Το όνειρο του Χούγκο Γκιρόζ έχει «στερέψει». Ο 66χρονος χιλιανός αγρότης ζει στους πρόποδες των Ανδεων και καλλιεργεί ελιές. Η γη του όμως ξεράθηκε (στη φωτογραφία, επάνω, ξηρασία στη Χιλή).
«Ηρθε η ξηρασία»
«Είχαμε παραγωγή για τρία χρόνια. Πουλούσαμε ελιές και ελαιόλαδο. Αλλά μετά ήρθε η ξηρασία. Χρησιμοποιούσαμε το νερό από το πλυντήριο και το ντους για πότισμα. Μερικά δέντρα μπόρεσαν να σωθούν, τα άλλα ξεράθηκαν», λέει.
Δείτε ακόμα – Ιταλία: Ανησυχία λόγω λειψυδρίας – Η Λομβαρδία ζητά να κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης
Η Χιλή υποφέρει από ξηρασία και η επαρχία Πετόρκα είναι μια από τις περιοχές που υποφέρουν περισσότερο από την έλλειψη νερού. Kυρίως οι μικροκαλλιεργητές, όπως ο Γκιρόζ, υφίστανται τις συνέπειες επειδή η πρόσβαση στο νερό εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά άνισα κατανεμημένη στη χώρα.
«Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι αναμφισβήτητες. Αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει ακόμα αρκετό νερό για τους ανθρώπους εδώ, απλώς δεν τους φτάνει», λέει η γεωλόγος Καρολίνα Βίλχες, η οποία συμμετέχει στο κίνημα για την υπεράσπιση του νερού.
H γεωργική βιομηχανία πλήττει τη φύση
Στη Χιλή, σχεδόν το 80% της κατανάλωσης καταναλώνεται στη γεωργική βιομηχανία, λέει και συμπληρώνει πως η προσανατολισμένη στις εξαγωγές γεωργική βιομηχανία, τα εσπεριδοειδή, τα καρύδια ή τα αβοκάντο ταλαιπωρούν υπερβολικά το έδαφος και χρειάζονται πολύ νερό.
Ετσι καταστρέφουν την αυτοφυή βλάστηση. Για ένα κιλό αβοκάντο απαιτούνται περίπου 300 με 500 λίτρα νερού.
Η Καρολίνα Βίλχες θέλει να το αλλάξει αυτό. Ηταν μια από τα 154 μέλη της Συντακτικής Συνέλευσης που συνέταξαν ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για τη Χιλή, πέρυσι, το οποίο κατοχυρώνει το δικαίωμα στο νερό. Μια επανάσταση. Μέχρι τώρα, το νερό ήταν ένα προϊόν στη Χιλή που μπορεί κάποιος να εμπορευθεί και να κερδοσκοπήσει.
Το νερό δεν πρέπει να είναι εμπορεύσιμο
«Η Χιλή είναι η μόνη χώρα στον κόσμο όπου η παροχή του νερού έχει σχεδόν πλήρως ιδιωτικοποιηθεί. Μια κληρονομιά της στρατιωτικής δικτατορίας του Πινοσέτ. Αυτό που θέλουμε είναι στο νέο Σύνταγμα να εγγυηθούμε το ανθρώπινο δικαίωμα στο νερό. Γεγονός που σημαίνει ότι δεν είναι εμπορεύσιμο και δεν αποτελεί πλέον ιδιοκτησία», λέει.
Πώς ακριβώς θα εφαρμοστεί κάτι τέτοιο και τι συνέπειες θα έχει ο νέος νόμος – όλα αυτά παραμένουν ασαφή.
Δημοψήφισμα
Στις 4 Σεπτεμβρίου γίνεται δημοψήφισμα για το νέο Σύνταγμα και υπάρχει μεγάλος σκεπτικισμός και φόβος για την κατάργηση της ιδιωτικής περιουσίας.
Η μεγάλη ευφορία, μόλις πριν δύο χρόνια, όταν σχεδόν το 80% των ψηφοφόρων τάχθηκε υπέρ της σύνταξης ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, έχει υποχωρήσει. Ο Γκιρόζ όμως δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό. Η Χιλή χρειάζεται αλλαγές, λέει, δείχνοντας τα ξεραμένα ελαιόδεντρά του.
Deutche Welle
