Το «ταξίδι στη Μυτιλήνη» του Βολιώτη σκηνοθέτη Λάκη Παπαστάθη θα παρουσιαστεί σήμερα Τρίτη 19, την Τετάρτη 20, την Πέμπτη 21 και την Παρασκευή 22 Ιουλίου στις 9.30 μ.μ. στην Εξωραϊστική και στο πλαίσιο του «Ciné Μεσόγειος». Το σενάριο και την σκηνοθεσία συνυπογράφει ο Λάκης Παπαστάθης. Πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί : Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Δημήτρης Καταλειφός, Μαρία Ζορμπά, Μυρσίνη Μιχαλοπούλου, Νίκος Παπαγιάννης.
Ο Κώστας μετά από είκοσι χρόνια παραμονής του στο Παρίσι επιστρέφει στην πατρίδα του τη Μυτιλήνη. Είχε προηγηθεί το τηλεφώνημα από έναν συμβολαιογράφο του νησιού, που τον πληροφορεί ότι κληρονόμησε το οικογενειακό σπίτι. Ο Κώστας είχε φύγει από την Μυτιλήνη στα δεκαοχτώ του χρόνια, για σπουδές κινηματογράφου στο Παρίσι και έκτοτε δεν ξαναγύρισε εξαιτίας του οικογενειακού ιστορικού. Επιστρέφοντας συναντάει όσους έχουν απομείνει από τους συγγενείς του και ξαναθυμάται εκείνους που έχουν φύγει. Θυμάται τον εαυτό του μικρό, στην ηλικία των δέκα ετών, την εποχή δηλαδή που συνέβησαν τα δραματικά γεγονότα στην οικογένειά του. Η σχέση του με την Ελένη, μια νέα γυναίκα που εργάζεται στο γηροκομείο Μυτιλήνης, του ανοίγει νέους δρόμους για τη ζωή του και την τέχνη του…
Εξαιρετική η απρόσωπη κυκλοφορία του ήρωα. Το πρόσωπό του αποκαλύπτεται στα τελευταία λεπτά. Σε όλη τη διάρκεια ακούμε τη φωνή του και βλέπουμε στο κάδρο την ένδειξη «Rec», που σημαίνει ότι ο ίδιος κινηματογραφεί µε ερασιτεχνική μηχανή. Ως θεατής και παρατηρητής. Έτσι δηλώνεται η απουσία του, η αποµάκρυνσή του. Κι έτσι, ταυτόχρονα, ταυτίζεται ο θεατής µε την κινηματογραφική µηχανή του Κωστάκη. Σωστή η εναλλαγή του ασπρόμαυρου µε το έγχρωμο. Το ασπρόµαυρο σηµατοδοτεί την γκρίζα σηµερινή εποχή. Το έγχρωµο τη µνήµη τη νοσταλγική καθώς και τις σκηνές που τραβάει ο Κωστάκης. Η σηµειολογία εντελώς οφθαλµοφανής. Εξαιρετικές οι ερµηνείες του Χρήστου Χατζηπαναγιώτη και της Μαρίας Ζορµπά. Οι (νεκροί) γονείς του Κωστάκη.
Ο προσωπικός κώδικας της Ζορµπά εντελώς κόντρα µε νατουραλισµό, ηθογραφία και πάσης φύσεως ευκολία. Το ίδιο και για τον Χατζηπαναγιώτη. Η σκηνή που µαζεύει πέτρες, καθώς και η κραυγή του «δε φοβάµαι» συγκλονίζουν. Καλές οι παρουσίες της Μίρκας Παπακωνσταντίνου, του Θόδωρου Κατσαδράµη, της Υβόννης Μαλτέζου. Ο Καταλειφός σύνδεσμος του κόσμου που χάνεται με τον κόσμο που έρχεται. Όταν η ταινία συντονίζεται µε τους γονείς τού Κωστάκη, τότε τα δάκρυα πληµµυρίζουν ακόµα και τον πιο ασυγκίνητο και κυνικό. Μέσα στην οικονοµική κρίση, το ελληνικό σινεµά σήκωσε πανιά για να σαλπάρει για λιμάνια µε καρδιά! «Ταξίδι στη Μυτιλήνη» Νοσταλγία χωρίς µελό. Ο καλύτερος κινηματογραφικός Παπαστάθης, µακράν.
