Αδιαμφισβήτητα από τις πλέον εμβληματικές μορφές της Νίκης Βόλου. Ενας άνθρωπος που υπηρετεί την ομάδα που αγαπά, «την οικογένειά του» όπως τη χαρακτήρισε, δεκαετίες ολόκληρες.
Στο προσκήνιο, όταν ως τερματοφύλακας χάρισε πολλές όμορφες στιγμές στον κόσμο της Νίκης Βόλου, αλλά και στην πορεία στο παρασκήνιο, εξελισσόμενος, εντός των «σπλάχνων» της, σε έναν εκ των κορυφαίων προπονητών τερματοφυλάκων ολόκληρης της χώρας.
Ο Κώστας Γρηγοριάδης μίλησε στο nikifc.gr για το ποδόσφαιρο, τον Στάικο Βεργέτη, τους Αλέξη Παπακωνσταντίνου και Βασίλη Βενέτη, τον Μάνο Αποστολίδη και τις δύο μεγάλες του αγάπες, την οικογένειά του και τη Νίκη Βόλου.
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
Για το τι σημαίνουν για εκείνον το ποδόσφαιρο και η Νίκη Βόλου: «Το ποδόσφαιρο είναι τρόπος ζωής. Αν δεν το σέβεσαι, δεν θα σε σεβαστεί ποτέ. Για μένα, είναι το Α και το Ω στη ζωή μου. Οσο για τη Νίκη, τι να σας πω; Αλλοι λένε ότι γεννήθηκαν μέσα στη Νίκη, εγώ έχω να πω πως η Νίκη γέννησε εμένα. Εχω δεθεί απίστευτα με αυτήν την ομάδα, όπως όλοι μας. Οταν δεν πάει καλά, πεισμώνουμε όλοι και εμείς που είμαστε κοντά στην ομάδα και ο κόσμος. Η αγάπη όλων είναι τεράστια γι’ αυτήν την ομάδα.
Εχω υπηρετήσει τη Νίκη και ως ποδοσφαιριστής, αλλά και ως προπονητής. Είναι τελείως διαφορετική η οπτική σου γωνία, από τη μία σκοπιά στην άλλη. Ως παίκτης, δεν μου άρεσε να χάνω ποτέ… Ποτέ! Ηταν άλλες οι εποχές τότε, δεν υπήρχαν συμβόλαια, τα πολλά χρήματα, εμείς παίζαμε για έναν απλό μισθό. Περισσότερο παίζαμε, γιατί το αγαπούσαμε αυτό το άθλημα και την ομάδα μας. Εκείνα τα χρόνια, το ρόστερ απαρτιζόταν από παιδιά ντόπια, μόνο 2-3 παίκτες είχαν καταγωγή εκτός Βόλου. Ως προπονητής, από την πρώτη στιγμή κατάλαβα, πως τα πάντα είναι διαφορετικά. Απλά, γυμνάζεις τους ποδοσφαιριστές, επιζητείς το αποτέλεσμα, θέλεις να δεις να πηγαίνει καλά ο παίκτης σου. Ως ποδοσφαιριστής, όταν βγάζεις τα πολιτικά σου ρούχα, ξεχνάς όλα σου τα προβλήματα, το ποδόσφαιρο για σένα είναι απλά ένα παιχνίδι. Για τον προπονητή, είναι κάπως διαφορετικά».
Για τον προπονητή Στάικο Βεργέτη: «Πιστεύω ότι είναι ένας πολύ καλός προπονητής κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχει αρκετή αυτοπεποίθηση, αισθάνεται καλά με τον εαυτό του. Οταν ένας άνθρωπος είναι έτσι, βάζει στόχους και παίρνει ρίσκα. Από τέτοιους ανθρώπους, μόνο θετικά αποτελέσματα μπορείς να περιμένεις. Αυτό που μου κάνει εντύπωση σε αυτόν τον προπονητή, είναι η ικανότητά του να παρακινεί έναν παίκτη και να του δίνει το δικαίωμα να επιλέξει αν θέλει να κερδίσει ή να χάσει. Δεν υπάρχουν απειλές ή πολλές φωνές, φέρνει τον παίκτη σε θέση παρατηρητή μέσα στα αποδυτήρια. Τότε, του δίνεις την ευκαιρία να καταλάβει ποια είναι τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματά του και να βελτιωθεί. Αυτή η προσωπική βελτίωση του καθένα φέρνει τα αποτελέσματα στην ομάδα. Είναι φοβερό αυτό, αυτό είναι το «κουμπί» της επιτυχημένης μας πορείας. Αυτό ήταν κάτι που το είχα κάνει κι εγώ, το 2012, όταν ήμασταν στο μεταίχμιο να διαλυθούμε κι έφτασε στο σημείο, εκείνη η ομάδα, να πάρει και πρωτάθλημα. Πιστεύω πως, αν ο κ. Στάικος ερχόταν στην ομάδα λίγες εβδομάδες πριν, μπορεί να είχαμε και 45 βαθμούς, όσους έχουν και τα Τρίκαλα στην πρώτη θέση».
Για τους Αλέξη Παπακωνσταντίνου – Βασίλη Βενέτη: «Είναι δύο παιδιά που αγαπάνε πάρα πολύ τη Νίκη, δουλεύουν πολύ γι’ αυτήν την ομάδα και είναι, παράλληλα, ιδιαίτερα ποιοτικοί χαρακτήρες. Τον κ. Παπακωνσταντίνου δεν τον ήξερα, τον κ. Βενέτη τον ξέρω χρόνια κι υπάρχει ένας μεγάλος συναισθηματικός δεσμός. Δεν θέλω να πω πολλά, γιατί δεν θέλω ο κόσμος να καταλάβει ότι τον κολακεύω, αλλά πρέπει όλοι να ξέρουν πως ο Βενέτης ζει κι αναπνέει για την ομάδα. Ο Αλέξης, με την ποιότητα που έχει ως άνθρωπος, με το σκεπτικό του, με τον τρόπο που ενδιαφέρεται και οργανώνει την ομάδα, σου δίνει να καταλάβεις ότι όχι μόνο δεν «φρενάρει» την ομάδα στην εξέλιξή της, αλλά τη βοηθάει να πάει κι ένα επίπεδο παραπάνω, καθώς το δικό του προσωπικό επίπεδο είναι πολύ υψηλό. Εχει στόχους και προσωπικούς, αλλά και για την ομάδα».
Για το ρόστερ της φετινής ομάδας: «Μεγάλη ποιότητα, όσον αφορά στις ποδοσφαιρικές ικανότητες και τις προσωπικότητες του κάθε ποδοσφαιριστή. Η καλή μας πορεία είναι συνδυασμός και των δύο. Το ξεκίνημά μας δεν ήταν καλό, αλλά θέλω να σταθώ εδώ και να πω πως η πίεση χρόνου ήταν μεγάλη. Αν μπορείτε να θυμηθείτε, η ομάδα έκανε 25 μέρες προετοιμασία. Ανεβήκαμε άρον-άρον στην Πορταριά και ξεκινήσαμε με 12-14 παίκτες. Κάθε εβδομάδα έρχονταν και άλλοι 2-3, οι οποίοι δοκιμάζονταν. Δεν είχαμε, εξ αρχής, τον κορμό της ομάδας, ώστε να μπορέσουμε να τη χτίσουμε σωστά. Κάποιες άλλες ομάδες είχαν δύο μήνες που είχαν ξεκινήσει να χτίζονται κι εμείς δεν γνωρίζαμε σε ποια κατηγορία θα παίζαμε. Πιστεύω, όμως, λόγω της ποιότητας των ποδοσφαιριστών μας και των προσωπικοτήτων τους, άλλαξε αυτό. Την ποιότητα της ομάδας μας δύσκολα θα τη βρεις σε άλλη ομάδα της κατηγορίας. Προσωπικά, πιστεύω πως ούτε στη Super League 2 δεν έχουν τέτοιους παίκτες».
Για τον αρχηγό της ομάδας και τερματοφύλακα Μάνο Αποστολίδη: «Αρχικά, θα ήθελα να σταθώ στον άνθρωπο Αποστολίδη. Είναι ένα παιδί με ήθος, με αξίες, ένας αδαμάντινος χαρακτήρας. Ολα τα άλλα έρχονται δεύτερα, αν ένας άνθρωπος δεν έχει αξίες μέσα του, δεν μπορεί να είναι και καλός αθλητής. Αρα, μιλάμε για έναν συνδυασμό, είναι καλός άνθρωπος και καλός τερματοφύλακας. Χαίρομαι που δουλεύω μαζί του, ειλικρινά. Παρά την ηλικία του, ποτέ δεν γκρίνιαξε, ποτέ δεν μπήκε στην προπόνηση με το ζόρι. Η πορεία του στο ελληνικό ποδόσφαιρο μπορεί να μιλήσει. Είναι ένα παιδί που δεν το έφτιαξα εγώ, ήταν ένας έτοιμος παίκτης με μεγάλη αξία, ανέκαθεν. Η εμπειρία του Μάνου δεν μας επιτρέπει να δουλέψουμε πάνω του τεχνικά, εμείς απλά τον κρατούσαμε φρέσκο. Είναι ένας πολύ καλός, έμπειρος τερματοφύλακας, ο οποίος φέτος έκανε ξανά πολύ καλές εμφανίσεις».
Για την οικογένειά του: «Για μένα οικογένεια είναι σεβασμός προς όλα τα μέλη της, είναι ατομική και συλλογική πειθαρχία, είναι η αξία που βρίσκεται πάνω απ’ όλα. Και το σπίτι μου και τη Νίκη τα θεωρώ οικογένειά μου. Δεν μπορώ να βάλω το ένα πάνω από το άλλο, νιώθω τη Νίκη ίδιο πράγμα με τα παιδιά μου, τη γυναίκα μου. Πιστεύω ότι αυτά τα χρόνια έχω αφιερώσει όλη μου τη ζωή και στους ανθρώπους που αγαπάω, αλλά και σε αυτήν την ομάδα εξίσου».
Τέλος, αναφορικά με τους στόχους του, τα όνειρά του και το μήνυμα που θέλει να στείλει σχολίασε: «Μετά την επιλογή μου στη σχολή τερματοφυλάκων της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, όντας μέσα σε 16 προπονητές απ’ όλη την Ελλάδα, οι στόχοι μου δεν σταματούν. Ο επόμενος είναι να χτίσουμε πίσω από τον Αποστολίδη την επόμενη μέρα κάτω από την εστία της Νίκης. Υπάρχουν ακόμα δύο παιδιά, ο Παπαδόπουλος κι ο Καρακώστας, που περιμένω πολλά από αυτούς. Μακάρι να βγάλουμε ένα ακόμα παιδί, όπως βγάλαμε τον Καντιμοίρη και πήγε στη Βέροια της Α’ Εθνικής, όπως βγάλαμε τον Βούρα και πήγε αργότερα στην ΑΕΚ. Να βελτιώσουμε ένα παιδί, να καθιερωθεί τα επόμενα χρόνια στην ομάδα, να κάνει μία μεταγραφή και να πάρει κι η ομάδα κάποια λεφτά, όπως πήρε και με αυτούς που προανέφερα.
Σε προσωπικό επίπεδο, θα ήθελα να δω τον γιο μου να τελειώνει το Πολυτεχνείο και την κόρη μου να πετυχαίνει στις πανελλαδικές εξετάσεις που έρχονται. Βέβαια, όλα αυτά είναι δευτερεύοντα μπροστά στην υγεία. Ζούμε σε μία εποχή ιδιαίτερα επίφοβη. Λέμε πως το ποδόσφαιρο και οι στόχοι είναι σημαντικοί, αλλά όλα αυτά είναι δευτερεύοντα μπροστά στην υγεία. Την προκειμένη στιγμή, ο πλανήτης μας πλήττεται από μία πανδημία, άνθρωποι πεθαίνουν. Πρέπει, σε πρώτη φάση, να είμαστε πολύ προσεκτικοί και να δώσουμε μία μάχη να βγούμε απ’ όλο αυτό υγιείς».
