Ο γεννημένος στις 14 Μαρτίου 2005 Θανάσης Μακρής, κολυμβητής του ΟΕΑ/ΝΑΒ, έχει καταφέρει να ξεχωρίσει με τις επιδόσεις και τις διακρίσεις του εδώ και τέσσερα χρόνια, με τελευταίες τα δύο χρυσά μετάλλια φέτος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης Κατηγοριών στα 400 και 800 μέτρα ελεύθερο παίδων – εφήβων με χρόνο 4.08.42’ και 8.45.57’ αντίστοιχα.
Ρεπορτάζ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΑΝΑΣΟΥΛΗΣ
Ο αθλητής του Βασίλη Κατσικόπουλου παίρνει πρωτιές και μετάλλια και εκτός πισίνας, με την έννοια ότι κολυμπά και στην ανοιχτή θάλασσα και πέρσι στο Αστρος Κυνουρίας είχε βγει πρώτος στο Πανελλήνιο open water στα πέντε χιλιόμετρα, ενώ έχει κατακτήσει και ένα χάλκινο μετάλλιο στη σκυταλοδρομία 4Χ1250 μέτρα.
Συνολικά, έχει κρεμάσει στο στήθος του την τελευταία τετραετία 13 μετάλλια σε Πανελλήνιους Αγώνες, δέκα χρυσά και τρία χάλκινα, καθώς στα Πανελλήνια Κατηγοριών έχει έντεκα μετάλλια την τελευταία τετραετία, εννιά χρυσά και δύο χάλκινα. Μάλιστα, πριν δύο χρόνια στο Πανελλήνιο είχε καταφέρει να κατακτήσει το χρυσό σε τέσσερα διαφορετικά αγωνίσματα (200μ., 400μ. 800μ. και 1500μ.).
Ο Θανάσης προσπάθησε να κερδίσει και τη συμμετοχή του στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα open water, που έγινε στο Παρίσι στις 22-27 Ιουλίου, αλλά βγήκε δεύτερος στον αγώνα πρόκρισης για τη συγκρότηση της Εθνικής Ομάδας, ο οποίος διεξήχθη φέτος στα Ασπρα Σπίτια Βοιωτίας, ωστόσο, πρέπει να αναφερθεί ότι ο αθλητής που πρώτευσε είναι έναν χρόνο μεγαλύτερος και πιο έμπειρος.
Επίσης, ο 16χρονος αθλητής είναι μόνιμο μέλος της προεθνικής ομάδας, αλλά, όπως λέει ο ίδιος στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ, πιθανόν να προτιμήσει να δώσει από δω και πέρα περισσότερο βάρος στα μαθήματα, για να πετύχει την εισαγωγή του στο Πολυτεχνείο, καθώς το όνειρό του είναι να γίνει μηχανικός, κάτι που μπορεί να πετύχει, καθώς είναι μαθητής του είκοσι.
Αναλυτικά, ο Θανάσης Μακρής μίλησε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ:
Για το αν περίμενε και τη φετινή επιτυχία:
«Στόχευα τα δύο χρυσά που πήρα, γιατί όσο χρόνο είχα, τον εκμεταλλεύτηκα και δούλεψα πολύ σκληρά και γι’ αυτό ήθελα να κερδίσω και μου άξιζε. Το δύσκολο για μένα ήταν ότι τα σωματεία είχαν μοιραστεί σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και εγώ δεν μπορούσα να ανταγωνιστώ κάποιους πολύ καλούς κολυμβητές που ήταν στην Αθήνα. Με τον μεγαλύτερο ανταγωνισμό θα μπορούσα να είχα κάνει ακόμη καλύτερο χρόνο».
Για το πού θα μπορούσε να φτάσει, αν δεν υπήρχε η πανδημία:
«Πιστεύω ότι, αν είχαμε μία κανονική χρονιά, θα μπορούσα να είχα κάνει πολύ καλύτερες επιδόσεις, καθώς το προπονητικό πρόγραμμα δε θα είχε επηρεαστεί καθόλου και θα ήταν ολοκληρωμένο. Φέτος, κάναμε προπόνηση Σεπτέμβριο-Οκτώβριο, μετά σταματήσαμε και ξεκινήσαμε πάλι μέσα Ιανουαρίου, αλλά και πάλι είχαν ανοίξει μόνο την 25αρα πισίνα κι όχι την 50αρα. Επομένως, δεν ήταν κανονικές οι συνθήκες. Μετά άνοιξαν κανονικά κάποια στιγμή, αλλά ξανάκλεισαν τον Μάρτιο, οπότε η πρόοδος που είχαμε κάνει μέχρι τότε, επηρεάστηκε αρκετά, και από τη στιγμή που ξαναμπήκαμε στην πισίνα, δε σταματήσαμε ως τους αγώνες. Ουσιαστικά δηλαδή κάναμε γύρω στους έξι μήνες προπόνηση».
Για το τι θεωρεί ότι πρέπει να διορθώσει:
«Το κολύμπι μου πιστεύω ότι είναι καλό, αλλά όχι τέλειο. Εχω κάποια πράγματα που μπορώ να διορθώσω, για να γίνω καλύτερος. Κυρίως, όμως, θα μπορούσα να διορθώσω κάποια πράγματα στον χαρακτήρα μου, που είναι πολύ βασικά. Για παράδειγμα στους αγώνες αγχώνομαι, γιατί στοχεύω μόνο στη νίκη κι αν δε βγω πρώτος ή δεν πετύχω τον στόχο που εγώ έχω επιβάλει στον εαυτό μου κι όχι ο προπονητής μου, απογοητεύομαι. Αυτό δεν είναι καλό, αναγνωρίζω το πρόβλημα και προσπαθώ να βελτιωθώ».
Για την προοπτική συμμετοχής σε διεθνή αγώνα:
«Στην πρόκριση για το Πανευρωπαϊκό open water, έτρεξα σε αγώνα 7.5 χιλιομέτρων και βγήκα δεύτερος κι έτσι δεν πήγα στο Παρίσι. Θέλω να πάω σε κάποια διεθνή διοργάνωση στο εξωτερικό. Πέρσι, είχα την ευκαιρία, ωστόσο αναβλήθηκαν κάποιες διοργανώσεις, όπως το Multi-Nations».
Για το γεγονός ότι συνδυάζει το κολύμπι σε πισίνα και ανοιχτή θάλασσα:
«Η διαφορά μεταξύ πισίνας και θάλασσας δεν είναι τόσο μεγάλη, ειδικά από τα 400 μέτρα και πάνω, γιατί όλα τα αγωνίσματα έχουν αποστάσεις. Τα 200 μέτρα έχουν μία μικρή διαφορά, αλλά εγώ στο κολύμπι μου έχω και ταχύτητα, επομένως δε με δυσκολεύει τόσο».
Για τους στόχους του εκτός κολύμβησης:
«Δεν πίστευα ότι θα έφτανα σ’ αυτό το επίπεδο στην κολύμβηση, οπότε και που έφτασα εδώ, είμαι ικανοποιημένος. Κατάφερα να πάρω το ποσοστό και δεν είχα κάποιον περαιτέρω στόχο. Εχω πάρει αυτό που ήθελα και θέλω τώρα να ασχοληθώ πιο πολύ με τα μαθήματα. Βέβαια, είναι μία συζήτηση που πρέπει να κάνω και με τον προπονητή μου. Τη χρονιά που τελείωσε, οι προπονήσεις έγιναν πιο δύσκολες και είδα ότι δεν ήταν τόσο εύκολο να ισορροπήσω το σχολείο με την προπόνηση, γιατί, όσο να ‘ναι, είναι κουραστική. Επομένως, δεν ξέρω αν μπορώ να συνεχίσω στον ίδιο ρυθμό στη Β’ και ειδικά στη Γ’ Λυκείου, που είναι οι πιο σημαντικές τάξεις, και δε γνωρίζω αν μπορώ να αντεπεξέλθω τόσο καλά και στα μαθήματα και στις προπονήσεις. Θέλω να μπω στο Πολυτεχνείο, για να γίνω μηχανικός. Δεν μπορώ να είμαι top και στο σχολείο και στην κολύμβηση, γιατί και τα δύο απαιτούν πολύ χρόνο. Εξάλλου, και μετά τις εξετάσεις θα μπορώ να ασχοληθώ με την κολύμβηση, όπως πρέπει».
«Μεγάλος εργάτης»
Ο προπονητής του Θανάση Μακρή, Βασίλης Κατσικόπουλος, που μίλησε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ, χαρακτήρισε τον 16χρονο κολυμβητή εξαιρετικό χαρακτήρα και μεγάλο εργάτη, ενώ πιστεύει ότι μέσα από τις προπονήσεις του ΟΕΑ/ΝΑΒ δέχεται μεγάλη βοήθεια από τους συναθλητές του.
«Το σωματείο τον έχει στηρίξει πάρα πολύ και συνεχίζει να τον στηρίζει, ενώ κι εγώ ως προπονητής έχω τη διοίκηση δίπλα μου, κάτι το οποίο βοηθά πολύ τη δουλειά μου, ώστε να την κάνω άνετα και απρόσκοπτα. Θέλαμε να πάει σε ένα διεθνή αγώνα, αλλά του χρόνου εύχομαι να πάνε όλα καλά και να το καταφέρει», ήταν το πρώτο σχόλιο του πολύπειρου τεχνικού, που αναφέρθηκε στις δυσκολίες προετοιμασίας λόγω κορονοϊού: «Εμάς μας έδωσαν τη δυνατότητα να κάνει προπονήσεις ο Θανάσης από τον Ιανουάριο και μετά ως μέλος της προεθνικής ομάδας και είχαμε μία πολύ καλή συνεργασία με τον ΔΟΕΠΑΠ, γι’ αυτό και θέλω να ευχαριστήσω τη διοίκησή του και ιδιαίτερα τον κ. Κώστα Γρηγοριάδη, γιατί έκαναν τα αδύνατα δυνατά να μας εξυπηρετήσουν στο μέτρο του δυνατού, όπως και όλους τους συλλόγους, τηρώντας πάντα βέβαια τα αυστηρά πρωτόκολλα που μπήκαν στη ζωή μας με την πανδημία».
Οσο για το μεγάλο όπλο του Θανάση Μακρή, ο προπονητής του ανέφερε: «Αυτό είναι η δουλειά. Είναι ένας μεγάλος εργάτης, δουλεύει με αυταπάρνηση και τέσσερα χρόνια δεν έχει χάσει σχεδόν καμία προπόνηση, γι’ αυτό και αποκομίζει τα οφέλη και έχει μέλλον μπροστά του, γιατί έχει να δώσει πάρα πολλά.
Είναι συνεπής και ξέρει να ξεπερνά δυσκολίες, καθώς δυστυχώς είχε κάποιους τραυματισμούς. Οι γονείς του τον βοηθούν πάρα πολύ και πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Θανάσης είναι εγγονός του παλιού ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Βόλου, Σάκη Μακρή, ενώ ο άλλος του παππούς είναι ο συγχωρεμένος Αντώνης Παππάς. Επομένως, προέρχεται από δύο μεγάλες αθλητικές οικογένειες».
Σχετικά με το τι μπορεί να καταφέρει στο μέλλον ο αθλητής του, ο Βασίλης Κατσικόπουλος, τόνισε: «Θεωρώ ότι είναι ακόμη στο 60%-70% των δυνατοτήτων του και μπορούμε να κάνουμε πιο σκληρές προπονήσεις και να πιεστεί περισσότερο. Εχει πολλά να δώσει και παρόλο που στον αθλητισμό δεν μπορούμε να γίνουμε μάντεις, υπάρχουν βλέψεις και προσδοκίες. Κρατάμε μικρό καλάθι, δε λέμε μεγάλα πράγματα και πορευόμαστε με ταπεινότητα, ειδικά εγώ που είμαι πολλά χρόνια στον χώρο και έχουν δει πολλά τα μάτια μου. Το μόνο που λέω στα παιδιά μου είναι να δουλεύουν και τα αποτελέσματα θα έρθουν».
Για το τι πρέπει να βελτιώσει ο Θανάσης:
«Αυτό που προσπαθούμε, είναι να καταπολεμήσει το άγχος του, καθώς αυτή καθαυτή η τεχνική του είναι σχεδόν άριστη και το κολύμπι του πάρα πολύ καλό, από τα καλύτερα στην κατηγορία του. Εχει δικαίωμα όμως κι αυτός ως έφηβος να έχει στρες πριν τον αγώνα, γιατί το ψυχολογικό φορτίο για έναν πολύ καλό αθλητή πολλές φορές είναι πάρα πολύ βαρύ. Το ότι κάθε φορά πρέπει να επιβεβαιώνει ότι είναι ένας πολύ καλός αθλητής δεν είναι ένα πολύ εύκολο πράγμα και πρέπει τα παιδιά να μάθουν να το διαχειρίζονται.
Είναι σε καλό δρόμο να ξεπεράσει κι αυτά τα προβλήματα και τον βοηθούν πάρα πολύ οι συναθλητές του, που τον στηρίζουν και τον έχουν αγκαλιάσει. Είναι πολύ σημαντικό ένας αθλητής να εξελίσσεται μέσα από την προπόνηση μιας ομάδας, που λειτουργεί σαν οικογένεια. Πάντα λέω ότι δεν είμαστε προπονητές αθλητών αλλά προπονητές ομάδων και στηρίζουμε όλα τα παιδιά».
