Παρουσιάστηκε χθες από το Λάκη Γαβαλά το νέο βιβλίο του Δημήτρη Μαρέδη στην αίθουσα του «Ξενία»
«Στοίχημα ζωής» χαρακτήρισε το πρώτο συγγραφικό του εγχείρημα ο δημοσιογράφος Δημήτρης Μαρέδης, ο οποίος μοιράστηκε με το διαπρεπή σχεδιαστή μόδας Λάκη Γαβαλά το «Επαθλο» της παρουσίασης του νέου βιβλίου, στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα του Ξενία.
Ο συγγραφέας του βιβλίου δήλωσε ότι μέσα από τη συγγραφική του δραστηριότητα, επιχειρεί να προσεγγίσει με διαφορετική ματιά και κάτω από διαφορετικό πρίσμα την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. «Εχω την αίσθηση ότι ήρθε η ώρα να δούμε διαφορετικά τις καταστάσεις, από την θετική τους όψη, πέρα από το περιβάλλον της μιζέριας που καταγράφουμε δημοσιογραφικά και την κρίση που ταλανίζει τη χώρα» υπογράμμισε ο ίδιος, μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Στο μυθιστόρημα του Δημήτρη Μαρέδη, που έχει έντονα νουάρ στοιχεία, καταγράφονται όλες οι εκφάνσεις των ακραίων συναισθημάτων, ενώ όπως σημείωσε ο συγγραφέας «στην ακραία εποχή που ζούμε, τα ακραία συναισθήματα έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον». Το μήνυμα του βιβλίου, καταγράφεται στη φράση «το τίμημα της ματαιοδοξίας είναι πολύ υψηλό, πονάει, αλλά τελικά ο καλός κερδίζει».
Με αφορμή τη συγγραφική αφετηρία του Δημήτρη Μαρέδη, ο Λάκης Γαβαλάς αναφέρθηκε στις καταστάσεις που βίωσε στη ζωή του, αλλά και το αίσθημα της αισιοδοξίας που αποτελεί κίνητρο διαρκούς δημιουργίας για τον ίδιο. «Εγώ γεννήθηκα καλός ηθοποιός και η ζωή μου διανθίζεται από δράματα και από κωμωδία, αλλά ποτέ δεν μου έλειψε η αισιοδοξία και η πεποίθηση ότι σπουδάζοντας και αναγνωρίζοντας πάντοτε τον εαυτό σου, φτάνεις στο σημείο να δεχτείς τα πάντα, ακόμη και άσχημες καταστάσεις», δήλωσε ο ίδιος χαρακτηριστικά.
Ο διακεκριμένος σχεδιαστής σχολίασε με το γνωστό του καυστικό χιούμορ τις σύγχρονες πολιτικές καταστάσεις, λέγοντας μεταξύ άλλων «έχουμε ένα υπέροχο κτίριο, είναι στο Σύνταγμα, κοντά στις οδούς που σήμερα κάποιος αρνείται τους τίτλους πριγκίπισσες και βασίλισσες.
Εγώ θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχουν οι βασίλισσες, οι πριγκίπισσες, οι πρίγκιπες, οι δούκες, γιατί αλλιώς αντί για τη Βουλή, θα έπρεπε να είμαστε σε τσαντίρια και να βλέπουμε το μέλλον μας στα χαρτιά και το φλιτζάνι».
Παράλληλα τόνισε ότι είναι σημαντικές για τον ίδιο οι διδακτικές του δραστηριότητες, καθώς βλέπει στα πρόσωπα των μαθητών του άξιους συνεχιστές, στους οποίους μπορεί να περάσει τη σκυτάλη, αποκαλύπτοντας ότι μότο ζωής είναι για τον ίδιο η φράση «ζω και αφήνω να ζήσω».
