ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Αναμνήσεις με αύρα θαλασσινή

αναμνήσεις-με-αύρα-θαλασσινή-762629

Πρόσωπα του χθες και του σήμερα ζωντανεύουν στο βιβλίο του Δημήτρη Μιχαλιτσιάνου «Αλιείς και φυσιογνωμίες του Χορευτού»

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το βιβλίο του Δημήτρη Μιχαλιτσιάνου «Αλιείς και φυσιογνωμίες του Χορευτού» που περιγράφει στιγμιότυπα της αλιευτικής δραστηριότητας και χαρακτήρες της περιοχής, που είναι συνδεδεμένες με την θάλασσα.

Οπως αναφέρει ο ίδιος «αρχικά σκέφτηκα να κάνω μια καταγραφή των επαγγελματιών ψαράδων του οικισμού Χορευτό, τόσο της παλιάς γενιάς όσο και της νεότερης. Η ιδέα μου ήρθε, όταν εδώ και κάποια χρόνια διάβασα το βιβλίο «Το σκολειό της θάλασσας» του Κώστα Στούρνα. Το βιβλίο αυτό, που εκδόθηκε το 1968, αποτελεί ένα λαογραφικό και ιστορικό ντοκουμέντο, έχοντας καταγράψει ανθρώπους και γεγονότα. Στην δική μου καταγραφή, μπήκανε ψαράδες καθώς και φυσιογνωμίες που νοστίμευαν τον τόπο με την παρουσία τους, τον τρόπο τους, τις ικανότητές τους και τις αδυναμίες τους. Ανθρωποι με ποικιλία επαγγελμάτων και ιδεών, που πλούτισαν την κουλτούρα της περιοχής, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν ένα ποικιλόμορφο μικρόκοσμο κυρίως στον τομέα της αλιείας».

Καπεταναίοι, μηχανικοί, ναύτες, απλοί ψαράδες διαφόρων ειδικοτήτων, ντόπιοι μαγαζάτορες, μικρο – ναυπηγοί, αγρότες, εργάτες, κτηνοτρόφοι, κατάφεραν να πρωταγωνιστήσουν, να διαφημίσουν και να τιμήσουν το Χορευτό. Κοινός παρονομαστής τους το ψάρεμα επαγγελματικό, ερασιτεχνικό ή μεικτό. «Οι φίλοι της θάλασσας τελικά ήταν πολλαπλάσιοι των αναμενόμενων, με αποτέλεσμα οι πρωταγωνιστές της απογραφής μας να μειωθούν αριθμητικά ελλείψει χώρου. αυτό αποτελεί μια ακόμα απόδειξη ότι το βορειοανατολικό Πήλιο ουσιαστικά είναι «νησί» αφού το μεγαλύτερο μέρος του βρέχεται από θάλασσα» υπογραμμίζει ο συγγραφέας.

Στις σελίδες του βιβλίου ταξινομούνται με τυχαία σειρά φωτογραφίες και κείμενα για τους περισσοτέρους ψαράδες που δέχτηκαν, αυτοί ή οι συγγενείς τους, να εμφανιστούν στην οθόνη της προβολής και της κριτικής όλων των δραστηριοτήτων τους και εκτός αλιείας.

«Αρκεί να ήταν κάποιοι «τύποι» και «φυσιογνωμίες» του οικισμού μας. αλλά και οι «πλατανάδες», οι οποίοι αραγμένοι στα παγκάκια της πλατανοσκέπαστης πλατείας του οικισμού παρακολουθούσαν από μακριά τις προσπάθειες των ψαράδων στην ανέλκυση ή καθέλκυση των σκαφών τους, βαθμολογούσαν αυστηρά ή τους ειρωνευόντουσαν για τα λάθη τους. Ηταν αυτόκλητοι κριτές και διαιτητές των προσπαθειών των ψαράδων της αλίμενης αμμουδιάς» υπογραμμίζεται στον πρόλογο του βιβλίου.

Στον οικισμό συνυπήρξαν τα καλύβια των ψαράδων, τα σπίτια και οι αποθήκες των καραβοκυραίων – εμπόρων, γαλιάγριες, ελαιοτριβεία, δύο εκκλησάκια Αϊ Νικόλα και Αϊ Γιάννη, το τελωνείο, οι αποθήκες του συνεταιρισμού, οι ταβέρνες αλλά και τα νεοκλασικά αρχοντικά των εύπορων οικογενειών Ρέτσου, Κασσαβέτη, Πάντου, Αγγελόπουλου, Γιαννακόπουλου κα. τα περισσότερα από τα αρχοντικά κάηκαν από τους Ιταλούς στη διάρκεια της κατοχής σε αντίποινα δράσεων της αντίστασης.

Γύρω στο 1960 αρχίζει κάποια υποτυπώδης τουριστική κίνηση με πρώτους τους Ελβετούς και αργότερα τους Γερμανούς και Αυστριακούς τουρίστες.

Σημείο αναφοράς η ηλεκτροδότηση του οικισμού το 1966. Εως τότε, για την διατήρηση των τροφίμων απαιτούνταν η μεταφορά πάγου από τη Ζαγορά με μουλάρια.

Η κατασκευή του ασφαλτόδρομου Ζαγοράς – Χορευτού το 1967, η κατεδάφιση των παλιών νεοκλασικών ότι είχε απομείνει απ’ τον πόλεμο, μαζί με την πλακόστρωση, αλλάζουν ριζικά την εικόνα του οικισμού και το Χορευτό παίρνει πλέον το δρόμο του τουρισμού.

Ο συγγραφέας του βιβλίου Δημήτρης Μιχαλιτσιάνος, γεννήθηκε στο Κάιρο αλλά μεγάλωσε και ζει στην Αθήνα. Κατάγεται από την Κεφαλονιά, από όπου και οι παππούδες του, Μίμης Μιχαλιτσιάνος και Ελένη Μεταξά, αρχοντικές οικογένειες καραβοκύρηδων και καπεταναίων.

Γνώρισε το Χορευτό τη δεκαετία του ’60 όταν ο πατέρας του Γιώργος παντρεύτηκε την Αγγελική (Μπέμπα) Κασσαβέτη και από τότε σε αυτό περνά σχεδόν όλα τα καλοκαίρια του. Είναι παντρεμένος με τη Δέσπω Ρίγγα με ρίζες από τη Ζαγορά και καταγωγή από τις ιστορικές οικογένειες Τρικούπη και Κανάρη και έχουν έναν γιο τον Γιώργο.

Ολοι τους αγάπησαν και αγαπούν το Πήλιο και ειδικά τη Ζαγορά και το Χορευτό. Από μικρός γνώρισε τους ανθρώπους του οικισμού, τους έζησε, ψάρεψε και συζήτησε μαζί τους. Πήρε μαθήματα «ψαρευτικής» από τους δασκάλους της εποχής Νίκο Γκαγκάκη, Αλέκο Πολίτη και Νίκο Βαϊνά και επιχειρεί για πρώτη φορά να αποτυπώσει εικόνες και πρόσωπα με αύρα θαλασσινή, στο βιβλίο του.

ΓΛ. ΥΔΡ.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου