Τα 2-3 τελευταία χρόνια, μία ανεξήγητη και ανεξιχνίαστη τάση παλιμπαιδισμού έχει χτυπήσει σαν τσουνάμι τον γυναικείο πληθυσμό όπου Γης, γράφει η διάσημη παρουσιάστρια Μαρία Μπακοδήμου στο προσωπικό της ιστολόγιο και εξηγεί.
Θες λόγω των selfies που αναπαράγονται με ρυθμούς κατσαρίδας, θες της μυστηριώδους στροφής προς τη νεότητα και αθωότητα, την οποία πάντα εκλαμβάνεται με τη λανθασμένη έννοια, το πρότυπο της μεγαλομπεμπέκας τείνει να κυριαρχήσει μεταξύ των τάσεων του …
ασθενούς φύλου, μετατρέποντας το κυριολεκτικά σε τέτοιο.
Εξηγούμαι: δεν έχω τίποτα εναντίον της περήφανων νιάτων, και προφανώς θέλγομαι στην θέα τους, όσον αφορά το αντίθετο φύλο. Από αυτό το σημείο, μέχρι τη με το ζόρι επιβολή μίας και καλά νιότης, η οποία συνοδεύεται με νιαουρίσματα, χουχουλιάσματα και γενικά συμπεριφορές που πρέπει να έχεις αφήσει πίσω σου με την είσοδο σου στην εφηβεία, υπάρχει ένα τεράστιο κενό. Και την άποψη μου σε πληροφορώ ότι συμμερίζονται οι περισσότεροι ομόφυλοι μου, απηυδισμένοι από την ίωση που σας έχει βαρέσει. Τα σημεία που κάνουν τζιζ και συναντώνται συχνότερα είναι εύκολο να περιγραφούν, και συνιστάται για το δικό σας προσωπικό καλό, να αποφεύγονται με επιμέλεια, για να μη χάσετε το δικό μας κορμί, πατριώτισσες:
Ζουζουνιές και χαριτωμενιές στα social media που δικαιολογούνται σε παιδιά νηπιαγωγείου, άντε δημοτικού. Ειδικά η μάστιγα του instagram δεν γνωρίζω πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί, και απευθύνω έκκληση σε κάθε ειδικό για στήριξη και παροχή βοήθειας. Χειλάκια, πατουσάκια και πόζες που δεν συνάδουν με την ηλικία σου δεν σε κάνουν να φαίνεσαι ούτε νεώτερη, ούτε ακομπλεξάριστη. Με το στανιό 15χρονο, και δη ανώριμο σε κάνουν, οπότε μάντεψε γιατί τα likes σου περιορίζονται μόνο σε κορίτσια…
Ντυσίματα και περιβολές «είμαι και πολύ νέα, σας γαμώ τα λύκεια να ’ούμε». Κι κάθε λογής στυλιστικά εγκλήματα, έξαλλα βαψίματα και χτενίσματα που μπορούν να δικαιολογηθούν αν μόλις πρωτοπαρουσίασες περίοδο (και αυτό παίζεται). Αν όμως από το Λύκειο σε χωρίζουν τα χρόνια του Χριστού (και κάτι παραπάνω) κατλαβαίνεις ότι αυτόματα κατατάσσεσαι στην κατηγορία της γεροντομπεμπέκας στην καλύτερη και της άρτι σαραντάρας με κρίση ηλικίας. Και δεν χρειάζεσαι επιστροφές στο Λύκειο, αλλά ένα ραντεβού με έναν καλό ψυχαναλυτή…
Μούτρα και νεύρα. Τα οποία παρεκκλίνουν από τα φυσιολογικά όρια ενήλικου εκνευρισμού και φτάνουν στη φάση «δεν σε παίζω τώρα», «όσα φιλάκια και να μου δώσεις, εγώ θα είμαι με την προβοσκίδα στο πάτωμα, αν δεν αποφασίσεις να ζητήσεις γονυπετής συγγνώμη» και «όχι, δεν πεινάω, δεν θα φάω σε αντίποινα». Το οποίο θα πρέπει να είχες κόψει από τότε που η μαμά σου φώναζε στο Δημοτικό «σήμερα έχουμε φακές», οπότε φρόντιζες να την κάνεις ταράτσα στο κυλικείο του σχολείου… Ρίξε δυο σβούρες στο κεφάλι σου και αναρωτήσου πόσο σοβαρή είσαι αν προβαίνεις σε τέτοιες συμπεριφορές. Βρήκες την απάντηση…
Τα βροντάς όλα και φεύγεις, όποτε σου καπνίσει, ενώ έχεις προ πολλού αναλάβει υποχρεώσεις και καθήκοντα απέναντι σε ανθρώπους, στο επαγγελματικό σου περιβάλλον, σε κάθε τι σοβαρό και υπεύθυνο τέλος πάντων. Και αυτό γιατί είσαι πολύ αναρχικό πνεύμα και δεν γνωρίζεις από όρια και καταπιέσεις. Κάτι που εφαρμόζεις πιστά…
…και στη σχέση σου. Ο οποίος δεν μπορεί να καταλάβει πως γίνεται να γυρίζεις όπου φυσάει ο άνεμος κάθε λίγο και λιγάκι, και πώς στο καλό μπορείς να μην έχεις μία σταθερή γνώμη και άποψη. Ούτε εδώ έχει να κάνει ο άμοιρος με free spirit. Με κοπέλα με πλήρη έλλειψη προσωπικότητας έχει να κάνει, και δεν το έχει πάρει ακόμη χαμπάρι…
Γιατί έτσι είναι. Όσο κι αν δεν σου αρέσει να το ακούς, και σε κάθε ανάλογη παρατήρηση το εύλογο συμπέρασμα στο οποίο καταλήγεις είναι ότι όλοι σε ζηλεύουν και θέλουν το κακό σου, πλανάσαι πλάνη οικτρά. Αυτό που σου συμβαίνει είναι ότι απλά δεν μπορείς να ξεφύγεις από το πλαίσιο της έλλειψης ευθυνών, του «ότι να ναι» και της εισδοχής στον πραγματικό κόσμο, εκεί όπου οι υποχρεώσεις τρέχουν με διπλάσια ταχύτητα από ότι τα δικαιώματα, καλώς ή κακώς. Οφείλεις να συνειδητοποιήσεις ότι τα χρόνια της εφηβείας έχουν παρέλθει προ πολλού και η ίδια αναγκαστικά θα πρέπει να προσαρμοστείς σε αυτή την αδήριτη πραγματικότητα. Η οποία, περισσότερο ή λιγότερο σκληρή, δεν παύει να θέλει αντιμετώπιση, και δη άμεση.
Αν έχεις αναπτύξει τα κατάλληλα αντισώματα και τα έχεις μετουσιώσει σε δυναμισμό, δύναμη χαρακτήρα και έντονη προσωπικότητα, έχει καλώς. Αν επιμένεις να το παίζεις παιδούλα, και να βγάζεις εκεί όλα σου τα ψυχολογικά, δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Και η σύγκρουση με το εξπρές της πραγματικότητας θα είναι μετωπική, μην αργώντας να έρθει. Το καλό που σου θέλω άρχισε από τώρα να τρέχεις, μπας και απομακρυνθείς από τις ράγες..».
Αυτή είναι η πραγματική Λολίτα:
iefimerida.gr
