Η πρωτότοκη κόρη του Γρηγόρη Μπιθικώτση μιλάει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για τον πατέρα της, με αφορμή τη συναυλία της ερχόμενης Πέμπτης στον Βόλο
Δυο ιερά τέρατα της ελληνικής μουσικής, ο Στέλιος Βαμβακάρης και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, συναντώνται και συνυπάρχουν στη μουσική παράσταση «Βαμβακάρης – Μπιθικώτσης … ο ρεμπέτης και ο σερ», που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 14 Ιουνίου στις 9 το βράδυ στο Θερινό Δημοτικό θέατρο Βόλου, με χορηγό επικοινωνίας τον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ. Η Αννα Μπιθικώτση, που ξεχωρίζει για το ταλέντο και την προσωπική της γραφή, και ο συνθέτης – μουσικός Στέλιος Βαμβακάρης, δυο «Ρομαντικοί παραβάτες» με αυστηρά δικό τους προσωπικό στυλ, μεταλαμπαδεύουν την ιστορική πορεία που ένωσε τους μύθους γονείς τους, μέσα από μια μουσικοθεατρική παράσταση υψηλής αισθητικής, πλαισιωμένης από καταξιωμένους ερμηνευτές, μουσικούς και ηθοποιούς. Η πρωτότοκη κόρη του Γρηγόρη Μπιθικώτση, συγγραφέας, στιχουργός, αρθρογράφος, παραγωγός μουσικών παραστάσεων και δημιουργός της Λαϊκής Ορχήστρας «Μπιθικώτση», μιλάει για το μεγάλο αφιέρωμα στον ρεμπέτη και τον σερ, που ακουμπάει στα βιώματα μιας ζωής. Η Αννα Μπιθικώτση μιλάει με αγάπη για τον Γρηγόρη της Ελλάδας, υπογραμμίζοντας ότι μέσα από τα τραγούδια του πατέρα της, κράτησε τον παλμό της καρδιάς του.
Συνέντευξη στη ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Η αύρα του Γρηγόρη Μπιθικώτση παραμένει ζωντανή μέσα από τα τραγούδια του;
Ο Μπιθικώτσης είχε τη τύχη μέσα από το τραγούδι να συναντηθεί με αυτόν τον λαό και να τον εκφράσει. Αυτή η «ξύλινη» φωνή που είπαν για τον Μπιθικώτση, είναι τόσο βυζαντινή, τόσο άμεση, τόσο ελληνική, που έχει μέσα της και τη Μικρά Ασία, που έχει μέσα της και τον Αγώνα στην Αλβανία, που έχει μέσα της και τον πόνο της Αντίστασης, που έχει αυτή την ξύλινη υφή που θυμίζει καμιά φορά τα ξύλινα καμπαναριά του Αγίου Όρους.
Τι θυμάστε πιο έντονα από τον πατέρα σας;
Δεν θα ξεχάσω όταν με είχε ακούσει να του απαγγέλλω στις 7 Μαΐου 2001 εκείνο μου το ποίημα που του είχα γράψει, όπου μέσα από τα τραγούδια του, του έλεγα πώς κράτησα όλα αυτά τα χρόνια τη ζωή του… τη ζωή μας… Όταν πρωτοβγήκαν τα λόγια της ψυχής μου από τα χείλη μου, τον είχα απέναντί μου, άρχοντα με τα όλα του και με την υγειά του, κείνη την ξεχωριστή για μένα «γιορτή» της παρουσίασης του βιβλίου μου που του είχα γράψει, στο θέατρο «Κ. Δανδουλάκη». Με αυτό το ποίημα ξεκίνησα να του μιλώ τότε, και με αυτό κάνω την έναρξη σε κάθε μου παράσταση… Δεν θα ξεχάσω όσο ζω και ανασαίνω τα λόγια που μου είπε σε κείνο το γιορτάσι της μυρωμένης μας στιγμής: «Αννούλα μου, κάθε φορά που θα θέλεις να βρίσκομαι κοντά σου και να σε συναντώ, μόλις θα ακούω να μου λες αυτά τα λόγια θα αισθάνεσαι την ανάσα μου στο μάγουλό σου και το χέρι μου να κρατάει το δικό σου. Όπου κι αν είμαι θα έρχομαι πάντα να σε βρίσκω… θα σου χαμογελώ …».
Βίωμα ζωής η παράσταση «Βαμβακάρης – Μπιθικώτσης… ο ρεμπέτης και ο σερ» που θα παρουσιαστεί στον Βόλο;
Είναι ένα έργο μουσικό και δραματικό. Είναι οι αναμνήσεις της παιδικής, έφηβης και ώριμης ηλικίας του μύθου πατέρα μου και του Μάρκου Βαμβακάρη, έτσι όπως μας τις διηγήθηκαν οι δυο μύθοι γονείς μας, έτσι όπως τις ζήσαμε εγώ και ο Στέλιος. Είναι όμως και κάτι άλλο! Η παράσταση αυτή καθ’ αυτή είναι ένα δραματικό έργο. Και λέω δραματικό, γιατί υπάρχουν σε αυτό μεγάλα τμήματα της άγνωστης ζωής τους πίσω από τα φώτα, μιας ζωής που δεν είδε και δε «χειροκρότησε» κανείς. Ταυτόχρονα είναι ένα ιστορικό έργο. Προσωπικά, για μένα είναι ένα έργο μετάληψη και άχραντα μυστήρια, Ελλάδα – αρχαία, βυζαντινή, σύγχρονη. Της Αντίστασης και του εμφυλίου πολέμου. Με άσπρα μάρμαρα, γαλανή θάλασσα και γαλανό ουρανό. Μέσα του συγκεντρώνει τους καημούς, τη λεβεντιά και τη δύναμη της Ρωμιοσύνης. Η μουσική αυτή παράσταση περικλείει την Ελλάδα του Ρεμπέτη και του Σερ, τραγούδι το τραγούδι, εικόνα την εικόνα, μνήμη τη μνήμη.
Ποιοι συμμετέχουν στη συγκεκριμένη παράσταση που αναδεικνύει «την εικόνα και τη μνήμη», όπως προαναφέρατε;
Εχω τη χαρά να συνυπάρχω επί σκηνής μαζί με τον Στέλιο Βαμβακάρη που θα ερμηνεύσει τραγούδια του Μάρκου αλλά και δίκες του επιτυχίες, με τον καταξιωμένο ερμηνευτή με τη γνήσια λαϊκή φωνή, Γεράσιμο Ανδρεάτο, με πολύ σημαντικούς τραγουδιστές της νεότερης γενιάς όπως είναι ο Λεωνίδας Μπαλάφας με το δικό του μοναδικό στυλ στην ερμηνεία, την Ευτυχία Μητρίτσα με την ξεχωριστή φωνή, την υπέροχη ερμηνεύτρια με το ιδιαίτερο ηχόχρωμα που θυμίζει τις μεγάλες κλασικές ερμηνεύτριες τα ρεμπέτικου τραγουδιού την Εβελίνα Αγγέλου, τον διακεκριμένο ερμηνευτή Σωτήρη Δογάνη με τον οποίοι συνεργάστηκε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, τον Νίκο Γραίγο με την ιδιαίτερη ερμηνεία και την πολύ σπουδαία ηθοποιό Ελεάννα Φινοκαλιώτη στο τραγούδι και τη δραματοποιημένη αφήγηση, με την οποία θα μοιραστώ τους διάλογους του σεναρίου.
Η ανυπέρβλητη επταμελής ορχήστρα μας, υπό τη διεύθυνση του πολύ σημαντικού μαέστρου και μουσικού Γιώργου Καραγιάννη, αποδίδει με σεβασμό και συνέπεια στο ύφος της εποχής, όλα αυτά τα μεγάλα τραγούδια που ανέβασαν τον εθνικό μας πολιτισμό ψηλότερα.
Αισθάνομαι την ανάγκη να τους ευχαριστήσω όλους έναν – έναν ξεχωριστά, καθώς και τον μεγάλο ζωγράφο Κώστα Σπυριούνη που φιλοτέχνησε τα πορτραίτα της αφίσας των Βαμβακάρη – Μπιθικώτση. Ενα μεγάλο ευχαριστώ και σε όλους τους ευγενικούς υποστηριχτές μας, που χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους δεν θα μπορούσε να επιτευχτεί και ο φιλανθρωπικός μας σκοπός, αφού η παράσταση με τις πωλήσεις των εισιτήριων της στηρίζει τον ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΤΥΦΛΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΚΥΛΟΙ ΟΔΗΓΟΙ ΕΛΛΑΔΟΣ.
Τέλος ένα μεγάλη ευχαριστώ στην Παραγωγή: Notebook στον ακάματο εργάτη της Τέχνης, Άρη Αναγνωστόπουλο και την υπέροχη Βίκυ Παρασκευοπούλου, καθώς και όλους τους αφανείς ήρωες πίσω από τα φώτα της παραγωγής.
Ιδιαίτερα όμως αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω το φιλόμουσο κοινό του Βόλου που θα τιμήσει με τη παρουσία του τη προσφορά κα μνήμη αυτόν των δυο μύθων, του Ρεμπέτη Μάρκου και του σερ Γρήγορη του, καθώς και για την ουσιαστική συμβολή του στον ιερό σκοπό της εκδήλωσης.
Οι ερμηνευτές, οι εποχές ή οι εκάστοτε πολιτικές καταστάσεις καθιστούν διαχρονικά σύμβολα, τραγούδια όπως το «Βρέχει στη φτωχογειτονιά»;
Πιστεύω ότι οι εποχές είναι αυτές που καθορίζουν τους τραγουδιστές και τις φωνές. Κάποτε τα τραγούδια ξύπναγαν συνειδήσεις. Σήμερα κάποιοι δεν θέλουν αυτά τα τραγούδια να υπάρχουν, για να υπάρχουν κοιμισμένες συνειδήσεις, γιατί οι εποχές συνεχίζουν να τρέχουν στη φτωχογειτονιά μας, να «λένε κάντε υπομονή». Ομως κάποιοι δεν θέλουν αυτές οι φωνές να ακούγονται, όχι γιατί δεν υπάρχουν, αλλά γιατί δεν τους αφήνουν να υπάρχουν.
Τα τραγούδια που συνδέθηκαν με μεγαθήρια όπως ο Μπιθικώτσης και ο Βαμβακάρης, θα μπορούσαν να θεωρηθούν προφητικά; Είναι, άραγε, η εικόνα της Ελλάδας, που θεωρητικά ανήκει στο παρελθόν, αλλά επί της ουσίας υπάρχει μέχρι σήμερα;
Οι εποχές επαναλαμβάνονται. Είναι και προφητικά, είναι και τραγούδια διαχρονικά. Τραγούδια τα οποία επαναλαμβάνονται, όπως και οι εποχές επαναλαμβάνονται.
Αν ζούσε σήμερα ο πατέρας σας, τι θα τραγουδούσε, άραγε;
Θα τραγουδούσε «Σώπα όπου νάναι θα σημάνουν οι καμπάνες». Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας. Δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει.
Μέσα από τα τραγούδια του εξέφραζε, κατά συνέπεια, και μια πολιτική θέση. Η φωνή του ήταν φωνή διαμαρτυρίας;
Βεβαίως και σε κάθε Πολυτεχνείο ακούγεται η φωνή του Γρηγόρη. Γιατί για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ και είναι ένα το χελιδόνι και η άνοιξη ακριβή.
Ποια είναι η συμβουλή που κληροδότησε σε εσάς, την πρωτότοκη κόρη του;
Στα λόγια να ψάχνω την αλήθεια, στη σκέψη το βάθος, και στις πράξεις την αποτελεσματικότητα.
