ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Πού βρήκες τον δρόμο πουλάκι μου;

πού-βρήκες-τον-δρόμο-πουλάκι-μου-196758

Της Εύας Λόλιου

Το βράδυ δε περνούσε το σκοτάδι είχε φράξει μια θλίψη στην άκρη του δρόμου και σε περίμενα, σε περίμενα.. Μέχρι να ακούσω το πρώτο τραγούδι έξω απ’ την πολιτεία (εκεί ζούσες πια) να κελαηδεί ένα κοτσύφι.. Ζούσα σε ένα σπίτι που δεν ήταν δικό μου κι η κάμαρη δε μου θύμιζε εσένα τ’ αμυδρά παραθύρια που μ’ οδηγούσαν δε γνώριζα. Κι είχα ανάγκη αγάπη μου την παλάμη σου γιομάτη βροχή, λευκά τα λουλούδια των ματιών σου ξημέρωναν θυμάμαι έναν ήλιο αστραφτερό στη μαραμένη γλάστρα του περβαζιού.

Είχε κρατήσει λίγο που ’φυγες, οι πόρτες ακόμη ανοιγόκλειναν να περνούν φίλοι κι άλλοι ξένοι περαστικοί που κοντοστέκονταν ( λέγανε την άνοιξη δεν έβλεπα..) στην γαρδένια και το γιασεμί πάνω στον φράχτη και την σκεπή.. Ω! κι άκουσα ξάφνου τ’ αηδόνι να τραγουδά και βγήκα απ’ τους σκοτεινούς διαδρόμους, ανέβηκα τις σκάλες, έφτασα τ’ αστέρια και τι να δω αγαπημένη μου; ..παρά τι άλλο, μόνο εσένα.. Που βρήκες το δρόμο πουλάκι μου μες στον χειμώνα που έφραξε τα βουνά κι αρνήθηκες την ζωή σου για να φτάσεις σε εμένα, σε εμένα..

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου