκηνοθέτη Κατέ Μπέλλο, αποφάσισαν να σπάσουν τη σιωπή.
18 – Σκηνοθεσία: Βασίλης Δούβλης
Σε μια γειτονιά της εργατικής τάξης στην Αθήνα της οικονομικής κρίσης, της ανόδου του φασισμού και της πανδημίας, μια ομάδα δεκαοχτάχρονων φοιτητών καταδιώκει μετανάστες, ομοφυλόφιλους –ή, απλώς, οποιονδήποτε μοιάζει διαφορετικός. Ένας συμμαθητής τους, που δεν κρύβει την αποστροφή του για τη δράση τους, θα γίνει σύντομα ο επόμενος στόχος τους.
Η βοή του κόσμου – Σκηνοθεσία: Πέτρος Σεβαστίκογλου
Ελλάδα, Ρωσία, ΗΠΑ, Βραζιλία, Κίνα, Σενεγάλη. Συναντώντας νέους σε αυτές τις χώρες, γράφουν τον παλμό τους να προμηνύει μια βοή και μια έκρηξη. Τα λόγια, οι εικόνες, οι ήχοι και η μουσική τους συνθέτουν μια οπτικοακουστική συμφωνία με τίτλο «Η βοή του κόσμου».
