Ένας χρόνος συμπληρώνεται αυτές τις ημέρες από την κοίμηση του μακαριστού Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Λιακοπούλου, εφημερίου του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως Βόλου.
Ο π.Θεόδωρος όπου κι αν εργάστηκε όπου κι αν συμμετείχε άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων με την εργατικότητά του, την συμπάθειά του, την ευγένειά του, την ειλικρίνειά του, τον καλό του λόγο, την καλή του καρδιά. Στις ενορίες που διακόνησε, στο Εκκλησιαστικό Λύκειο ως καθηγητής, στην κοινωνία ίου Βόλου. Αλλά και στην μακρόχρονη ασθένεια που επέτρεψε ο Θεός να έχει, κι εκεί επέδειξε θαυμαστή
υπομονή, εγκράτεια, δύναμη, κουράγιο. Ολους τους δίδαξε με το παράδειγμά του και την εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού. Ποτέ δεν βγήκε από το στόμα του παράπονο, ποτέ δεν διερωτήθη «γιατί Θεέ μου», ποτέ δεν βαρυγκώμησε, ποτέ δεν τον άκουσε κανείς να παραπονιέται και να παραιτείται από τη ζωή, αλλά πάντοτε με το χαμόγελο στα χείλη δόξαζε τον Θεό και έδινε κουράγιο και στους άλλους να υπομένουν τις δοκιμασίες της ζωής.
Ολοι όσοι τον γνώρισαν έχουν να θυμούνται πολλά από την παρουσία του. Οι ενορίτες του, τα πνευματικά του παιδιά, οι συνάδελφοί του στο σχολείο, οι μαθητές του. Κυρίως όλοι μιλούν για την ανεξικακία του. Ποτέ δεν πρόσβαλε κάποιον, ποτέ δεν κατηγόρησε κανέναν, ποτέ δεν ήλθε σε προστριβή και διένεξη με κανέναν. Γι’ αυτό κι όταν πληροφορήθηκαν την ξαφνική περιπέτεια της υγείας του που κράτησε πολλά χρόνια λυπήθηκαν πολύ. Αλλά και το άγγελμα της κοιμήσεώς του βύθισε στη θλίψη και τον πόνο όχι μόνο την οικογένειά του, την Πρεσβυτέρα Σοφία, τα παιδιά του, τα εγγόνια του και τους συγγενείς αλλά όλους όσοι τον γνώριζαν και τον αγάπησαν γι’ αυτό που υπήρξε: Καλός ιερέας, οικογενειάρχης, φίλος και συνοδοιπόρος.
Γι’ αυτό και το Σάββατο που θα τελεστεί το ετήσιο μνημόσυνό του θα είμαστε όλοι εκεί για να ενώσουμε τις προσευχές μας στον Αναστάντα Κύριό μας Ιησού Χριστό, τον αρχηγό της ζωής και του θανάτου να τον έχει στα δεξιά του στο θρόνο της μεγαλοσύνης Του, να τον έχει καταστήσει λειτουργό όπως στη γή έτσι και στο υπερουράνιο Θυσιαστήριό Του, να προγεύεται της τρυφής και της χαράς του Παραδείσου και να προστατεύει και να προσεύχεται για όλους μας στο θρόνο της τρισηλίου Θεότητος.
Του μακαριστού και αοιδίμου πνευματικού πατρός, συζύγου, πατέρα παππού και αδελφού Θεοδώρου πρωτοπρεσβυτέρου, αιωνία η μνήμη.
Η κόρη
Θωμαή Λιακοπούλου
