Συνολικά 101 χρόνια ιστορίας και μνήμης, που καθόρισαν την πορεία προς το μέλλον
Στη μέρα ορόσημο και τα γεγονότα που σημάδεψαν τη μετέπειτα πορεία των Θρακιωτών αναφέρεται σε ανακοίνωση με αφορμή τη 14η Μαΐου ο Πολιτιστικός Σύλλογος Θρακών Ν. Μαγνησίας.
Στην ανακοίνωση του Συλλόγου, αναφέρονται τα εξής: «Θράκη προϊστορική, Θράκη Βυζαντινή, Θράκη προπύργιο του Ελληνισμού και καμάρι μας. Πολλές φορές βρέθηκες στο στόχαστρο των ποικιλώνυμων εχθρών αλλά κρατήθηκες.
Πολλές φορές οι δύο και μοναδικοί γείτονές σου , σου δημιούργησαν πολλά και ποικιλόμορφα σκληρά και απάνθρωπα τραύματα στο κορμί σου και συ τους συγχώρησες.
Τι να πρωτομνημονεύσει κανείς; Την τουρκική προσταγή «ΓΙΑΓΜΑ – ΓΙΑΝΓΚΙΝ – ΚΕΣΙΝ «, «ΛΕΗΛΑΤΗΣΤΕ – ΚΑΨΤΕ – ΒΙΑΣΤΕ» που είχαν γίνει καθημερινότητα καθώς και οι εξορίες, οι βασανισμοί, οι απαγχονισμοί; ή τον εκβουλγαρισμό που επιχειρήθηκε απ’ τον άλλο γείτονά μας, με εκτοπισμούς, εκτελέσεις, κλείσιμο των Σχολείων και Εκκλησιών και πάσης φύσεως εκβιασμούς;
Δε νομίζω άλλο κομμάτι της Ελληνικής γης να γνώρισε τόσα δεινά από δυνάστες κατακτητές, όσα η Θράκη. Όλα τα πιο πάνω συνθέτουν ένα κεφάλαιο που κάλλιστα μπορεί να χαρακτηριστεί ως «ΘΡΑΚΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ» που διήρκησε σε βάθος χρόνου 13 αιώνες με μικρές περιόδους ιδιαίτερης έντασης.
Με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου της 10ης Αυγούστου 1913, παραχωρείται η Θράκη στους Βούλγαρους και τα σύνορα της Ελλάδος συρρικνώνονται στον ποταμό Νέστο.
Πριν καλά χαρά οι Θρακιώτες την απελευθέρωσή τους βρίσκονται κάτω από βαριά, καταθλιπτική, Βουλγαρική κατοχή, που κράτησε 7 ολόκληρα χρόνια μέχρι το 1920. Τώρα αρχίζει το νέο μαρτύριο, ο νέος Γολγοθάς και πάλι στο προσκήνιο εξανδραποδισμοί, δολοφονίες, εξορίες, δημεύσεις περιουσιών, εμπρησμοί, εκβουλγαρισμός, επιβολή φοίτησης σε βουλγαρικά σχολεία, απελάσεις ιερέων και εκπαιδευτικών ήταν καθημερινό φαινόμενο. Εκκενώθηκαν ολόκληρα χωριά και πόλεις. Στη Θράκη μεταφέρονται με τη στήριξη της Βουλγαρίας και εγκαθίστανται Βούλγαροι άποικοι, οι οποίοι εγκαθίστανται στις περιουσίες των Θρακιωτών εξορισθέντων. Με τον τρόπο αυτόν η Βουλγαρία προσπάθησε να δημιουργήσει φυλετική αλλοίωση των κατοίκων της περιοχής. Όλες αυτές οι βαρβαρότητες δε διέφεραν απ’ αυτές που είχε υποστεί το Βυζάντιο κατά καιρούς από τους προγόνους των Βουλγάρων, Κρούμμου, Συμεών, Σαμουήλ κ.λπ.
Ερχόμαστε στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο του 1919. η Ελλάδα συμμαχεί με τις δυνάμεις ΑΝΤΑΝΤ και ηττημένοι του πολέμου τώρα είναι η Βουλγαρία, Τουρκία, Αυστροουγγαρία, Γερμανία.
Ο χρόνος κυλά και φθάνουμε στο 1920. Η ΑΝΤΑΝΤ αποφασίζει την κατάληψη της Δυτικής Θράκης απ’ τον Ελληνικό στρατό και ημερομηνία κατάληψης ορίζεται η 14η Μαΐου του 1920. Την ημέρα αυτή σήμανε το τέλος της δουλείας του υπερήφανου θρακικού λαού, ο απελευθερωτής ελληνικός στρατός εισέρχεται σε αυτήν και οι αιχμές των ξιφολογχών του διαγράφουν το περίγραμμά της και φρουρούν τα σύνορά της. Ο ελληνικός στρατός γίνεται παντού δεκτός με παραλήρημα ενθουσιασμού, χωριά και πόλεις μία προς μία καταλαμβάνονται απ’ αυτόν.
Η Μεραρχία των Σερρών, υπό την ηγεσία Ζυμβρακάκη Εμμανουήλ εισέρχεται στην Κομοτηνή. Επειδή η ιστορία μας κρατά εκπλήξεις, ας σημειωθεί ότι στην επανάσταση της Κρήτης του 1866, κατατάχθηκαν Θρακιωτόπουλα από τη Φιλιππούπολη και τη Στενήμαχο της Ανατολικής Ρωμυλίας στο στρατιωτικό σώμα ενός Ζυμβράκακη. Τι σύμπτωση αλήθεια!
Η αρτιοσύστατη Μεραρχία Ξάνθης που βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη για εκπαίδευση υπό το θρυλικό της ηγέτη στρατηγό Κωνσταντίνο Μαζαράκη – Αινιάν, αποβιβάζεται ατμοπλοϊκός στη Αλεξανδρούπολη, απελευθερώνοντας την και μαζί της το Σουφλί και Διδυμότειχο.
Τέλος η 9η Μεραρχία στρατοπεδευμένη στην Ξάνθη, υπό το στρατηγό Λεοναρδόπουλο, κινήθηκε σιδηροδρομικά μέχρι το Καραγάτς του Εβρου, εξασφαλίζοντας την προκάλυψη.
Ετσι πραγματοποιήθηκε η δεύτερη απελευθέρωση της Θράκης που γιορτάζουμε.
Για κάθε Θρακιώτη η 14η Μαΐου είναι μέρα σταθμός στην ιστορική ανέλιξη της ΘΡΑΚΗΣ, αλλά και ημέρα περισυλλογής, διότι ενώ γιορτάζουμε την απελευθέρωση της Δυτικής Θράκης, θλιβόμαστε για την τριχοτόμηση της ενιαίας Θράκης που έγινε με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου και που σκόπιμα και παραπλανητικά βάφτισαν το βόρειο τμήμα της σε «Ιδιαίτερη Ηγεμονία», «Τοπαρχία της Ανατολικής Ρωμυλίας», με αποτέλεσμα εύκολα να την προσαρτήσει η Βουλγαρία στα εδάφη της, ενώ το άλλο κομμάτι, την Ανατολική Θράκη την παραχώρησαν αβασάνιστα στην Τουρκία.
Η 14η Μαΐου για όλους τους Θρακιώτες είναι Ιερή μέρα, ιδιαίτερα για μας που είμαστε διασκορπισμένοι σ’ όλο τον Ελλαδικό χώρο και το εξωτερικό, αποτελεί τη συνεκτική δύναμη και φωνή, επικοινωνίας μας. Η ημέρα αυτή για τις νεότερες γενεές αποτελεί μήνυμα για αγώνες σ’ όσους επιβουλεύονται την ακεραιότητά της.
Πάντα ελεύθερη, η Θράκη μας! Χρόνια πολλά Θράκη – Χρόνια πολλά Ελλάδα».
