ΠΕΝΘΙΜΑ

Στη Ρούλα Αναγνώστου

στη-ρούλα-αναγνώστου-757460

Αφιέρωμα από καρδιάς

Κεραυνός εν αιθρία στο άκουσμα, που ακολούθησε όταν απάντησα στο τηλέφωνο. Η προειδοποίηση «είσαι καθισμένη» δεν μου άφησε περιθώριο για το τραγικό άγγελμα. «Η Ρούλα πέθανε» με όσο πιο ήπιο τόνο μπορεί ν’ ακουστεί μια τέτοια είδηση. Η συνέχεια ήταν καταπέλτης. «Πέθανε σήμερα το πρωί». Αλλόφρων από οδύνη και σπαραγμό έκλαιγα ασυγκράτητα. Τι; Πώς; Πώς έφυγε; Ρωτούσα ασταμάτητα θέλοντας να επιβεβαιώσω το τραγικό νέο. Οταν συνειδητοποίησα την τραγική πραγματικότητα άρχισαν να περνούν εικόνες σαν κινηματογραφική ταινία, για μια ζωή που περάσαμε μαζί. Με τις μπλε σχολικές ποδιές και την οδηγική στολή με τη θαλασσιά γραβάτα και κόσμημα το οδηγικό τριφύλλι. Μετά το μυαλό μου ταξίδεψε όταν βάφτισε τον δεύτερο γιο μου στον Νέο Απόστολο στον Αγιο Λαυρέντιο. Ευτυχισμένες στιγμές, γέλια, τραταρίσματα, παιδικές φωνούλες, φωτογραφίες με παππούδες και γιαγιάδες, όλο το Αναγνωστέικο παρόντες. Συνέχεια οι σκληρές στιγμές που ο Νονός, ο αξέχαστος Γιάννης Αναγνώστου έφυγε έτσι ξαφνικά από κοντά μας. Κι όμως η Ρούλα μας, η Κυρία Ρούλα με κάπα κεφαλαίο έζησε και πάλι, μαζί της και εμείς, ευτυχισμένες στιγμές. Οταν πάντρεψε τις αγαπημένες της κόρες, την Εφη και την Ντίνα, όταν κράτησε με περηφάνια τα τρία νεογέννητα εγγόνια της, τον Ηλία, την Ελενα και την Ηρώ που έφερε και το όνομά της. Μεγάλα πια εγγόνια, αξιοπρεπέστατα.

Η Ρούλα Αναγνώστου έκρυβε μέσα της φοβερή δύναμη, είχε αυθόρμητο χιούμορ, πολλές φορές καυστικό, κράτησε με ικανότητα τις καλοπαντρεμένες κόρες της, που όταν άρχισε να καταρρέει με το πέρασμα του χρόνου ήταν φύλακες – άγγελοι στο πλευρό της. Δίπλα της οι δύο κυρίες που της παραστάθηκαν και η μοναδική Χριστίνα, που ήταν κοντά της μέχρι το μοιραίο τέλος. Παρακολουθώντας τις κόρες της και περιτριγυρισμένη από τα θαυμάσια εγγόνια της η Ρούλα Αναγνώστου το γένος Κορωναίου άφησε μεγάλη κληρονομιά πίσω της. Και για εμάς, εμάς τις φίλες της θα εξακολουθεί νοερά να βρίσκεται κοντά μας για τη γαλαντομία της, για το ωραίο ντύσιμο και τις υποδείξεις της. Α, και τις ατελείωτες εφημερίδες που στοιβάζονταν κάθε Κυριακή στο κομοδίνο της. Αυτή ήταν η ανεπανάληπτη Ρουλιάνα μας, με το χαϊδευτικό της.

Μαίρη Παπαδημητρίου

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου