Με την ταινία «Στην καρδιά του χειμώνα» σε σκηνοθεσία Ντέμπρα Γκράνικ συνεχίζονται την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου οι προβολές της Κινηματογραφικής Κοινότητας Ν. Ιωνίας. Οι προβολές πραγματοποιούνται στην αίθουσα εκδηλώσεων του Μεταξουργείου (Καραμπατζάκη και Αναπαύσεως) στην Ν. Ιωνία κάθε Παρασκευή στις 9:30 το βράδυ, ενώ η διάθεση εισιτηρίων ξεκινάει μια ώρα νωρίτερα. Η ταινία «Στην καρδιά του χειμώνα», Αμερικανικής παραγωγής 2010, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία: Ντέμπρα Γκράνικ, σενάριο: Γκράνικ και Αν Ροσελίνι. Παίζουν οι ηθοποιοί: Τζένιφερ Λόρενς, Τζον Χοκς, Κέβιν Μπρέζναχαν.
Κοινό και κριτική συμφωνούν ότι η συγκεκριμένη ταινία είναι η πιο καλοπληρωµένη απάντηση στην καρικατούρα των αδελφών Κόεν από την ανεξάρτητη, ξεροκέφαλη και ταλαντούχα 48άρα Ντέµπρα Γκράνικ. Μαζί µε το «Blue Valentine» αποτελούν τις δύο µεγάλες στιγµές του American Cinema και του 2010. Η Ντέµπρα Γκράνικ οδηγεί την πρωταγωνίστριά της και την πλοκή µε την ίδια κυνική, ξερή λιτότητα. Στ’ αυτιά του θεατή ηχεί ο γδούπος όταν ο απελπισµένος πέφτει από τον γκρεµό και το πτώµα του διαµελίζεται από βράχο. Πορτρέτα ανθρώπων ενσωµατωµένα, αφοµοιωµένα και αλεσµένα από τις µυλόπετρες αυτής της πινακοθήκης τεράτων. Υπόδειγµα δωρικής σκηνοθεσίας. Μια αόρατη αλλά σαν γροθιά στο στοµάχι προσπάθεια, να ταυτιστεί η µυθοπλασία µε µια αληθινή µαρτυρία.
Το οικογενειακό δράµα σε όλη την διάρκεια αυτών των ενενήντα λεπτών διαπλέκεται σαν σταυροβελονιά µε την κόλαση της κοινωνίας αλλά και µε το σκοτεινό, νοσηρό θρίλερ. Και γιατί η θέληση και το ακατάβλητο πείσµα αυτής της µικρής κοπελιάς δικαιώνεται στη συνείδηση του θεατή επειδή λειτουργεί και προκύπτει οργανικά από την ιστορία. Αντίθετα µε τον θρησκευτικό φονταµενταλισµό της Μάτι Ρος (ΧέιλιΣτάινφελντ) στο «Αληθινό θράσος» που διψάει για ανθρώπινο αίµα, η επίσης µικρή Ρι (Τζένιφερ Λόρενς), ηρωίδα του «Winter’ s bone» αναζητεί ένα τεκµήριο από τον νεκρό πατέρα της προκειµένου να επιζήσει, αυτή µε τα αδέλφια της και την κατάκοιτη µητέρα τους. Ο θάνατός του η ζωή µας.
Οταν ο κορυφαίος Αρθουρ Μίλερ (1915-2005) υπέγραφε το απόλυτο αριστούργηµά του «Ο θάνατος του εµποράκου» (Death of a salesman), ήταν αδιανόητο να φανταστεί την σηµερινή ύστερα από εξήντα χρόνια µετάλλαξη του «Εµποράκου» του. Ο Ουίλι Λόµαν, µε ασφαλιστήριο ζωής, προαγοράζει το µέλλον των παιδιών του, σκηνοθετώντας τον τροχαίο θάνατό του. Στην εποχή του, το πιο ακραίο τίµηµα που µπορούσε να πληρώσει κάποιος Desperado στα σαγόνια ενός αχόρταγου καρχαρία. Ο Τζέσαπ Ντόλι, πατέρας της µικρής Ρι, ο µεταλλαγµένος σηµερινός εµποράκος, πουλάει το τοµάρι του στον διάβολο ψήνοντας κρακ. Για µερικές πενταροδεκάρες µε τις οποίες θα κοροϊδέψουν την πείνα τους τα τέσσερα µέλη της οικογένειάς του σ’ αυτή τη γιγαντιαία, αλλά ξεχαρβαλωµένη τρύπα των ΗΠΑ. Ετσι ακριβώς. Πρόκειται – αλλά στην ταινία δεν ονοµατίζεται – για το Dustball («δοχείο σκόνης»), περιοχή που αρχίζει από το τέρµα του Αρκανσο και περνάει από Μιζούρι και Νεµπράσκα. Το παρατσούκλι το κέρδισε από την καταστροφή που προκάλεσαν οι εντατικές καλλιέργειες µεταβάλλοντας την περιοχή σ’ ένα επικών διαστάσεων κρανίου τόπο. Μπροστά σ’ αυτή τη µετατροπή της ανθρώπινη ύπαρξης σε κάτι φτηνότερο και πιο αναλώσιµο από τα σκουπίδια, η ζωή στις πλίνθινες καλύβες της Αφρικής µοιάζει µε αθηναϊκό ρετιρέ. Κάθε κουρέλι που φοράνε αυτά τα ζωντανά ζόµπι οδηγηµένα στα ναρκωτικά σαν µοναδική επιλογή για µια µπουκιά µποµπότα, φωνάζει σε όλη την διάρκεια της ταινίας «Help, Ι am dying!». Θεέ µου, η κόλαση επί της γης.
