Συναισθηματικά και ψυχικά επώδυνο και βαρύ το χρέος αποχαιρετισμού αγαπημένου σου προσώπου, που έφυγε για το ταξίδι χωρίς επιστροφή. Μια δέσποινα της Μικρασιάτικης κοινωνίας της Νέας Ιωνίας, δεύτερης γενιάς των προσφύγων,έφυγε από τη ζωή, αθόρυβα, ταπεινά, όπως ήταν και η ζωή της, σκορπίζοντας θλίψη σε όσους την γνώριζαν. Πρόκειται για την Αγγελική (Κική) Κυριακίδου-Εμμανουηλίδου, μονάκριβη κόρη της γνωστής οικογένειας στην κοινωνία της Νέας Ιωνίας Χρήστου και Ασιμήνας Εμμανουηλίδου. Ένα πρόσωπο με πολλά χαρίσματα, που για να παρουσιάσεις την εικόνα της δυσκολεύεσαι.
Τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια τα πέρασε, σε μια δύσκολη, χρονικά εποχή,με κατοχή,φόβο,ανασφάλεια και στερήσεις,ως τόσο το προοδευτικό πνεύμα των προσφύγων γονιών της, που μετέφεραν από τις αλησμόνητες πατρίδες, αποτέλεσε τον γνώμονα ανατροφής και παιδείας, με αρχές,αξίες και σχέδια για το μέλλον της. Για την εποχή αυτή ήταν από τις λίγες έφηβες της Ν.Ιωνίας που εκτός από το Δημοτικό σχολείο, φοίτησαν και στο Γυμνάσιο.Οι οικονομικές αντοχές της οικογένειας δεν επέτρεψαν να συνεχίσει,παρ’ότι διέθετε τα προσόντα. Δημιούργησε οικογένεια με τον έμπορο Ηλία Κυριακίδη και απέκτησαν ένα παιδί τον Χρήστο, καθηγητή μαθηματικών σήμερα, και χάρηκαν δύο εγγόνια τον Ηλία-καθηγητή μαθηματικών και τον Μάκη –γιατρό.Οι κοινωνικές της δραστηριότητές είχαν πάντα το πνεύμα της προσφοράς και της εν Χριστώ αγάπης στον συνάνθρωπο, συμμετέχοντας στο Φιλανθρωπικό και ενοριακό έργο του Ι.Ναού της Βαγγελίστρας και όχι μόνο.
Στο φιλόξενο προσφυγικό τους σπίτι, όταν ζούσε η μητέρα της Ασημίνα, ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, με τον οποίο είχαν πνευματικές σχέσεις, περνούσε ζεστές οικογενειακές στιγμές, μερικές φορές τον χρόνο,όταν του παρείχαν φιλοξενία με το ιερατικό του επιτελείο. Αυτές είναι μερικές πτυχές της σεβαστής και αγαπητής δέσποινας της Νέας Ιωνίας. Οι ειδικές συνθήκες της Πανδημίας δεν επέτρεψαν σ’αυτούς που την αγαπούσαν να της πουν το τελευταίο χαίρε.
Αγαπημένη μας ξαδέλφη καλόν παράδεισο…τον δικαιούσαι.
Τάκης – Καίτη
