Ανθρωποι της Νέας Ιωνίας γυρίζουν το ρολόι του χρόνου πίσω και μιλούν στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για τον θρύλο της «Κλούβας»
Κάθε γήπεδο έχει τη δική του ιστορία, τους δικούς του κανόνες και τους δικούς του θαμώνες. Το γήπεδο «Παντελής Μαγουλάς», η θρυλική «Κλούβα» στη Νέα Ιωνία κατέχει εξέχουσα θέση στην καρδιά και το μυαλό κάθε Νεοινιώτη. Μικρού και μεγάλου. Δεν είναι απλά ένα γήπεδο που μεγάλωσε γενιές και γενιές παιδιών, δυνάμει αθλητών, στο οποίο η Νίκη Βόλου έγραψε μεγάλες στιγμές έχοντας δίπλα της τον κόσμο της, με κρύα, χιόνια και βροχές. Εγινε το «σπίτι» τους για ολάκερες δεκαετίες. Αρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία της πόλης, με δεσμούς ακατανίκητους στο πέρασμα του χρόνου.
Και όμως, ενώ όλοι γνώριζαν κατά βάθος πως κάποια στιγμή πρέπει να ανακατασκευαστεί και στη θέση του να δημιουργηθεί ένα σύγχρονος αθλητικός χώρος, τώρα που επιτέλους ξεκίνησε το έργο φοβούνται πολλοί ότι θα μείνει μια γλυκόπικρη ανάμνηση. Και ας είναι καλύτερο. Δεν θα είναι όμως ποτέ το ίδιο, όπως τόνισαν στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ άνθρωποι που ήθελαν να μιλήσουν για τη δική τους «Κλούβα», πώς την έζησαν και πώς αισθάνονται σήμερα, που κλείνει ένας ιστορικός κύκλος και ανοίγει ένας άλλος. Οι αναμνήσεις πολλές και τα όνειρα που τους έδεσαν με την «Κλούβα» ακόμα περισσότερα.
Το γήπεδο «Παντελής Μαγουλάς» γεννήθηκε το 1924 και ανακατασκευάστηκε το 1970. Ως προπονητήριο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 έγιναν και νέες παρεμβάσεις για την αναβάθμισή του.Το ρεκόρ θεατών ήταν 6.300 (Νίκη Βόλου – Λάρισα, την περίοδο 2004 – ‘05). Τις περιόδους 2004 –‘08, 2009 – ‘10, 2012 – ‘14 και 2017 – ‘19 χρησιμοποιήθηκε ως έδρα το Πανθεσσαλικό Στάδιο.
Το προσωνύμιο της ιστορικής έδρας «Κλούβα» δόθηκε λόγω του μικρού μεγέθους του γηπέδου και της ελάχιστης απόστασης του αγωνιστικού χώρου από την κερκίδα, που έκανε τους αντιπάλους ποδοσφαιριστές να νιώθουν εγκλωβισμένοι στο γήπεδο. «Φόβητρο» για τους αντιπάλους η Θύρα 3, που σχεδόν «ακουμπούσε» στο τέρμα. Η ατμόσφαιρα, που δημιουργούσαν οι φίλαθλοι με τους αείμνηστους Γιώργο Βικιώτη και Φίλιππο Κουτσιαρή να έχουν την «μπαγκέτα» της οργάνωσης, εκρηκτική, ανεπανάληπτη.
«Ξεριζώθηκε η καρδιά μας»
Το πρωί της 27ης Αυγούστου οι μπουλντόζες άρχισαν την κατεδάφιση της εμβληματικής Θύρας 3, ιστορικής σημασίας για τους οργανωμένους φιλάθλους. Η σκόνη από τα συντρίμμια δεν έχει διαλυθεί ακόμα. Τα συνεργεία εγκαταστάθηκαν και τα έργα ξεκίνησαν. Πολλοί Νεοινιώτες, που έχουν «συνδέσει» τη ζωή τους με την «Κλούβα», έσπευσαν στο γήπεδο και για αρκετές ώρες έστεκαν αμίλητοι βλέποντας τα συνεργεία να κάνουν τη δουλειά τους. Αλλοι πάλι μέσα από τα social media «έβγαλαν» τον καημό τους εξιστορώντας στιγμές που έχουν μοιραστεί μέσα σ’ αυτό το γήπεδο με τους συμμαθητές τους, τους φίλους τους, τους δικούς τους ανθρώπους.
«Οι αναμνήσεις που έχουμε από παιδιά σ’ αυτό το γήπεδο είναι καταλυτικές. Εχω ζήσει μεγάλες στιγμές στην «Κλούβα» ως ποδοσφαιριστής, αλλά και ως φίλαθλος» λέει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο Δημήτρης Τσιόχας, που τη δεκαετία του ‘70, από το 1970 έως το 1979 αποτελούσε το ίνδαλμα της κυανόλευκης ομάδας.
«Αέρα – αέρα Καλκαντέρα» το σύνθημα, που δονούσε την ατμόσφαιρα από τη Θύρα 3, όταν ο Δημήτρης «σφυροκοπούσε» τα αντίπαλα δίχτυα.
Αναπολώντας εκείνες τις στιγμές ο ίδιος, έξω από την «Κλούβα» μίλησε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ. «Είναι σαν να σου ξεριζώνουν την καρδιά. Καλά είναι τα έργα, αλλά η Θύρα 3 για εμάς συμβολίζει άλλα πράγματα. Είναι σα να σου κόβουν το χέρι ή το πόδι. Αισθάνεσαι μισός άνθρωπος μετά», συμπλήρωσε, δείχνοντας φωτογραφία που έχει αρχειοθετήσει στο κινητό του από εκείνη τη δεκαετία, που φαίνονται οι φίλαθλοι πάνω στην κερκίδα να κρέμονται σαν τα σταφύλια.
«Το γήπεδο που παίξαμε ποδόσφαιρο για πρώτη φορά, που χτυπήσαμε την μπάλα στο τσιμέντο, που σκίσαμε τα γόνατά μας, ο χώρος που φιλοξένησε τις αγωνίες μας, είναι χαραγμένο στις ψυχές μας. Δεν θα του πούμε αντίο, αν και το έργο έχει ξεκινήσει, αλλά ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις συγκινήσεις και τις όμορφες στιγμές που μας χάρισε», σημείωσε ο Παναγιώτης Αθανασίου, πρόεδρος του Συνδέσμου Ομίλου Φιλάθλων της Νίκης, που κουβαλά θύμησες χρόνων από την «Κλούβα» ως παίκτης, ως διοικητικός παράγοντας, αλλά και ως εκπρόσωπος των οργανωμένων φιλάθλων. Από τη μικρή τρύπα… της οδού Μαιάνδρου, από όπου μπουσουλώντας έμπαιναν μέσα στο γήπεδο μικρά παιδιά, αργότερα ως παίκτης της ομάδας, μέχρι και το τελευταίο παιχνίδι μέσα στο συγκεκριμένο γήπεδο όταν ο κόσμος της Νέας Ιωνίας αποχαιρετούσε ένα κομμάτι της ιστορίας του. Δίπλα του ο γιος του Γιάννης, ο οποίος με καμάρι μάς δείχνει… ενθύμια που πήρε μαζί του από τη Θύρα 3 στο τελευταίο παιχνίδι που φιλοξένησε το «Παντελής Μαγουλάς» και τα οποία τοποθέτησε σε ειδική προθήκη για κειμήλια.
Το… μεγάλο αντίο
Το τελευταίο παιχνίδι στην «Κλούβα» με κόσμο έγινε την Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2018, Νίκη Βόλου – Απόλλωνας Μακρυχωρίου. Η Θύρα 3 βογκά… από κόσμο.
Το «Παντελής Μαγουλάς» σείεται. Μικροί και μεγάλοι δίνουν το «παρών» σ’ αυτόν τον αγώνα για να αποχαιρετήσουν όχι μόνο το γήπεδο, όπως το ήξεραν, αλλά και ό,τι αυτό σηματοδοτεί, αφού στο χόρτο του έχουν αγωνιστεί όλες οι θρυλικές μορφές της ομάδας και οι φίλαθλοι έχουν ζήσει στιγμές ποδοσφαιρικού μεγαλείου. Η ατμόσφαιρα είναι φορτισμένη συναισθηματικά. Οι φίλαθλοι λένε το δικό τους «αντίο» στο σπίτι της ομάδας τους. Μετά το τέλος του αγώνα, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που προσπάθησαν να κρατήσουν κάτι ως ενθύμιο. Ενα κομμάτι από τα δίχτυα, ένα κομμάτι πέτρας από τις τσιμεντένιες κερκίδες, που επί δεκαετίες ήταν το αποκούμπι τους.
Η Γιώτα Λάμπρου – Κουτσιαρή έχει ακόμη το κομμάτι της πέτρας από την κερκίδα της Θύρας 3. «Με κρατά «δεμένη» με τις αναμνήσεις από αυτό το γήπεδο. Πρόκειται για μία ζωή. Ημασταν μικρά παιδιά, όταν πρωτομπήκαμε στην «Κλούβα». Εχουμε ζήσει συγκινητικές στιγμές, που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη μας» λέει η ίδια, που τα τελευταία 25 χρόνια ανελλιπώς παρακολουθεί τα παιχνίδια της αγαπημένης της ομάδας. «Η ανακατασκευή σίγουρα χρειαζόταν, όμως όταν ξεκίνησε το έργο, δεν το κρύβω, αισθάνθηκα μουδιασμένη. Αμήχανη. Ηταν μεγάλη η φόρτιση… για αυτό που αισθάνεσαι ότι χάνεται στο πέρασμα του χρόνου», προσθέτει η ίδια, κρατώντας στα χέρια… ένα από τα απομεινάρια της Θύρας 3.
«Είναι η πρώτη αγάπη, την οποία δεν την γκρεμίζεις», συμπληρώνει με νοσταλγία στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ από την πλευρά του ο σύζυγός της Βασίλης Κουτσιαρής, ιδιοκτήτης του Καφέ Κίνηση, δίπλα από το γήπεδο.
«Τα μαλλιά μας ήταν μαύρα. Ημασταν αμούστακα παιδιά και έχουμε ασπρίσει», αναφέρει συγκινημένος ο κυρ – Γιώργος Λέτσιος, πατέρας του πρώην ποδοσφαιριστή της Νίκης Βόλου Ανδρέα. Κάθε μέρα πίνει το καφεδάκι του στο καφέ δίπλα από το «Παντελής Μαγουλάς» στην οδό Μαιάνδρου. Τις τελευταίες μέρες και αφότου άρχισαν τα έργα μπαινοβγαίνει πολλές φορές στο γήπεδο και αντικρίζοντας τις μπουλντόζες τον πιάνει σύγκρυο. «Παρακολουθώ παιχνίδια σ’ αυτό το γήπεδο από το 1954. Από τη Θύρα 3 ή από τη σκεπαστή, για να στηρίξουμε την αγαπημένη μας ομάδα. Δεν είναι εύκολο να το χωνέψεις πως αυτό που για χρόνια έβλεπες δεν θα το ξαναδείς» λέει.
Ο Τάσος Τσίλογλου με ένα χαμόγελο όλο νοσταλγία, θυμίζει με τη σειρά του ότι «ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές της ομάδας, το «Παντελής Μαγουλάς» ήταν απάγκιο. «Ατέλειωτες ώρες περάσαμε μέσα εδώ. Γευτήκαμε χαρές και λύπες. Μεγαλώσαμε μαζί με το γήπεδο και εμείς», λέει.
Το δικό τους αντίο την ίδια μέρα λένε μέσα από το κάλεσμά τους οι Σύνδεσμοι Φιλάθλων. «Το παιχνίδι της Κυριακής με αντίπαλο τον Απόλλωνα Μακρυχωρίου για τη Νίκη και τους οπαδούς της αποκτά ξεχωριστή σημασία. Είναι αδύνατο μέσα από μια ανακοίνωση να εξηγήσουμε τι σημαίνει για όλους μας η Θύρα 3 και πιστεύουμε κανείς δεν μπορεί να το κάνει, πρέπει να ζήσεις εκεί για να καταλάβεις, όπως έζησαν γενιές και γενιές Νικιωτών. Την Κυριακή λοιπόν περιμένουμε όλο τον κόσμο στο σπίτι μας, περιμένουμε όλους όσοι έχουν περάσει από εκεί να κάτσουμε, να τραγουδήσουμε, να φωνάξουμε και να πανηγυρίσουμε τα γκολ της ομάδας μας για τελευταία φορά», έγραφε το Blue Club Θύρα 3 «Π. Ντοκούζης».
«Η ιστορία των οπαδών μιας ομάδας γράφεται στα πέταλα των γηπέδων που βρίσκονται. Οταν μιλάμε για ιστορικά πέταλα και Θύρες, όλοι αμέσως θα σκεφτούν την ιστορική Θύρα 3 του γηπέδου «Παντελής Μαγουλάς». Το σπίτι μας, τον χώρο που κλάψαμε, δακρύσαμε, χαρήκαμε και γελάσαμε. Ολοι έχουνε να διηγηθούν και από μια ιστορία για ένα γκολ στο 90’, για μια ήττα που μας έκοψε τα όνειρα. Ολες οι όμορφες ιστορίες κάποια στιγμή φτάνουν στο τέλος για να έρθουν να αντικατασταθούν από τις επόμενες. Ετσι, λοιπόν, και εμείς την Κυριακή θα είμαστε στο σπίτι μας για τελευταία φορά για ένα τελευταίο πάρτι, όπως μόνο εμείς ξέρουμε και όπως αρμόζει στο ιστορικό μας πέταλο. Ολοι δίπλα στην ομάδα μας για να συνεχιστεί η ιστορία από εκεί που θα σταματήσει…», τόνιζαν οι Blue Angels.
Το «αυριανό» γήπεδο
Σύμφωνα με τον σχεδιασμό του έργου, προϋπολογισμού 329.000 ευρώ, που αφορά στη βελτίωση των εγκαταστάσεων του γηπέδου της Νίκης περιλαμβάνονται τοποθέτηση νέου χλοοτάπητα, προμήθεια και τοποθέτηση μεταλλικών κιγκλιδωμάτων, εξωραϊσμός της πρόσοψης του γηπέδου επί της οδού Μαιάνδρου, συντήρηση της κερκίδας (Θύρα 1) με τοποθέτηση πλαστικών καθισμάτων και ηλεκτρολογική εγκατάσταση για τον φωτισμό του αγωνιστικού χώρου. Παράλληλα, η Περιφέρεια Θεσσαλίας προχωρά και στην κατασκευή νέας κερκίδας (Θύρα 3) χωρητικότητας 1.300 ατόμων περίπου, έργο προϋπολογισμού 243.846 ευρώ. Ο αγωνιστικός χώρος θα επεκταθεί τόσο προς το παλιό βοηθητικό με τη νέα κερκίδα Θύρα 3 να κατασκευάζεται στον χώρο του ανοιχτού γηπέδου μπάσκετ, ενώ θα γίνει επέκταση του αγωνιστικού χώρου και προς τη σκεπαστή κερκίδα, η οποία θα διατηρηθεί. Στόχος της μεγέθυνσης του αγωνιστικού χώρου να ανταποκρίνεται στις διαστάσεις γηπέδων επαγγελματικών ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων.
ΒΑΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
