ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Περιμένοντας τον …Αγιο Βαλεντίνο – Γυναίκες το Αλας του…

περιμένοντας-τον-αγιο-βαλεντίνο-γυ-617032

Από τη Μαίρη Τσακνάκη – Γαβαλά

Αυτή τη φορά κάλλιστα το θέμα μπορεί να είναι οι γυναίκες. Οι απόλυτες, αδιαφιλονίκητες υπάρξεις που η αισθητική και υπαρξιακή τους βάσανος περιστρέφεται γύρω από την άποψη του αρσενικού. Μια άποψη η οποία ποικίλλει, ανάλογα με το στιλ, το ύφος, τις αδυναμίες, αλλά και τις ατέλειωτες στιγμές σύρραξης με το άλλο φύλο. Με την ιδέα ενός αντίπαλου δέους που εμφιλοχωρεί μέσα στο σπίτι τους, μέσα στο δωμάτιό τους, μέσα στην ίδια την καρδιά τους. Ατέλειωτες οι φανταστικές αψιμαχίες, ατέλειωτες οι αντιφάσεις και οι συγκρίσεις με κάποιες άλλες γυναίκες, αλλά και το ίδιο το αντικείμενο του πόθου τους, τον άντρα που στον μεταμοντέρνο κόσμο μας μπορεί ακόμα και παραμένει το θύμα, αλλά και ο θύτης μιας καλπάζουσας ψύχωσης. Αυτή που μετατρέπει την αισθητική και την αίσθηση του έρωτα σε αδέξιους υπαινιγμούς επικοινωνίας.

Οι γυναίκες. Ο κόσμος τους μοιάζει ακόμα απρόσιτος. Οι ίδιες, όμως, έχουν γίνει τόσο προσιτές και καθημερινές που απορρίπτουν αυτόχρημα τον ίδιο τους τον μύθο. Παγιδευμένες στη μοντέρνα εικόνα της πολυάσχολης και ανεξάρτητης ύπαρξης, μετατρέπονται σε αστείρευτες πηγές ανίας για τους άντρες εκείνους που ακόμα ψάχνουν την καιόμενη βάτο μέσα στη σύγχρονη έρημο των αισθημάτων και των λεπταίσθητων στιγμών. Την κραιπάλη του ευ ζην, την οποία δεν τολμά να αγγίξει ο καθένας, χωρίς να εκτιναχθεί από τις δονήσεις των αισθημάτων.

Οι άντρες. Στην αντίπερα όχθη, εξουθενώνουν από μόνοι τους τον γυναικείο μύθο, που τόσο τον έχουν ανάγκη. Τον συντρίβουν στην πτωχοαλαζονεία τους, όπως ο Θεόφιλος συνέτριψε τον έρωτα της Κασσιανής, μια… άτυχη στιγμή της ιστορίας και επάνω που άνθιζε το ψυχικό και αισθησιακό κάλλος μιας γυναίκας. Μοιάζουν μικροί και ανίδεοι, καθώς περιπλανώνται στα τεράστια ελικοδρόμια των ανθρωπίνων σχέσεων, προσπαθώντας να επιβάλλουν ένα άγονο «εγώ». Γιατί η σχέση είναι άνθος που φυτρώνει στην άμμο και χρειάζεται όλη την αγάπη και τα δάκρυα της θάλασσας για να γίνει αλμυρό και γλυκό, υπέροχα γευστικό μέσα στην ταπεινή του εμφάνιση.

Οι γυναίκες. Χάνουν στο σταυροδρόμι της αυτογνωσίας τον ίσκιο κάποιου αγαπημένου, γιατί ποδοπατούν χωρίς συναίσθηση τους δικούς τους ίσκιους και τα φαντάσματα. Αφόρητα ρηχές και κενές ενίοτε, κυνηγούν ανεμόμυλους στις φανταστικές αντιπαλότητες που υφαίνουν μέσα στην καρδιά και στο μυαλό τους. Και πικραίνουν αφόρητα. Γίνονται στυφές και ανέραστες.

Οι άντρες. Παγιδεύονται στη μικρότητα και την ψευδαίσθηση, στις απελέκητες ψυχές που καραδοκούν να αφορίσουν κάθε ένταση και ερωτική μέθεξη. Οι άντρες. Φοβούνται. Και οι γυναίκες. Εκτρέφουν στον κόρφο τους τις φοβίες τους για να τους αιχμαλωτίσουν χωρίς λόγο και ειδικό αποτέλεσμα. Ο Μίλαν Κούντερα συνήθιζε να λέει ότι «αν γίνει Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος από γυναίκες, δεν θα απομείνει ρουθούνι στον πλανήτη». Τι είδους οχυρά, όμως, θα έχουν χτίσει οι άντρες;

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου