Σήμερα, για μια ακόμη φορά θα ήθελα να σε ευχαριστήσω, για όσα έκανες για μένα και την οικογένειά μας, μια ζωή ολόκληρη. Ησουν Πατέρας, φίλος, πάντα δίκαιος, πάντα κοντά μου.
Στις επιλογές μου πάντα συνοδοιπόρος, πάντα η ευχή σου πλάι μου και η πόρτα του σπιτιού μας πάντα ανοιχτή ό,τι και να τύχαινε. Η ευχή σου και η αγάπη η δική σου, μαζί και της μητέρας, ήταν το πολυτιμότερο όπλο.
Θέλω να σε ευχαριστήσω για την ίδια σου τη ζωή, που ήταν πρότυπο εντιμότητας απέναντι στην κοινωνία και φροντίδας για την οικογένειά μας. Σε αυτά που δεν έκανες βήμα πίσω. Στα διλήμματα που σου παρουσίαζαν, εσύ απαντούσες όπως εσύ συνήθιζες να λες στην προσκοπική και όχι μόνο ομάδα, ξεκάθαρα και διάφανα.
Χαίρομαι, που αυτά είχα μια ζωή, να τα λέω σε σένα και στον κόσμο μας. Να σου μιλώ για τα σημαντικά θέματα της ζωής μας και να μου λες αυτά που ήξερες και που ονειρευόσουν. Πάντα ήσουν εκεί, παρών και πάντα «Εσο έτοιμος». Ναι, πάντα ονειρευόσουν, όσο και αν ο τελευταίος καιρός ήταν δύσκολος. Δίδαξες εξίσου τα παιδιά μου όσα ήθελες. Δεν έχαναν λεπτό από το να βρεθούν κοντά σου, να κρυφτούν κάτω από τις ζεστές, διάπλατα ανοιχτές φτερούγες σου. Η αγάπη σου πλημμυρίζει τόσο εκείνα, όσο και εμένα Πατέρα και θα την έχω μαζί μου πάντα, να τη μοιράζομαι με την οικογένειά μου, που αγκάλιασες από την πρώτη στιγμή. Μας θυμάμαι, Πατέρα μου, όλη την οικογένεια να πηγαίνει διακοπές, με τόσες κατασκευές, κατασκηνώσεις, μπάνιο στη θάλασσα. Εκείνα τα ταξίδια με τον αδελφό μου, στον βυθό… Τις ζωγραφιές στα μαθητικά μου τετράδια. Θυμάμαι να πατάω στα πέλματά σου και να με χορεύεις και να με ταξιδεύεις μαγικά. Τα αποκριάτικα πάρτι, τα γιορτινά τραπέζια, τη θέλησή σου να μας βοηθάς και να περνάνε όλοι όμορφα. Το τι έχει σκεφτεί αυτό το τόσο έξυπνο μυαλό και το τι έχουν κατασκευάσει αυτά τα χέρια τα χρυσά, που δώσανε ζωή στο κτήμα. Κάποιοι λένε ότι η πατρίδα μας είναι η παιδική μας ηλικία. Εγώ έχω την ομορφότερη πατρίδα γεμάτη αγάπη. Μια αγάπη που σπείρατε με τη μητέρα, μια αγάπη καθημερινή που σε αγγίζει και τη νιώθεις πλάι σου κάθε στιγμή. Οπως τις δύσκολες στιγμές, έτσι και τις όμορφες ήσουν πάντα εκεί στις σπουδές, στη δουλειά μου, στη γέννηση των παιδιών μου. Σε θυμάμαι, πριν πιάσει ο χειμώνας, να περπατάς στο κτήμα και να συμμαζεύεις με το κλαδευτηράκι σου τα μικρά δεντράκια. Τι δυνατός και όμορφος μέσα στη δυσκολία σου. Ηταν τόσο νωρίς…
Πατέρα μου, όποτε και να έφευγες, πάντα νωρίς θα ήτανε.
Ελεγες… η ζωή θέλει και τύχη. Υπήρξες τυχερός, συνάντησες τον άνθρωπό σου από μικρός και μοιράστηκες μια ζωή γεμάτη αγάπη και δόσιμο. Ξέρεις, είναι σπάνιο αυτό!!! Το Ελενάκι σου ήταν πάντα το λιμάνι, η ευτυχία σου και εσύ η δική της. Να μην ανησυχείς τώρα, είναι μαζί μας και εσύ θα την προσέχεις από εκεί ψηλά. Εγώ, πάλι, θα σε νιώθω σαν ένα δροσερό αεράκι στο πρόσωπό μου…
Καλό Ταξίδι Αρχηγέ μου, φίλε μου και αγαπημένε μου Πατέρα
Γωγώ Μπέλλου
