Εκπληκτικά έργα παρουσιάζονται στην έκθεση που εγκαινιάστηκε χθες στο τέρμιναλ του λιμανιού
Εγκαινιάστηκε χθες παρουσία αρκετών φίλων της παράδοσης και του πολιτισμού η έκθεση με τίτλο «Τα καΐκια που πληγώναμε», η οποία αναδεικνύει με εικαστική διάθεση και ευαισθησία τη σημασία της διάσωσης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς που χάνεται στο βάθος του χρόνου.
Εργα ζωγραφικής, αλλά και μικτής τεχνικής, φωτογραφίες και εκπληκτικό οπτικό υλικό συνθέτουν την έκθεση που απέσπασε θετικά σχόλια στη χθεσινή επίσημη πρώτη.
Οι φορείς της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού, Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου – Τομέας βυζαντινών και μεταβυζαντινών μνημείων και «Μαγνήτων Κιβωτός για τη διάσωση του πολιτιστικού αποθέματος», συνεργάζονται συχνά με πνευματικούς φορείς του τόπου μας σε ποικίλες αξιόλογες δράσεις, που ζητούμενο είναι η ποιότητα και η διαχρονικότητα. Στο πλαίσιο αυτό, συνεχίζοντας τη γόνιμη συνεργασία με τον Οργανισμό Λιμένος Βόλου και με τη νέα του διοίκηση, αποδέχθηκαν την πρόταση της Βολιώτισσας ιστορικού Τέχνης Φαίης Τζανετουλάκου και του δικτύου καλλιτεχνών «Ορίζοντας γεγονότων» και διοργάνωσαν τη συγκεκριμένη έκθεση.
Ο Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος υπογράμμισε την σημασία της συγκεκριμένης έκθεσης, που «μυρίζει θάλασσα, πραγματοποιείται στο λιμάνι, δίπλα από την θάλασσα, συνάδει με το χρώμα της πόλης και μεταφέρει κοινωνικά μηνύματα» όπως είπε.
Η επιμελήτρια της έκθεσης Φαίη Τζανετουλάκου αναφέρθηκε από την πλευρά της στο αέναο ταξίδι των παραδοσιακών καϊκιών στον χώρο και τον χρόνο μέσα από την συλλογική προσπάθεια που έχει ως στόχο την διαφύλαξη της ναυτικής παράδοσης αιώνων.
Η έκθεση πραγματεύεται το ζήτημα της «επιβεβλημένης λήθης» μέσα από την παράλογη καταστροφή των παραδοσιακών ξύλινων σκαφών στην Ελλάδα, που συμβαίνει εδώ και τρεις δεκαετίες με αφορμή τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, χωρίς καμία μέριμνα για τη διάσωση μιας «θαλασσινής αρχιτεκτονικής» που η τέχνη συμβιώνει με την εργασία και τη ζωή.
Από τα πανάρχαια χρόνια υπήρχε μια τεράστια ποικιλία πλοίων, όπως φαίνεται από τις ονομασίες «πεντηκόντοροι, ολκάδες, τριήρεις» κ.ά., καθώς οι άνθρωποι σε αυτή τη γωνία της Γης αγάπησαν και ανέπτυξαν πολιτισμούς κοντά στη θάλασσα, συνυφασμένους με το ταξίδι. Ακόμη και η πρωτοχριστιανική τέχνη υιοθέτησε σύμβολα που συνδέονται άρρηκτα με τη θάλασσα και την πίστη. Στα νεότερα χρόνια οι σκούνες τα περάματα, τα τρεχαντήρια, τα μπρίκια, οι γολέτες κ.ά. ήταν μέρος της ζωής των θαλασσινών και μέρος της ελληνικής παράδοσης και της παγκόσμιας κληρονομιάς. Τα εναπομείναντα αλιευτικά κατέχουν σημαντική θέση στη μακραίωνη ναυτική ιστορία και είναι μάρτυρες ενός τρόπου ζωής, που τείνει να εξαφανιστεί με μεθόδους μη αναστρέψιμες.
Η μοναδικής σημειολογίας και εκπληκτικής εικαστικής απεικόνισης έκθεση φιλοξενείται στον νέο επιβατηγό σταθμό του λιμένα Βόλου (τέρμιναλ) έως την Τετάρτη 30 Ιανουαρίου και θα είναι ανοιχτή όλες τις ημέρες και τις ώρες, από 10.00 έως 15.00 και το απόγευμα από 17.00 έως 20.00.
Η εικαστική διοργάνωση του Βόλου πλαισιώνεται και από τοπικούς καλλιτέχνες του χρωστήρα, των κατασκευών και της φωτογραφικής απεικόνισης, καθώς και από παραστάσεις θαλασσινών θεμάτων εμπνευσμένες από το συναξάρι του προστάτη των ναυτικών Αγίου Νικολάου, οι οποίες προέρχονται από μεταβυζαντινές τοιχογραφίες εκκλησιών του Πηλίου.
Ιδιαίτερης σημασίας και αναφοράς είναι η παρουσίαση και ορισμένων έργων του λαϊκού θαλασσογράφου της περιοχής Νικόλαου Α. Χριστόπουλου, ευγενική προσφορά του παραδοσιακού ταρσανά μουσείου Χριστόπουλου στα Πευκάκια του Βόλου.
Την επιμέλεια της έκθεσης έχουν η ιστορικός Τέχνης Φαίη Τζανετουλάκου και ο εικαστικός Τζίμης Ευθυμίου.
ΓΛ. ΥΔΡ.
