Μιχάλη, έφυγες νωρίς, αλλά το έργο σου είναι τεράστιο και πολυδιάστατο. Ερωτευμένος με τη Ζωή σε κάθε έκφρασή της, αγκάλιαζες το κάθε τι με χαρά, πάθος και αγάπη. Αγάπη για την Επιστήμη σου, λατρεία για τη Φωτογραφία και την Εκδοση βιβλίων, πάθος για τη Μουσική και το Ψάρεμα και μεράκι για την Οινοποιία. Πώς τα προλάβαινες όλα με τόση επιτυχία; Την απάντηση την πήρες μαζί σου.
Υπήρξες τολμηρός και γενναίος μαχητής της ζωής, αλλά τη μεγαλύτερη γενναιότητα την επέδειξες στη μάχη με τον Χάροντα. Σε χτύπησε πισώπλατα. Μόνο έτσι μπορούσε να σε νικήσει.
Υμνησες τη δεύτερη πατρίδα σου, τον Βόλο, και το βουνό των Κενταύρων μοναδικά, φωτογραφίζοντας τις ομορφιές του, τις παραλίες, τα αρχοντικά, τις βρύσες, το τρενάκι, τις εκκλησιές και τα ρημοκλήσια, τα ήθη και έθιμα, την καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Πόσα χιλιόμετρα, άραγε, κατέγραψαν τα γερά σου πόδια για να το περπατήσεις βήμα – βήμα με τη φωτογραφική μηχανή στην πλάτη; Δίκαια, ο ιστορικός θα σε αποκαλέσει «Υμνητή του Πηλίου και του Βόλου».
Οι καλλιτεχνικές φωτογραφίες και τα βιβλία σου με τα εξαιρετικά κείμενα, σε συνεργασία με σπουδαίους ανθρώπους των γραμμάτων της πόλης μας (Αρης Βολιώτης, Βέρα Βασαρδάνη, Κώστας Λιάπης, Σοφία Νικολάου, Απόστολος Παντσάς κ.ά.) βραβεύτηκαν επανειλημμένα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στον Κόσμο ολόκληρο: Αμερική, Φινλανδία, Σουηδία, Κίνα κ.λπ.
Σημαντική και γνωστή ήταν η ενασχόλησή σου με τη Μουσική. Ενα χόμπι που σε γέμιζε χαρά και τη σκόρπιζες απλόχερα σε όλους μας. Υπήρξες ιδρυτικό μέλος δύο συγκροτημάτων, «Ανφάν Γκατέ Ρεμπέτες» και «Red Wine Band», με πρωτοποριακή πορεία και μεγάλη επιτυχία.
Υπήρξες ευφυής, δημιουργικός, διορατικός, ευαίσθητος, κοινωνικός, καλός οικοδεσπότης, σημαντικός και αλησμόνητος πολίτης της κοινωνίας του Βόλου.
Εγραψες Ιστορία. Η πιο επιτυχημένη «μεταγραφή» που έκανε ποτέ ο Βόλος από τα Τρίκαλα!!
Αγαπημένε Μιχάλη, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, θα ζεις στην ψυχή και την καρδιά μας.
|
Εικόνες ζωής Στου Αϊ Γιώργη τ’ αλωνάκι σ’ ερωτεύτηκα, στης Μηλίνας την αγκάλη μ’ έναν έρωτα φεγγάρι έφηβος πορεύτηκα. Στο γαλάζιο του Αιγαίου τα ταιριάξαμε, αγκαλιά με την καλή μου, θάλασσά μου γαλανή μου, απ’ αγάπη κλάψαμε. Στου Αϊ Γιάννη λιμανάκια νόστος βάσανο. Πλατανιά και Μελανή μου και συ Άγια Κυριακή μου πότισέ με βάλσαμο. Πήλιο μαργαριτάρι οι ζεστές σου αγκαλιές στης καρδιάς μου το θηκάρι αγάπες όμορφες γλυκές. |
Αλήστου μνήμης
Ακάματος ταξιδευτής, σαν άνεμος ελεύθερος, σε πελαγίσιες αγκαλιές του όρους των Κενταύρων έγχρωμα ίχνη αποτυπώνεις σε έντυπες περγαμηνές, αδιόρατα φλερτάροντας με δέλτους Ιστορίας. Κιθαρωδός Απόλλωνας σε μουσικές πλαγιές όνειρα καθρεφτίζεις, εισβάλλοντας ανέμελα σε ρύμες πενταγράμμου. Αξιος ο της αθανασίας κότινος που για τα έργα σου η κεφαλή σου στέφθηκε. Αιέν υμνείν Σε, φίλτατε. |
ΑΣΤΕΡΗΣ ΣΧΟΙΝΑΣ ΝΙΤΣΑ ΑΜΟΥΤΖΟΠΟΥΛΟΥ
Σχολικός Σύμβουλος Συγγραφέας, Γυμνασιάρχης
Φυσικών, Διδάκτωρ Βιολογίας,
