Αλησμόνητε Κουμπάρε, Συμφοιτητή και φίλε Γιάννη,
Μετά από μακροχρόνια ταλαιπωρία σου με θέματα υγείας, υπέκυψες στο μοιραίο και μας χαιρέτησες όλους συγγενείς και φίλους για το μακρινό σου ταξίδι, χωρίς γυρισμό, για να ενταχθείς, όπως σου αξίζει, στον χώρο όπου σε περιμένουν οι Αγγελοι του Παραδείσου, αλλά και ο κοινός μας φίλος Θεόδωρος Λιτσιούλης.
Η μοίρα σού επιφύλαξε να μετρηθείς με τη γνωστή ανίατη ασθένεια του ανθρώπου. Ο αγώνας που έδωσες ήταν πιο δύσκολος από τον αγώνα που έδωσε ο Δαυίδ με τον Γολιάθ. Εσύ ως ζηλευτός μαχητής πάλεψες με αυτήν την ακαταμάχητη ανίατη ασθένεια και για αυτήν τη μαχητικότητά σου σε θαυμάζω πάρα πολύ. Τώρα συνέχισε τον δρόμο σου με γαλήνη, όπως έκανες και στην πρόσκαιρη ζωή σου.
Από τη στιγμή που πληροφορήθηκα τον χαμό σου, θεώρησα καθήκον και υποχρέωσή μου να αναφέρω, για τελευταία φορά, χωρίς υπερβολή, ορισμένα χαρακτηριστικά σου ως άνθρωπος, αλλά και ένιωσα την ανάγκη να γράψω και να διαβαστούν λίγα λόγια μνήμης και αγάπης για το πρόσωπο σου, μια και λόγω κορονοιού, δεν μπορούσα να παρευρεθώ στην εξόδιο ακολουθία.
Συναντηθήκαμε πριν από 56 χρόνια (1965) στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ως συμφοιτητές, εγώ νέος Αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας και ταυτόχρονα φοιτητής της τότε ΑΣΟΕΕ, και από τον πρώτο καιρό μάς ένωσε μια στενή φιλία, η οποία είχε ως ισχυρό υπόβαθρο την αμοιβαία αγάπη και εκτίμηση. Καίτοι οι δρόμοι μας χώρισαν, ο φιλικός δεσμός έμεινε ακατάλυτος και αναλλοίωτος όλα τα μετέπειτα χρόνια. Ενιωθα υπερήφανος που με τιμούσες με τη φιλία σου και για αυτό το 1977, που εσύ εργαζόσουν στον Βόλο, ως ανώτερος υπάλληλος του ΟΣΕ κι εγώ υπηρετούσα στη Λάρισα, την πρότασή μου να βαπτίσεις τη δεύτερη κόρη μου τη αποδέχθηκες με μεγάλη χαρά και από τότε έγινες και κουμπάρος μου και εγώ είμαι περήφανος γι’ αυτό. Ετσι από τότε, πέραν της αληθινής και δυνατής φιλίας, μας συνδέει και μια πραγματική κουμπαριά.
Υπήρξες άριστος, από τα παιδικά σου χρόνια, ως προς τη μόρφωση σου, και πρόοδό σου. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την προσωπικότητά σου, τις άριστες πράξεις σου και συμπεριφορές σου. Ησουν λιγόλογος, πάρα πολύ τυπικός και άριστος στις κρίσεις σου και αποφάσεις σου. Η ψυχή σου να είναι ήσυχη και ήρεμη και να πιστεύεις στον πέρα κόσμο των Αγγέλων, ότι εδώ στη γη εκτέλεσες πάντοτε το καθήκον σου, τόσο προς την κοινωνία, όσο και στην οικογένειά σου. Ησουν άριστος σύζυγος και υποδειγματικός πατέρας. Η μνήμη σου θα παραμείνει πάντοτε ανεξίτηλη στη συνείδησή μου και πάντοτε θα θυμάμαι την τυπικότητά σου και το ήθος σου.
Αγαπημένε μου φίλε Γιάννη, είναι σκληρός ο θάνατος. Αυτός είναι πλέον ο κλήρος μας και δεν αλλάζει. Είναι όμως προνόμιο η αθανασία και εσύ θα μείνεις ολοζώντανος μέσα μου.
Ο πόνος και η οδύνη για τον θάνατο ενός προσφιλούς και αγαπητού προσώπου είναι μια φυσιολογική και ανθρώπινη αντίδραση, που μπορεί να μετριασθεί και να καταλαγιάσει μέσα από την ελπίδα και την προσδοκία ότι ο βιολογικός θάνατος δεν σηματοδοτεί το τέλος της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά αποτελεί ουσιαστικά τη μετάσταση στην αιωνιότητα και στον κόσμο των πνευμάτων. Γι’ αυτό γράφτηκε ότι η ημέρα του θανάτου είναι προτιμότερη από την ημέρα της γέννησης, διότι ο θάνατος λυτρώνει από τα δεινά του βίου και το πνεύμα επιστρέφει στον Θεό.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ, εδώ και έναν χρόνο, τις επανειλημμένες προσκλήσεις σου να συναντηθούμε στην αγαπημένη σου πατρίδα τον Βόλο. Φαίνεται ότι κάτι σου έλεγε μέσα σου και ήθελες, διακαώς, να συναντηθούμε, ίσως, για τελευταία φορά. Λυπήθηκα που, λόγω του κορονοϊού, δεν εκπληρώθηκε η επιθυμία σου, αν κι εγώ το ήθελα πάρα πολύ να συναντηθούμε, μαζί με τις συζύγους μας, εκεί πάνω στο βουνό των Κενταύρων και ατενίζοντας την όμορφη πόλη του Βόλου να αναπολούμε τα χρόνια της ΑΣΟΕΕ και τις όμορφες στιγμές που περάσαμε μαζί σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, όπως Ρόδο, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Αριδαία, Βόλο, Αιδηψό, Σκοτίνα κ.λπ.
Εγώ δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Θέλω να σε ευχαριστήσω για την αγάπη και τη φιλία σου, που μου χάρισες τόσο απλόχερα όλα αυτά τα 56 χρόνια, αλλά και για τη βοήθειά σου, που μου παρείχες κατά τη διάρκεια των φοιτητικών χρόνων στην ΑΣΟΕΕ και να σου εκφράσω, για τελευταία φορά, τον θαυμασμό μου.
Είθε η πορεία σου προς τον Πανάγαθο να είναι καλή και θα είναι καλή, γιατί ήσουν καλός άνθρωπος, με μεγάλη καρδιά και καλοσύνη και προσεύχομαι ο Πανάγαθος Θεός να κατατάξει την ψυχή σου μεταξύ των δικαίων.
Εκεί που πηγαίνεις να πεις χαιρετίσματα στην ψυχή του κοινού μας φίλου Θεόδωρου Λιτσιούλη, που έφυγε από τη ζωή εδώ και 3 χρόνια και να τον διαβεβαιώσεις ότι θα παραμείνει κι αυτός πάντοτε στη μνήμη μου αλλά και στη μνήμη των κοινών μας φίλων. Γιατί τα πάντα δεν τελειώνουν με τον θάνατο, διότι πέρα από τον θάνατο υπάρχει και η μνήμη.
Τώρα στην πορεία σου προς τον Δημιουργό μας, εγώ ο κουμπάρος σου και οι 4 γνωστοί συμφοιτητές σου κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ και σε χαιρετούμε με βαθιά συγκίνηση και αγάπη για το μακρινό σου ταξίδι, προσευχόμενοι στον Παντοδύναμο να σου χαρίσει την ιερή γαλήνη και αιωνιότητα.
Στην ιδιαίτερη πατρίδα σου τη Μαγούλα Λαρίσης, οι συμπατριώτες σου είναι απόλυτα ικανοποιημένοι και υπερήφανοι από την εν γένει σταδιοδρομία σου και καμάρωναν για αυτήν την εξέλιξή σου.
Στην αγαπημένη σου σύζυγο Βάσω, η οποία σε στήριξε με όλες τις δυνάμεις της, κυρίως στα χρόνια της ασθένειάς σου, και στον αγαπημένο σου και μονάκριβο γιο Χαράλαμπο, μαζί με τη γυναίκα του Ελενα, στους οποίους εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια, εύχομαι ο Μεγαλοδύναμος να τους δίδει υπομονή και κουράγιο, για να αντέξουν το δυσαναπλήρωτο κενό που τους δημιουργεί η απώλειά σου.
Εγώ ο κουμπάρος σου και επιστήθιος φίλος σου θα θυμάμαι έναν άνθρωπο με προσωπικότητα, η οποία στηριζόταν σε βάσεις ηθικές και χριστιανικές, έναν άνθρωπό με αρχές και ηθικές αξίες, έναν άνθρωπο με
“μπέσα”, έναν άνθρωπο ναι μεν λίγο “κλειστό”
αλλά τυπικό στις πράξεις και ενέργειές του και έναν φιλήσυχο και ενάρετο άνθρωπο.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Μαγνησιακής Γης που θα σε σκεπάσει και ο Δίκαιος Κριτής να σε εντάξει, όπως σου αξίζει, στους Δικαίους και στον όμορφο κόσμο των Αγγέλων.
Αντίο Αγαπημένε μου συμφοιτητή, φίλε και κουμπάρε Γιάννη,
Καλό Ταξίδι, Καλό Παράδεισο και Καλή Αντάμωση.
Αιώνια σου η Μνήμη.
Αθήνα, 15-01-2021
Γεώργιος Δημ. Νταής
Υποπτέραρχος ε.α. (Συμφοιτητής – Φίλος και Κουμπάρος)
