ΙΔΡΥΜΑ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ
«ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΝ ΒΟΛΟΥ» «ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΝ ΒΟΛΟΥ»
Το ΔΣ του Γηροκομείου Βόλου και το ΔΣ του Φιλανθρωπικού Σωματείου του, θέλοντας να αποχαιρετήσει τον Χαράλαμπο Τσιμά και να απαλύνει τον πόνο της συζύγου του και των οικείων του, αλλά και να τον ευχαριστήσουμε για στερνή φορά για την βοήθεια που μας πρόσφερε στο Ίδρυμά μας, αντί μιας απλής καταγραφής των όσων μας πρόσφερε σας παραθέτουμε μια αφήγηση του ιδίου, ένα μικρό αυτοβιογραφικό των πρώτων του χρόνων.
Η αφήγηση του Χαράλαμπου Τσιμά έγινε στο 5ο Αντάμωμα των Απανταχού Δρακιωτών πριν από κάποια χρόνια.
“Γεννήθηκα το 1931 στην Καλλιθέα της Αττικής όπου ζούσε και εργαζόταν, ο πατέρας μου Νικόλαος Τσιμάς και η μητέρα μου Πηνελόπη Γανωτάκη, πρωτότοκο παιδί της οικογένειας. Το 1932 σε ηλικία ενός έτους αρρώστησα πολύ και παρά τις επίπονες προσπάθειες των γιατρών δεν μπόρεσαν να με θεραπεύσουν. Οι γιατροί είπαν στους γονείς μου ότι η μόνη ελπίδα να αναρρώσω ήταν να αλλάξω περιβάλλον και κλίμα και εάν ήταν τυχερό θα ζούσα. Έτσι οι γονείς μου αποφάσισαν να μετακομίσουν στο Βόλο και συγκεκριμένα στο Πήλιο αγοράζοντας το κτήμα στη θέση Αλικόπετρα όπου και μετακομίσαμε στο καλύβι που υπήρχε. Κι εδώ αρχίζει να συνδέεται η ζωή μου με τη Δράκεια. Με την αλλαγή του κλίματος σε 15 μέρες έγινα καλά.
Λίγο αργότερα αγόρασε ο πατέρας μου και το αγρόκτημα στην Ανεμούτσα. Το 1933 γεννήθηκε ο αδελφός μου Ανέστης. Στο κτήμα της Αλικόπετρας ζήσαμε μέχρι το 1938. Ο πατέρας μου ήταν γεωπόνος και αξιοποίησε το κτήμα με μηλιές, κερασιές και άλλα οπωροφόρα δέντρα. Το 1938 μετακομίσαμε στο Βόλο όπου ο πατέρας μου άνοιξε γεωπονικό κατάστημα. Με την κήρυξη του πολέμου το 1940 μετακομίσαμε στην Ανεμούτσα όπου ζήσαμε εκεί όλη την περίοδο της κατοχής. Για δεύτερη φορά την περίοδο αυτή συνδέεται η ζωή μου με τη Δράκεια. Όλοι γνωρίζουμε τα τραγικά γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία των δύο γερμανών στρατιωτών στην περιοχή της Αλικόπετρας στις 17 Δεκεμβρίου του 1943. Ο πατέρας μου χωρίς να γνωρίζει τι έχει συμβεί ετοιμαζόταν να πάει εκείνη τη μέρα στη Δράκεια για δουλειά και μπαίνοντας στο στάβλο είδε ότι το άλογο δεν είχε πέταλα κι έτσι ακύρωσε το ταξίδι του για την επόμενη . Εκείνη λοιπόν την τραγική μέρα από μια σύμπτωση της τύχης ο πατέρας μου γλίτωσε από το ολοκαύτωμα των Γερμανών με τα 118 θύματα. Δύσκολα πράγματα που ελπίζω να συνετίσουν τις επόμενες γενιές για να μη ξανασυμβούν. Στα χρόνια που ακολούθησαν το κτήμα στην Αλικόπετρα ήταν το δεύτερο σπίτι μας. Το 1999 επέστρεψα στην Αντίς Αμπέμπα και το 2012 αποφάσισα να αξιοποιήσω το κτήμα μια που η ζωή τα έφερε να με οδηγήσει ξανά στη Δράκεια και στο γειτονικό του χωριό τον Άγιο Λαυρέντιο.”
Μετά από χρόνια όταν επέτρεψε στο Βόλο μια τυχαία συνάντηση ήταν η αφορμή, και μόνο η αφορμή… για την έναρξη των ευεργεσιών του στο Βόλο…
” Τότε τον επισκέφτηκε κάποιος νεφροπαθής που λόγω έλλειψης μονάδων αιμοκάθαρσης στο Βόλο πήγαινε στην Θεσσαλονίκη κάθε 2 μέρες για αιμοκάθαρση, και του ζήτησε την βοήθειά του ώστε να κάνει τις αιμοκαθάρσεις του στον Βόλο. Μετά από λίγες μέρες, αγόρασε τις απαιτούμενες μονάδες τεχνητού νεφρού για το Νοσοκομείο του Βόλου αν και πέρασαν αρκετά χρόνια ώσπου να καταφέρει να μπει στο Νοσοκομείο ο εξοπλισμός αυτός “
Ο Χαράλαμπος Τσιμάς έβλεπε τον πόνο και την αδικία σε έναν άνθρωπο και οραματίζονταν την λύση και την έκανε πράξη για όλους.
Καλό ταξίδι…
Τα Διοικητικά Συμβούλια
Ο Η
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΤΟΥ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΥ ΤΟΥ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΥ
ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΝΟΣ ΣΟΦΙΑ ΒΑΡΛΑΜΗ
