ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Σαιξπηρική θεατρική πινελιά

σαιξπηρική-θεατρική-πινελιά-481592

Το κλασικό έργο του Ουΐλιαμ Σαίξπηρ «Ο έμπορος της Βενετίας» θα παρουσιαστεί σήμερα στις 9.30 μμ στο Θερινό Δημοτικό Θέατρο Βόλου από το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης. Ο Έμπορος της Βενετίας είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Υπολογίζεται ότι γράφτηκε μεταξύ 1594 και 1597. Αν και ανήκει στις «κωμωδίες» του Σαίξπηρ, έγινε πιο γνωστό για τις δραματικές του σκηνές, όπως η σκηνή στο δικαστήριο, αλλά και για τη σκιαγράφηση του χαρακτήρα του Σάιλοκ.
Το έργο ανεβαίνει σε μετάφραση του Ερρίκου Μπελιέ, σκηνοθεσία των Κώστα Γάκη – Βασίλη Μαυρογεωργίου, σκηνικά-κοστούμια της Αγνής Ντούτση, χορογραφία-κίνηση από την ΄Ελενα Γεροδήμου, μουσική από τον Κώστα Γάκη, φωτισμούς από την Μελίνα Μάσχα και βοηθοί σκηνοθέτη είναι οι: Τάσος Αγγελόπουλος – Βάσια Ατταριάν. Τους χαρακτήρες του έργου ενσαρκώνουν οι ηθοποιοί: Χρίστος Καλαβρούζος, Γιώργος Μωρόγιαννης, Γεωργία Γεωργόνη, Παναγιώτης Κατσώλης,  
Σωκράτης Πατσίκας, Δημήτρης Μακαλιάς, Μαρία Παρασύρη, Ηλέκτρα Τσακαλία, Γιάννης Δρακόπουλος, Θοδωρής Πολυζώνης, Θανάσης Μιχαηλίδης και Γιώργος Χουλιάρας.
Οι σκηνοθέτες του έργου αναφέρουν τα εξής για την παράσταση:  «Στο έργο όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται. Ακόμα και η ίδια η αγάπη μεταφράζεται σε χρήμα. Αρετή σημαίνει φερεγγυότητα. Θάρρος, επένδυση. Και ο έρωτας είναι η πιο κερδοφόρα επιχείρηση από όλες. Όλοι στον «΄Εμπορο» φορούν μια μάσκα που υποκαθιστά το αληθινό τους πρόσωπο και η μεγαλύτερη μάσκα από όλες, το μεγαλύτερο υποκατάστατο είναι το ίδιο το χρήμα, η μεγάλη μάσκα που υποκαθιστά τις αξίες, τις ανθρώπινες σχέσεις και εν τέλει την ίδια τη ζωή.  Με ένα θίασο που συνδυάζει την εμπειρία ώριμων ηθοποιών και τη φρεσκάδα των νεότερων και με βασικά όπλα τον αυτοσχεδιασμό και το χιούμορ, ζωντανεύουμε το λόγο του Σαίξπηρ προσπαθώντας να βρούμε τις αναλογίες του κειμένου με το σήμερα. 
Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι μια μεικτή αισθητική που φωτίζει το δισυπόστατο του κειμένου: καθώς κάθε χαρακτήρας κρατάει το προσωπείο του και ο απλούστερος διάλογος αποκτά πολιτική βαρύτητα ακόμα και τα πιο σοβαρά λόγια μπορούν να ακουστούν ως γελοιότητες και τα αστεία των γελωτοποιών αμήχανα. Τοποθετούμε το έργο σε ένα άχρονο πλαίσιο γιατί θεωρούμε ότι οι αλήθειες και τα ερωτήματα που θέτει, ξεφεύγουν από τα όρια της εποχής του και επαναλαμβάνονται στο πέρασμα του χρόνου».
 

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου