ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Αλληγορία και ρεαλισμός

αλληγορία-και-ρεαλισμός-492532

Με την ταινία «Το γάλα της θλίψης» σε σκηνοθεσία Κλαούντια Λόσα συνεχίζονται σήμερα οι προβολές της Κινηματογραφικής Κοινότητας του Δήμου Ν. Ιωνίας, που πραγματοποιούνται στην αίθουσα εκδηλώσεων του Μεταξουργείου (Καραμπατζάκη και Αναπαύσεως) στην Ν. Ιωνία κάθε Παρασκευή στις 9:30 το βράδυ. Η διάθεση εισιτηρίων ξεκινάει στις 8:30 μ. μ. Η ταινία που τιτλοφορείται «Το γάλα της θλίψης», είναι συμπαραγωγή Περού και Ισπανίας και παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία-σενάριο Κλαούντια Λόσα. Παίζουν οι ηθοποιοί: Μαγκαλί Σολιέρ, Μαρίνο Μπάλον, Σούσι Σάντσεζ, Μπάρμπαρα Λαζόν.

Το δράμα μιας νεαρής γυναίκας που προσπαθεί να προστατευτεί από βιασμό, σε μια χώρα όπου για ένα μεγάλο διάστημα κυριαρχούσε η τρομοκρατία, σε μια ταινία που συνδυάζει την αλληγορία με τον μαγικό ρεαλισμό – Χρυσή Αρκτος στο Φεστιβάλ Βερολίνου.

Με την περυσινή Χρυσή Αρκτο της Μπερλινάλε, ακολουθεί η συγκλονιστική αυτή ταινία από το Περού, η δεύτερη που σκηνοθέτησε η Κλαούντια Λόσα, από τις πιο σημαντικές γυναίκες σκηνοθέτες της Λατινικής Αμερικής. Η νεαρή ηρωίδα της, η φτωχή υπηρέτρια Φάουστα (μια ευαίσθητη, συγκινητική ερμηνεία από τη Μαγκαλί Σολιέρ), έχει βυζάξει το γάλα της θλίψης από της μητέρας της το «τρομοκρατημένο στήθος» (όπως είναι ο πρωτότυπος ισπανόφωνος τίτλος της ταινίας), μέσα από το οποίο έχουν περάσει τα φριχτά τραύματα του πολέμου – η αναφορά είναι στα εγκλήματα που υπέστησαν οι γυναίκες του Περού από βιασμούς και διάφορα ακατονόμαστα βασανιστήρια από το δικτατορικό καθεστώτος πριν από το 1990.

Η Λόσα συνδυάζει την αλληγορία με τους περουβιανούς θρύλους για να δημιουργήσει μια ταινία που μοιάζει με τον μαγικό ρεαλισμό Λατινοαμερικανών συγγραφέων, όπως ο Μαρκές, αλλά και για να σχολιάσει τις αποικιοκρατικές δυνάμεις που εξακολουθούν να ταλανίζουν τη ζωή των ανθρώπων της Λατινικής Αμερικής. Με μια κάμερα που από τη μία επιμένει στη λεπτομερή καταγραφή των χώρων, των δεισιδαιμονιών, της σκληρής ζωής των απλών, φτωχών ανθρώπων στα περίχωρα της Λίμα, ενώ από την άλλη παρακολουθεί τη Φάουστα στην «αναρρωτική», κατά κάποιον τρόπο, πορεία της, στη σχέση της με τον θείο της, έναν μεσήλικα, φιλικό κηπουρό, και με την εργοδότριά της, μια εκκεντρική συνθέτρια που, κάθε φορά που Φάουστα της τραγουδά ένα τραγούδι και της προσφέρει ένα μαργαριτάρι από το κομμένο κολιέ της.

 

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου