Ενδιαφέρον το νέο βιβλίο της Χρύσας Μαρδάκη με τίτλο «Η ημέρα της εξόδου»
Το βιβλίο της Χρύσας Μαρδάκη «Η ημέρα της εξόδου», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Carpe Librum, παρουσιάζεται το Σάββατο 4 Ιουλίου στις 8.30 μ.μ. στο προαύλιο του Πολιτιστικού Κέντρου Ευξεινούπολης.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι Βάσω Γκάτση, καθηγήτρια φιλόλογος, Μαρία Ρούσσα, καθηγήτρια φιλόλογος και η Φωτεινή Σαρακατσάνου – Μακρή, μέλος της Λέσχης Ιστορίας Λόγου και Τέχνης. Την εκδήλωση παρουσιάζει και συντονίζει ο Δημήτρης Τσούτσας, πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Αλμυρού. Την μουσική επιμέλεια έχει η Μπέττυ Κοντζιαπαναγιώτη, με τη συμμετοχή της Φρόσως Γαρδικλή στο πιάνο, του Δημήτρη Κατσαούνη στο μπουζούκι και του Στέργιου Μπουκουβάλα στην κιθάρα. Στα οπτικοακουστικά μέσα ο Κώστας Κολώνης.
Η Χρύσα Μαρδάκη γεννήθηκε στον Βόλο και κατοικεί στην Ευξεινούπολη Μαγνησίας. Εργάστηκε ως καθηγήτρια κοινωνιολόγος στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και διετέλεσε υποδιευθύντρια και διευθύντρια στο Γενικό Λύκειο Αλμυρού.
Το 2014 εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τον τίτλο: «Λίγο πιο πάνω από τον Παγασητικό, λίγο πιο κάτω από την Οθρη».
Το 2016 εκδόθηκε η δεύτερη ποιητική της συλλογή με τίτλο: «Οσα ξέρω για τους ανθρώπους», ενώ το 2018 εξέδωσε «Το Περιβόλι της Ελληνικής Μυθολογίας», συλλογή παιδικών ποιημάτων, για την οποία, απέσπασε, σε διαγωνισμό παιδικής λογοτεχνίας, τον έπαινο της «Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς» το 2017.
Εχει διακριθεί σε πολλούς διαγωνισμούς ποίησης και έχει συμμετάσχει σε συλλογικά έργα με ποίηση και πεζό λόγο.
Πόνημα καρδιάς
Ξεδιπλώνοντας την αφετηρία της έμπνευσής της αναφέρει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ότι «η ημέρα της εξόδου είναι εννέα αφηγηματικοί μονόλογοι με πρωταγωνιστές τέσσερις γυναίκες, τέσσερις άντρες κι ένα λιθάρι. Στην πραγματικότητα είναι οι σκέψεις, οι μνήμες, οι προβληματισμοί, τα συναισθήματα και οι ανησυχίες, οι προσδοκίες και οι αποφάσεις που μπορεί κάποιος να εκμυστηρεύεται ή να μοιράζεται με έναν φίλο και με κάποιον άγνωστο ακόμη».
Σημεία – κλειδιά του βιβλίου οι έννοιες της μέρας και της εξόδου, με την συγγραφέα να εξηγεί: «Η ημέρα, χρονικό διάστημα περιστροφής της γης γύρω από τον εαυτό της, σημαίνει και τη στροφή του ανθρώπου προς τον πυρήνα του, στον ενδότερο κόσμο του, σ’ ό,τι τον περιγράφει, τον χαρακτηρίζει και τον αξιώνει, αντλώντας πόρους, δυνάμεις και μέσα που θα τον βοηθήσουν να επικοινωνήσει με το περιβάλλον του και να βρει τη θέση του μέσα σ’ αυτό».
Οσο για την έξοδο και την σημειολογική της παρουσία στην υπόθεση του βιβλίου, ισοδυναμεί με την κίνηση από ένα σημείο προς ένα άλλο που βρίσκεται εκτός των μέχρι τώρα ορίων μας. «Η έξοδος οδηγεί προς το άνοιγμα, το έβγα, τη διέξοδο, την επίθεση, την καταφυγή, τη σωτηρία, τη λήξη. Τα όριά μας, κοινωνικά ή ηθικά, δυνάμεων ή αντοχών, σωματικά ή ψυχικά, τοπικά ή χρονικά. Η Ημέρα της Εξόδου, μια συνηθισμένη για όλους τους άλλους μέρα, είναι μοναδική για όποιον την περνάει», υπογραμμίζει.
Βλέμμα στο μέλλον
Το νέο συγγραφικό πόνημα της Χρύσας Μαρδάκη είναι ουσιαστικά μια κίνηση προς τα μπρος και προς το μέλλον με δυνατά μηνύματα για τον αναγνώστη – συνοδοιπόρο.
«Οι ήρωες και αφηγητές είναι άνθρωποι του παρόντος και του παρελθόντος κι ένα λιθάρι σφηνωμένο σ’ ένα μισογκρεμισμένο κάστρο. Ζουν ή ξαναζούν στον μονόλογό τους μία ή περισσότερες ημέρες εξόδου από μια φάση του βίου τους σε επόμενη, από μια πλευρά του εαυτού τους σε άλλη, επιχειρώντας να μεταδώσουν στον υπαρκτό ή φανταστικό απέναντί τους ακροατή όσο μπορούν κι όσα τούς φαίνονται σημαντικά, περισσότερο για να δώσουν οντότητα στον λογισμό και τη βούλησή τους να τα ακούσουν οι ίδιοι» τονίζει η συγγραφέας.
Πρωταγωνιστές ο Ρωμανός, πρόσφυγας από την Ανατολική Ρωμυλία, απόμαχος της Μικρασιατικής εκστρατείας, προβάλλει τον καημό του αλύτρωτου Έλληνα και του πρόσφυγα και μέσα από την αντιπολεμική του κραυγή αναδεικνύει τη φιλοπατρία και τον ανθρωπισμό του απλού ανθρώπου. Η Θεανώ, εκπαιδευτικός, λίγο πριν τη συνταξιοδότησή της, ανατρέχει σε στιγμές της καθηγητικής της καριέρας και αναδεικνύει τις πολλές πτυχές της εκπαίδευσης, τόσο ως βασικής λειτουργίας κάθε κοινωνίας όσο και ως μέσου κοινωνικοποίησης του ατόμου. Η Ελεονόρα, μια γυναίκα σε κατάσταση άνοιας και αμνησίας, σκιαγραφεί με τον δικό της τρόπο το ιδιαίτερο περιβάλλον στο οποίο ζει. Ο Ορέστης, αποφυλακισμένος κρατούμενος φυλακών, μιλά για την εμπειρία του και εκθέτει τις απόψεις του για το δίκαιο και το άδικο, το έγκλημα και τον σωφρονισμό.
Ο Ισίδωρος, ξενιτεμένος στο Λονδίνο, προβληματίζεται πάνω στο θέμα της εργασίας, της ανεργίας και της μετανάστευσης. Ο Θεόφιλος, παλιός φούρναρης, αναζητά το νόημα της ζωής, της αγάπης και της σχέσης του ανθρώπου με τον Θεό. Η Νιόβη, παντρεμένη γυναίκα, συνταξιούχος και με ενήλικα παιδιά, μιλάει για την οικογένεια και τον γάμο, τις σχέσεις, την τρίτη ηλικία. Τέλος, ένα ιστορικό πρόσωπο, η Αθηναΐς-Ευδοκία, αυτοκράτειρα του Βυζαντίου, ξεναγεί τον σημερινό άνθρωπο στο κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, θίγοντας παράλληλα τη σημασία του ελληνορθόδοξου πολιτισμού, όπως και το διαχρονικό ζήτημα της γυναικείας χειραφέτησης.
«Σε κάθε αφήγηση ξεχωρίζουν διαφορετικά προβλήματα, αξίες, συναισθήματα και τρόποι ερμηνείας κοινωνικών φαινομένων, που γίνονται αντιληπτά από αυτούς που τα βιώνουν ως προσωπικά. Ξεχωρίζουν επίσης διαφορετικοί τρόποι αντίδρασης και διαμόρφωσης της τοποθέτησης του ατόμου σε σχέση μ’ αυτά. Υπάρχει όμως σε όλες ένας κοινός παράγοντας: η έξοδος. Ίσως πρόκειται για τον από μηχανής θεό, ίσως για έναν καταλύτη που μεσολαβεί και εμπλέκεται στην αδιατάραχτη πορεία του χωροχρόνου για να επισπεύσει μια αρχινημένη διαδικασία, για να δώσει λύση, για να αλλάξει ή να επαναφέρει διασαλευμένη ισορροπία» σημειώνει, κλείνοντας η συγγραφέας.
ΓΛ. ΥΔΡ.
