Στον θείο μου, Νίκο Ρίζο
Έμεινε η φωτιά του Hλιου
να σκεπάζει τους βράχους
στην άκρη του Αναύρου.
Περασμένες ώρες εννιά.
Ζεστό υλικό,
που μαρτυρά καλοκαίρι,
εκεί που αργότερα θα κάτσει
ένα ζευγάρι μαθητών
να μοιραστεί τον έρωτα.
Eμειναν οι φωτογραφίες
στο ντουλάπι,
να θυμίζουν τα περασμένα χρόνια.
Eμεινε η σκόνη
στο ντουλάπι,
να σου θυμίζει το χρόνο που περνά.
Στα βότσαλα του Αναύρου
έμεινε αλάτι
-απόδειξη ισχύος της υδάτινης Θεάς-.
Σε προειδοποιεί: θα επιστρέψει
ύστερα απ’ τη χάση της Σελήνης.
Και οι σκέψεις, πού θα μείνουν
όταν φύγουμε εμείς;
Περασμένα χρόνια οχτώ.
Έμειναν τα τετράδια
με τ’ άρθρα του θείου Νικόλα
που επαναστατεί
μιλώντας μου
και μετά θάνατον.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ
ΒΟΛΟΣ, 2020
