Η Βολιώτισσα πρωταγωνίστρια της τηλεοπτικής «Μουρμούρας» μιλά στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για τον πολιτισμό σε καιρό πανδημίας
Συνέντευξη στη ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Πρόσωπο οικείο και αγαπημένο σε όλους η Ελένη Κοκκίδου, η ταλαντούχα Βολιώτισσα ηθοποιός, πρωταγωνιστεί στην τηλεοπτική «Μουρμούρα», ενσαρκώνοντας απολαυστικά τη «Βούλα». Για όγδοη χρονιά στο καστ της δημοφιλούς σειράς, απολαμβάνει την αγάπη του κόσμου και μιλά στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για τον χαρακτήρα, που την έκανε ευρύτερα γνωστή. Σε εποχές πανδημίας, με την αβεβαιότητα να κυριαρχεί παντού, η τηλεόραση καλύπτει μεγάλο κενό στην ψυχαγωγία και όπως υπογραμμίζει η ίδια «ήμασταν εμείς οι λίγοι που μας περίμενε η τηλεόραση, για να συνεχίζουμε τα γυρίσματά μας». Σε συζήτηση καρδιάς μιλά για το θέατρο, τον πολιτισμό, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν πολλοί συνάδελφοί της, ενώ δεν παραλείπει να αναφερθεί στο όνειρο ζωής, που διατηρείται ακόμη και σε δύσκολες συνθήκες, με «τις μικρές χαρές που δίνει η καθημερινότητα».
Πώς αισθάνεται ένας ηθοποιός, που καλείται να χαρίσει ένα χαμόγελο στους θεατές σε τόσο δύσκολη περίοδο;
Αυτό το έκαναν και το κάνουν ούτως ή άλλως οι ηθοποιοί με διάφορους τρόπους, με τα τηλεοπτικά σποτ, τις εκπομπές που μας καλούσαν να μιλήσουμε μέσα από το σπίτι μας, για να δώσουμε μια εικόνα πώς σιώπησε η φωνή της τέχνης κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Το πρόβλημα για τους ηθοποιούς και μετά την καραντίνα είναι ότι έμειναν χωρίς θέατρα, έμειναν άνεργοι, υπάρχουν άνθρωποι αυτή τη στιγμή, οι οποίοι δεν ξέρουν αν θα παίξουν, πού θα παίξουν, αν θα ανοίξουν τα θέατρα, πότε θα ανοίξουν τα θέατρα και υπήρξε μια πολύ μικρή μερίδα ηθοποιών, που πήρε τα επιδόματα, που έδωσε το κράτος.
Αυτή τη στιγμή είναι ο τομέας, μαζί με τον αντίστοιχο του τουρισμού, που μαστίζεται περισσότερο από όλους και το πρόβλημα επίσης των ηθοποιών είναι ότι μπορεί ένας ηθοποιός να κάνει πρόβες για μια παράσταση, ενώ δεν έχει γίνει η πρόσληψή του από τη στιγμή που δεν έχει ανέβει η παράσταση. Αρα δεν μπορεί να αποδείξει σε καμία περίπτωση ότι είναι εργαζόμενος και μπήκε σε αναστολή εργασίας.
Πάρα πολύς κόσμος έμεινε αβοήθητος και παραμένει αβοήθητος και φοβάμαι ότι θα παραμείνει αβοήθητος. Ημασταν εμείς οι λίγοι, που μας περίμενε η τηλεόραση για να συνεχίζουμε τα γυρίσματά μας.
Αβέβαιη, δηλαδή, η κατάσταση στο θεατρικό τοπίο, με την τηλεόραση να καλύπτει πολύ μεγάλο κενό στην ψυχαγωγία του θεατή.
Ακριβώς έτσι είναι. Η «Μουρμούρα» συνεχίζεται για όγδοη χρονιά.
Πώς βιώνετε την πολύ μεγάλη αγάπη, που εισπράττεται σαν «Βούλα» από τον κόσμο;
Είναι μεγάλη χαρά για έναν ηθοποιό να τον αντιμετωπίζουν όχι απλώς ως αναγνωρίσιμη φιγούρα, μια μορφή, αλλά να του δίνουν να καταλάβει ότι είναι κάτι πάνω από αυτό. Μια αγάπη και μια χαρά που βρίσκομαι στα σπίτια τους. Αυτό το οφείλω στον τρόπο που ερμηνεύω τη «Βούλα», γιατί της έχω δώσει παιδικές πλευρές, παιδικά χαρακτηριστικά που είναι η περιέργεια, είναι η χαρά με οτιδήποτε καινούργιο, με οτιδήποτε υποσχόμενο και αυτή η παιδική φύση της είναι κάτι που αγγίζει τους ανθρώπους στην καρδιά.
Αισθάνεστε ότι είστε πρόσωπο οικείο για κάθε οικογένεια;
Σε κάθε σπίτι που βλέπει τη «Μουρμούρα», όχι σε όλες τις οικογένειες, προς Θεού.
Για έναν ηθοποιό είναι φως, διέξοδος η δυνατότητα να παραμένει στις καλλιτεχνικές επάλξεις;
Βεβαίως, είναι τύχη και νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη για αυτή την τύχη.
Παίρνετε μηνύματα από όλη την Ελλάδα, από τον Βόλο, τις Μηλιές, που είναι τόπος καταγωγής σας;
Από τις Μηλιές συγκεκριμένα όχι, έχω από την οικογένειά μου όμως, που κατάγεται από κει και όλοι ζουν στον Βόλο. Υπάρχουν διάφοροι άνθρωποι, που θέλουν να γίνουν φίλοι μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά κυρίως όταν ταξιδεύουμε στις πόλεις. Πέρυσι το καλοκαίρι, για παράδειγμα, που πήγαμε περιοδεία τη «Λωξάντρα», ο κόσμος ερχόταν να μας δει και έδειχνε την αγάπη του. Είναι μεγάλο προνόμιο για έναν άνθρωπο να τον γνωρίζουν και να επιθυμούν να τον συναντήσουν σε ένα τόσο μεγάλο εύρος πληθυσμού και αυτό το οφείλει σε αυτό το μέσο που λέγεται τηλεόραση. Στο θέατρο πρέπει να έρθουν να σε βρουν. Στην τηλεόραση πας εσύ στο σπίτι του άλλου και μου έχει δώσει μεγάλη χαρά αυτή η σχέση με τον κόσμο. Νιώθω με έναν τρόπο χρήσιμη ότι του δίνω κάτι, του δίνω χαρά και γέλιο.
Είστε ευγνώμων, δηλαδή, στη «Βούλα»…
Βεβαίως. Η «Βούλα» είναι δώρο για μένα.
Οταν σας το επιτρέψουν οι συνθήκες θα έρθετε στον Βόλο για να επισκεφτείτε τους συγγενείς σας;
Θέλω να έρθω με τον μονόλογο, που έπαιζα όταν έγινε η καραντίνα και τον οποίο αισιοδοξώ να συνεχίσω και φέτος τον χειμώνα, τη «Γυναίκα της Πάτρας». Θέλω πολύ να έρθω στον Βόλο να παίξω.
Τι είναι αυτό που θέλετε να μοιραστείτε ως σκέψη με τον κόσμο; Ολους εκείνους που σας παρακολουθούν και σας αγαπούν;
Μέσω του μονολόγου, της «Γυναίκας της Πάτρας», θα ήθελα να δείξω στον κόσμο ότι ο ηθοποιός είναι ένα πλάσμα, το οποίο έχει πολύ διαφορετικά πρόσωπα, γιατί αυτό που κάνω εκεί, είναι διαφορετικό από τη «Βούλα». Είναι μια γυναίκα, η οποία υπήρξε στην πραγματικότητα και πέρασε πολύ πόνο, πολλές κακουχίες, αλλά ήταν νικήτρια της ζωής. Αντιμετώπισε όλα αυτά τα εμπόδια με τρομερή αισιοδοξία, με χαρά, με τραγούδι και θέλω να το μοιραστώ με τους άλλους, γιατί είναι ένα παράδειγμα.
Κάπως έτσι πρέπει να αντιμετωπίζουμε την πανδημία, με αισιοδοξία;
Την πανδημία πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με την επίγνωση ότι υπάρχει. Αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο για τον άνθρωπο, να αποδεχτεί ότι η ζωή του δεν θα είναι όπως ήταν πριν για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα τουλάχιστον και απ’ ό,τι λένε οι επιστήμονες μπορεί να μας περιμένουν και άλλοι ιοί, οι οποίοι θα εμφανιστούν. Κατ’ αρχήν είμαι εναντίον αυτών που λένε ότι δεν υπάρχει κορονοϊός, να μη φοράμε μάσκα κ.λπ. Νομίζω ότι χρειάζονται σύνεση και παραδοχή της πραγματικότητας. Κατά δεύτερον, όσο μπορεί ο καθένας σε αυτή την πραγματικότητα θα πρέπει διατηρήσει το όνειρο ζωής που έχει και τις μικρές χαρές, που του δίνει η καθημερινότητά του.
