Ο Μόργκαν Φρίμαν δεν είναι ένας κλασικός παππούς του Χόλιγουντ. Μπορεί να έσβησε τα 77 κεράκια στην τούρτα των γενεθλίων του αλλά, σε αντίθεση με άλλους συνομήλικους συναδέλφους του που άλλαξαν τα πλατό των κινηματογραφικών στούντιο με τα γήπεδα του γκολφ, εκείνος στρέφεται στα μπαστούνια του αφού πρώτα ολοκληρώσει τα γυρίσματά του. Γιατί σε πείσμα της κινηματογραφικής βιομηχανίας του θεάματος που αποβάλλει στο περιθώριο τα ώριμα άτια της μεγάλης οθόνης, εκείνος συνεχίζει να πρωταγωνιστεί συνεχώς σε νέες παραγωγές.
Η πιο πρόσφατη δουλειά του, η ταινία «Lucy» του σκηνοθέτη Λικ Μπεσόν, βρίσκεται αυτές τις ημέρες στην κορυφή του αμερικανικού box office. Και ήταν ο τρίτος μέχρι στιγμής ρόλος τού Φρίμαν που απολαμβάνει το κοινό μέσα στο 2014. Εδώ ο βετεράνος ηθοποιός υποδύεται έναν καθηγητή που ειδικεύεται στην εξερεύνηση των άγνωστων ιδιοτήτων του εγκεφάλου και προσφέρει τη βοήθειά του σε μια νεαρή γυναίκα, τη Σκάρλετ Τζοχάνσον, που έχει γίνει θύμα διάφορων σχετικών πειραμάτων.
Εκτός από αυτές τις τρεις ταινίες που προβλήθηκαν στους κινηματογράφους με την ερμηνευτική σφραγίδα του Φρίμαν, άλλες δύο στις οποίες συμμετέχει παίρνουν σιγά σιγά θέση για την πρεμιέρα τους στους κινηματογράφους το προσεχές φθινόπωρο («Life itself» και «Dolphin tale 2»). Και σαν να μην είναι αυτές αρκετές, άλλες δύο που έχουν τον αμερικανό στο καστ τους βρίσκονται στη φάση της τεχνικής επεξεργασίας («The last knights» και «We the people»).
Κοινώς, ο Φρίμαν διανύει μια από τις πιο δημιουργικές περιόδους της καριέρας του κι ας αρνείται να βγει στη σύνταξη.
«Οι άνθρωποι μου λένε να κάνω ένα διάλειμμα. Αλλά εγώ δεν χρειάζομαι να κάνω διάλειμμα, έρχεται μόνο του. Ο ατζέντης μου μού λέει “δεν υπάρχει κάτι μέχρι τα τέλη Αυγούστου ή τον Σεπτέμβρη”. Και τότε εγώ μπορώ να χαλαρώσω και να παίξω γκολφ. Αν αγαπάς αυτό με το οποίο ασχολείσαι, δεν σου κοστίζει τίποτα να το κάνεις. Το κόστος είναι να μην το κάνεις. Είναι σαν να μην παίζεις ποδόσφαιρο γιατί μπορεί να τραυματιστείς» αναφέρει χαρακτηριστικά σε συνέντευξη που παραχώρησε πρόσφατα στους «Λος Αντζελες Τάιμς».
Η εργασιομανία του δεν περιορίζεται στον κινηματογράφο. Επεκτείνεται και στην τηλεόραση, όπου την περίοδο αυτή ετοιμάζει ως παραγωγός τη νέα δραματική σειρά του CBS «Madam secretary», με βασική ηρωίδα μια φανταστική υπουργό Εξωτερικών. «Είχαμε τρεις ξεχωριστούς, αξιομνημόνευτους υπουργούς εξωτερικών, όλες γυναίκες. Ετσι, η ιδέα του να έχουμε ένα σόου που στηρίζεται σ’ αυτό βγάζει νόημα. Και έχουμε και μια υπέροχη κυρία που την υποδύεται, την Τέα Λεόνι. Και δεν μοιάζει στη Χίλαρι. Αν είχαμε μια ηθοποιό που θα θύμιζε έστω και λίγο τη Χίλαρι, θα είχαμε πρόβλημα με το κοινό» τονίζει.
Παρ’ όλα αυτά, από τον δημιουργικό του οργασμό αποκλείει εσκεμμένα το θέατρο. Η τελευταία φορά που εμφανίστηκε στο Μπρόντγουεϊ ήταν το 2008 στην παράσταση «The country girl», στο πλάι του Φράνσις ΜακΝτόρμαντ. «Οταν πήγαινα στο θέατρο, υπήρχαν στιγμές που έλεγα στον εαυτό μου “γιατί το κάνω αυτό;”. Μια βραδιά ξέχασα όλα μου τα λόγια και άρχισα να μουρμουρίζω. Ευτυχώς η σκηνή ήταν μία από αυτές που έπρεπε να μουρμουρίζω.
Αρχισα να λέω στον Φράνσις “το ’χασα και δεν ξέρω τι στο διάολο κάνω”. Kαι το έλεγα πάνω στη σκηνή. Μετά σκέφτηκα: “Ποιος το έχει ανάγκη όλο αυτό;”. Στην ταινία θα έλεγαν απλά “στοπ” και θα ξαναγυρίζαμε τη σκηνή» παραδέχεται.
Στη διάρκεια των 50 χρόνων καριέρας του, χάρη στο σοβαρό παρουσιαστικό του και την μπάσα φωνή του έχει οικειοποιηθεί το στυλ του σοφού άνδρα επί της οθόνης. Γι’ αυτό και οι σκηνοθέτες που θέλουν να προσθέσουν ένα ειδικό βάρος στο καστ των ταινιών τους τον πληρώνουν αδρά για να φέρει αυτόν τον άλλον αέρα στην παραγωγή. «Προσπαθώ να το βλέπω όλο αυτό από τη θετική του πλευρά.
Υπάρχουν σεβάσμιοι ηθοποιοί που ήταν σ’ αυτήν την κατάσταση για χρόνια. Ο Σπένσερ Τρέισι μου έρχεται στο μυαλό. Αν σκεφτώ τον εαυτό μου ως έναν από αυτούς που έχουν καταφέρει τόσο πολλά, λέω πως δεν είναι και τόσο κακό. Φυσικά και δεν θέλω να μουχλιάσω».
tanea.gr
