ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

400 χιλιάδες δολάρια σε όποιον ξεμπερδέψει την ευρ-ομελέτα

400-χιλιάδες-δολάρια-σε-όποιον-ξεμπερδέψ-320494

Την Τετάρτη οι χορηγοί του βρετανικού Βραβείου Οικονομικών Wolfson ύψους 400.000 δολαρίων ανακοίνωσαν τους πέντε φιναλίστ του διαγωνισμού για το καλύτερο σχέδιο εξόδου χώρας από τη ζώνη του ευρώ. Η πιο ενδιαφέρουσα πρόταση προέρχεται από μια ιδιώτη επενδυτή, τη Βρετανίδα Catherine Dobbs, η οποία προτείνει κυριολεκτικά να διαλυθεί η ομελέτα του κοινού νομίσματος στα εξ ων συνετέθη -αντικαθιστώντας το ευρώ με δύο ολοκαίνουργια νομίσματα, τα οποία αποκαλεί το ευρώ κρόκος και το ευρώ ασπράδι.

Το ευρώ κρόκος θα είναι το νόμισμα των πιο αδύναμων κρατών, όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία. Το ευρώ ασπράδι θα είναι το νόμισμα των ισχυρών εθνών όπως η Γερμανία, η Φινλανδία και η Ολλανδία.

Η ομορφιά του σχεδίου τής Dobbs έγκειται στο ότι οι άνθρωποι δεν θα έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν ένα από τα δύο νομίσματα μετά τη διάλυση της ευρωζώνης. Ο καθένας θα παίρνει ένα πλήθος από το καθένα. Για κάθε 100 παλιά ευρώ, οι άνθρωποι μπορεί να πάρουν 70 ευρώ ασπράδια και 30 ευρώ κρόκους και η αναλογία αυτή θα είναι η ίδια για όλους τους κατόχους του ευρώ, ανεξαρτήτως εθνικότητας. Γράφει η Dobbs: «Η έξοδος μιας ή περισσοτέρων χωρών δεν θα μοιάζει ως έξοδος, αλλά ως διάσπαση της Ένωσης σε δύο (ή περισσότερες) περιοχές».

Γιατί είναι αυτό σημαντικό; Επειδή δεν θα έδινε λαβή για επικράτηση πανικού που θα οδηγούσε σε φυγή κεφαλαίων. Δεν θα υπήρχε τρόπος να προστατευθείς από την υποτίμηση αποσύροντας τα χρήματά σου από την Ελλάδα ή την Πορτογαλία ή την Ιρλανδία ή την Ιταλία. Όπου κι αν φυλάς τα ευρώ σου, θα μετατραπούν στο ίδιο μείγμα από κρόκους και ασπράδια. Έτσι, το σχέδιο θα μπορούσε να ανακοινωθεί με ασφάλεια αρκετά νωρίς. Οι περισσότερες άλλες ιδέες για την αποθάρρυνση της φυγής κεφαλαίων περιλαμβάνουν μυστικό σχεδιασμό, συγκαλυμμένο τύπωμα νέων νομισμάτων και ούτω καθεξής με την (μάλλον μάταιη) ελπίδα να πιαστούν οι άνθρωποι στον ύπνο πριν προλάβουν να ξεφύγουν.

Η αποτροπή της φυγής κεφαλαίων και μίας ανεξέλεγκτης διάλυσης είναι μεγάλη υπόθεση. Γράφει η Dobbs στην εισαγωγή της πρότασής της: «Η αποχώρηση ενός ή περισσοτέρων κρατών μελών από την Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση, εάν αυτό συνέβαινε με άτακτο τρόπο, θα ήταν ένα γεγονός… πενταπλάσιας έως δεκαπλάσιας σημασίας για την παγκόσμια οικονομία σε σύγκριση με την κατάρρευση της Lehman».

Το σχέδιο της Dobbs μπορεί ακόμα και να καθιστά περιττή τη διάλυση του ευρώ. Όταν δεν υπάρχει ένα δίχτυ ασφαλείας, οι επενδυτές απαιτούν τόσο υψηλές αποδόσεις ώστε να προστατευθούν από τον κίνδυνο μιας υποτίμησης που οι χώρες δεν μπορούν να πληρώσουν τους τόκους του εθνικού τους χρέους και έτσι προχωρούν πράγματι στην υποτίμηση που όλοι φοβούνταν. Το σχέδιο παρέχει αυτό το δίχτυ ασφαλείας κατανέμοντας το φορτίο σε όλους. Έτσι θα μπορούσε να ελαφρύνει τα κόστη δανεισμού για χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία, στερώντας τους μερικά από τα κίνητρά τους να εγκαταλείψουν την ευρωζώνη. Γράφει η Dobbs: «Η πραγματική δύναμη [της πρότασης] μπορεί να προέλθει από το να μην χρησιμοποιηθεί ποτέ».

Στις 49 σελίδες της πρότασης της Dobbs περιλαμβάνονται και άλλα πολλά πράγματα. Πολιτικά, το δυσκολότερο σημείο είναι ότι δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς τη σύμφωνη γνώμη όλων των μελών της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης. Αυτό το διαφοροποιεί από μια μη εγκεκριμένη, μονομερή έξοδο, ας πούμε, της Ελλάδας. Κάθε μία από τις νέες νομισματικές ζώνες, του κρόκου και του ασπραδιού, θα είχε τη δική της κεντρική τράπεζα με τη δική της νομισματική πολιτική. Προφανώς, η κεντρική τράπεζα του κρόκου θα τύπωνε περισσότερο χρήμα, πράγμα που θα οδηγούσε σε υψηλότερο πληθωρισμό και σταδιακή υποτίμηση. Εάν οι μισθοί αυξάνονταν με βραδύτερο ρυθμό από τις εγχώριες τιμές, η ανταγωνιστικότητα θα βελτιωνόταν. Οι άνθρωποι που δεν θα ήθελαν τα ευρώ κρόκους θα ήταν ελεύθεροι να τα ανταλλάξουν με ευρώ ασπράδια σύμφωνα με την ισοτιμία που θα καθόριζε η προσφορά και η ζήτηση της ελεύθερης αγοράς.

Το σχέδιο Newney δεν θα έκανε τα χρέη της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και των άλλων χωρών της περιφέρειας να εξαφανιστούν. Στην πραγματικότητα, καθώς το νόμισμα κρόκος θα υποτιμάτο, το βάρος θα αυξανόταν, πιέζοντας τους κρατικούς και ιδιώτες οφειλέτες προς τη χρεωκοπία. Αλλά, η Dobbs λέει ότι η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους είναι ένα ξεχωριστό θέμα που η αγορά γνωρίζει πώς να χειριστεί, όπως κατέδειξε η πρόσφατη συμφωνία της Ελλάδας.

Το Policy Exchange, ο βρετανικός οργανισμός που υποστηρίζει το Βραβείο Οικονομικών Wolfson, απεκάλεσε την πρόταση της Dobbs «μια πρωτότυπη και κομψή λύση».

Στη συνέντευξη τύπου στο Λονδίνου όπου θα ανακοινώνονταν η μικρή λίστα των φιναλίστ, ακούστηκαν πολλά καυστικά σχόλια για τον Ντομινίκ Στρος-Καν, ο οποίος παραιτήθηκε υπό δυσμενείς συνθήκες από τη θέση του επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. O Derek Scott, ο οποίος προήδρευσε του πάνελ των κριτών, είπε ότι ο Στρος-Καν κάποτε είχε δηλώσει ότι η νομισματική ένωση είναι σαν τον γάμο. Ο Scott σχολίασε: «Δεν είμαι σίγουρος αν αυτό λέει περισσότερα για τις απόψεις του σχετικά με τη νομισματική ένωση ή το γάμο».

Οι άλλοι τέσσερις φιναλίστ είναι οι: Roger Bootle και Capital Economics, Jens Nordvig και Nick Firoozye, Neil Firoozye και Jonathan Tepper.

Του Peter Coy

Ο Coy είναι οικονομικός συντάκτης του Bloomberg Businessweek.

Πηγή : capital.gr

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου