Τρεις μήνες που έφυγες λες και ήταν χθες. Ισως ο Θεός να σε ήθελε κοντά του να βλέπεις από ψηλά την οικογένειά σου και να καμαρώνεις τα παιδιά σου, που έγιναν σωστοί άνθρωποι στην κοινωνία, όσο σε αυτό εγώ και η αδελφή σου βάλαμε ένα μικρό λιθαράκι. Μπορεί να μην έκλαψα πολύ, αλλά ο πόνος είναι τόσο μεγάλος, που κούρνιασε στην καρδιά μου και δεν πρόκειται να φύγει. Θα μπορούσα να σου γράφω για μέρες, για μήνες. Ενα είναι σίγουρο, μας Λείπεις.
Ο ΓΑΜΠΡΟΣ ΣΟΥ
