Οι Βολιώτες υποδέχτηκαν θερμά ένα βιβλίο γεμάτο από νοσταλγικές μνήμες
Η δεύτερη μέρα του Σεπτέμβρη ήταν για όλους μια συνηθισμένη μέρα. Για μένα ήταν διαφορετική. Λίγα μόλις μέτρα μακριά από τη θρυλική «παράγκα» του Ραδιοφωνικού Σταθμού ξαναζούσα τα 40 περίπου χρόνια της ζωής μου, εκπλήρωνα ένα όνειρο της ζωής μου και θυμήθηκα το «τραγούδι του Σεπτέμβρη της καρδιάς μου» που ερμηνεύει η γλυκιά τραγουδίστρια Γιοβάννα.
Εκεί στο «Γιούσουρι» την παραλιακή καφετέρια απέναντι στο ραδιοφωνικό σταθμό. Για δυο περίπου ώρες συναντήθηκα με πολλούς φίλους και γνωστούς, ακροάτριες και ακροατές των εκπομπών μου και αργότερα των συναυλιών – αφιερωμάτων που έδωσα κατά καιρούς υπό την αιγίδα του Δήμου Βόλου. Με το χειροκρότημα και τη χειραψία τους ένοιωσα ότι όλα αυτά τα χρόνια η παρουσία μου στον καλλιτεχνικό χώρο δεν πήγε χαμένη.
Πέντε χρόνια στην αρχή από μαθητής Γυμνασίου στο τραγούδι και σπουδαστής της Δραματικής Σχολής της Λέλας Σταμούλη και τριανταπέντε στη συνέχεια καριέρας στο Ραδιόφωνο, με προέτρεψαν να γράψω το βιβλίο μου «ΘΥΜΑΜΑΙ» από εμπειρίες μου και αναζητήσεις κατά την πορεία μου στον καλλιτεχνικό χώρο που υπηρέτησα.
Θα ήθελα από καρδιάς να ευχαριστήσω μέσω του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ όλους τους φίλους που με τίμησαν. Είδα με συγκίνηση συμμαθητές, φίλους ακόμη και νεότερους άγνωστους, που μου έσφιξαν το χέρι λέγοντας «ακούγαμε κάθε Δευτέρα βράδυ την εκπομπή σου ο Μαρίνος, μεγαλώσαμε με τη φωνή σου».
Χειροκρότησαν θερμά το διακεκριμένο συγγραφέα, σκηνοθέτη και ηθοποιό Βασίλη Μητσάκη που με την ωραία του φωνή διάβασε αποσπάσματα του βιβλίου μου, τη συνεργάτιδα μου Ροσάννα Πόπωτα και τον Νίκο Βαραλή υπεύθυνο του Σταθμού της Ορθόδοξης Μαρτυρίας και τους ευχαριστώ για τα καλά τους λόγια, όπως επίσης και τους συναδέλφους μου στο Ραδιοφωνικό Σταθμό Βόλου Βίκυ Καποτά, Δέσποινα Τσούκα και Χρήστο Βαβάλιο για αποσπάσματα παλαιών μου εκπομπών που παραχώρησαν να μεταδίδονται υπό τους ήχους της μουσικής του εξαίρετου πιανίστα Νίκου Νέβρου ενδιάμεσα, κατά την παρουσίαση του βιβλίου μου.
Μεταξύ των άλλων ο Νίκος έπαιξε και τραγούδησε το «My way» του Σινάτρα που χάραξε το «δρόμο» (όπως είναι και ο τίτλος του τραγουδιού) να διαλέξω μεταξύ της καριέρας ενός χημικού στα εργοστάσια Blue Coral της Νέας Υόρκης του πλούσιου θείου μου Χάρρυ Τριανταφύλλου (αδελφού της μητέρας μου) και του καλλιτεχνικού δρόμου που τελικά επέλεξα, απόφαση που πήρα όταν άκουσα το θείο μου να λέει «χημικό σε θέλω, δεύτερο Σινάτρα δεν θέλουμε..».Κι έτσι ησύχασε και ο Σινάτρα, μην τυχόν έχανε τα πρωτεία.
Αισθάνθηκα το βράδυ της 2ης του Σεπτέμβρη την ικανοποίηση που μπόρεσα μέσα στα 6-7 χρόνια που ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο, να μοιραστώ με τους συμπολίτες μου όμορφες αναμνήσεις από προηγούμενες αλλά και τωρινές εποχές και να τους ξεναγήσω στην καλλιτεχνική μας κουλτούρα, με ανέκδοτα περιστατικά, αθέατες πλευρές και ντοκουμέντα για τα οποία πρέπει εμείς οι Βολιώτες να είμαστε περήφανοι, αφού πολλά ονόματα Βολιωτών καλλιτεχνών συνθέτουν από μόνα τους, τη διαδρομή μιας πόλης η οποία επηρέασε καθοριστικά τη μουσική πορεία ολόκληρης της Ελλάδος και όχι μόνον.
Οι ευχαριστίες μου για την υποδοχή του βιβλίου μου «Θυμάμαι» είναι πολλές και σε πολλούς. Στο κοινό του Βόλου, στα Μ.Μ.Ε και ιδιαίτερα τη Γλυκερία Υδραίου, την Ελένη Γιαννούκου και τη Ράνια Μανασή, την ΗΡΑ Εκδοτική για την παρουσίαση του βιβλίου μου και τη διανομή και σε όσους με βοήθησαν με πληροφορίες και φωτογραφικό υλικό. Τέλος, την οικογένεια μου που με στήριξε, τη σύζυγό μου, τις κόρες μου Πόπη στις δημόσιες σχέσεις και Τζένη για την επιμέλεια και τη «μεταμόρφωση» επί τα βέλτιστα των κειμένων μου. Ελπίζω να ικανοποίησα έστω και με κάποιες παραλείψεις τις προσδοκίες των φιλόμουσων και φιλότεχνων αναγνωστών του «Θυμάμαι» και ευελπιστώ η προσπάθεια μου αυτή να βρει συνεχιστές.
Και πάλι σας ευχαριστώ όλους. Σας εύχομαι υγεία, καλό φθινόπωρο, καλή σας μέρα.
Τάσσος Μητρογώγος
